Μετά την πανδημία παρατήρησα ότι ο κόσμος στολίζει νωρίτερα από άλλες χρονιές. Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα βγήκαν νωρίς νωρίς απ’ το πατάρι! Οι φούρνοι και τα ζαχαροπλαστεία δεν σταματούν να πωλούν κουραμπιέδες και μελομακάρονα.
Τέλη Οκτώβρη βρέθηκα σε έναν φούρνο και άκουσα έναν πελάτη να ρωτά για την ποιότητα και τις τιμές των κουραμπιέδων και των μελομακάρονων!
Τα Χριστούγεννα, ύστερα από όλη αυτή την κλεισούρα που υπέστη ο κόσμος, συνδέονται μάλλον και με την ψυχική του υγεία. Σίγουρα είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας να ρωτάς για κουραμπιέδες και μελομακάρονα τέλη Οκτώβρη!
Όπως και να το κάνουμε, τα Χριστούγεννα αλλάζουν τη διάθεση· θέλουμε να προσφέρουμε, να αγκαλιαστούμε παραπάνω απ’ τις υπόλοιπες μέρες! Όλα αυτά μας φέρνουν κοντά. Η επικοινωνία είναι άλλωστε απαραίτητη, και τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή του «μαζί», του «κοντά» — κάτι που όλοι έχουμε ανάγκη.
Οι επισκέψεις και τα γιορτινά τραπέζια μας περιμένουν λίγο πολύ όλους. Τα δώρα είναι περιορισμένα, αλλά αυτό που δεν λείπει ποτέ από τα σπίτια είναι η πιατέλα με τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα! Άλλες φορές μισά μισά, άλλες πάλι σε δύο διαφορετικές πιατέλες, έτσι για να γεμίζει το τραπέζι. Το σίγουρο είναι ότι φεύγοντας, όλοι θα έχουν φάει έναν κουραμπιέ ή ένα μελομακάρονο.
Μεταξύ μας τώρα, όλοι λένε: «Το αγαπημένο μου είναι ο κουραμπιές, αλλά ας δοκιμάσω κι ένα μελομακάρονο». Ή το αντίθετο: «Το αγαπημένο μου είναι το μελομακάρονο, αλλά ας δοκιμάσω έναν κουραμπιέ»!
Όπως και να το κάνουμε, τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτινή διέξοδος, η γιορτή που εύχεσαι να σου φέρει η αλλαγή του χρόνου αυτό που ακόμα δεν ήρθε. Είναι διέξοδος από στρεσογόνα και ψυχοπιεστικά γεγονότα όλου του χρόνου. Ελπίζεις, αισιοδοξείς, προσμένεις — το καινούριο, την αλλαγή, το θαύμα!
Τα Χριστούγεννα πλέον σε ενώνουν και με τους μακρινούς φίλους και συγγενείς, γιατί υπάρχει η τεχνολογία: Skype, Viber, βιντεοκλήσεις. Μόνο που δεν μπορείς να τους δώσεις να φάνε κουραμπιέ ή μελομακάρονο απ’ την κάμερα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα...
Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, στους φούρνους δίνεται «μάχη» για κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Έχει γίνει άραγε ποτέ κάποια έρευνα για το ποιος είναι ο νικητής;
Το μελομακάρονο είναι συνδεδεμένο με τα ελληνικά Χριστούγεννα, καθώς δεν λείπει από κανένα σπίτι. Έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική παράδοση, με καταβολές από την αρχαιότητα, όταν το μέλι ήταν το ιερό δώρο των θεών. Η επιτυχία του βασίζεται στην επιλογή φρέσκων υλικών και την ακρίβεια στην παρασκευή: το ζύμωμα, το ψήσιμο, το σιρόπιασμα, τα μπαχαρικά — όλη αυτή η «χημεία» των υλικών είναι η μαγεία του! Το μελομακάρονο φορά τα γιορτινά του και είναι το σύμβολο των Χριστουγέννων, ένα γλυκό που αξίζει να γιορτάζεται σε κάθε τραπέζι!
Ο κουραμπιές, από την άλλη, έχει τις ρίζες του στη Μέση Ανατολή. Στην Ελλάδα έγινε σύμβολο γιορτής, με κάθε περιοχή να προσθέτει τις δικές της μοναδικές πινελιές. Δεν είναι απλώς μια τρυφερή λιχουδιά· η τραγανότητά του και η πλούσια γεύση του τον κάνουν να ξεχωρίζει! Το αλεύρι, το βούτυρο και η ζάχαρη — πολύτιμα συστατικά που με τη σωστή τεχνική ψησίματος χαρίζουν το τέλειο αποτέλεσμα!
Φέτος, ήμουν καλεσμένη στο σπίτι μιας φίλης. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ανοίγοντας την πόρτα ήταν μια τεράστια πιατέλα πάνω στο στολισμένο τραπέζι, γεμάτη κουραμπιέδες και μελομακάρονα!
Η ατμόσφαιρα ήταν φιλική, γιορτινή, ζεστή! Το τζάκι στη γωνία ήταν το κομμάτι του παζλ που αν δεν υπήρχε, θα το ψάχναμε. Κάθισα κοντά στην πιατέλα και τότε... άκουσα ψίθυρους!
— Τον βλέπεις αυτόν με το μουστάκι; Κοίτα πώς με κοιτάει, σαν να ετοιμάζεται να γλείψει τα μουστάκια του!
— Δεν λες πάλι καλά που προτιμούν τα μελομακάρονα;
Μπα… σκέφτηκα. Μήπως είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων;
Λίγο αργότερα, οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα συνέχισαν να «σχολιάζουν» τους καλεσμένους, ώσπου εμφανίστηκαν τα παιδιά και αποφάσισαν να παίξουν με την άχνη και το σιρόπι τους! Ευτυχώς, η αδελφή μου τα πρόλαβε εγκαίρως.
Το τραπέζι γέμισε φαγητά κάθε είδους: γαλοπούλα, χοιρινό, τάρτες, σουφλέ, σαλάτες και λιχουδιές κάθε φαντασίας! Οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα έμειναν ανέγγιχτα, ώσπου η ώρα πέρασε, και οι πιατέλες τους παραμερίστηκαν για χάρη άλλων γλυκών.
Κι εκεί, στο τέλος της βραδιάς, μου ήρθε η ιδέα.
Τα έβαλα σε δύο μεγάλα ταπερ και τα πήγα την επόμενη μέρα σε έναν σύλλογο που φροντίζει άστεγους.
Όταν τα πρόσφερα, ο πρόεδρος μού είπε με συγκίνηση:
— Κανείς ποτέ δεν μας έφερε κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Σας ευχαριστούμε πολύ!
Μια ηλικιωμένη γυναίκα δάγκωσε έναν κουραμπιέ και ψιθύρισε:
— Ποτέ άλλοτε δεν έχω δοκιμάσει κουραμπιέ.
— Ούτε εγώ, είπε ένας άντρας με ένα μελομακάρονο στο χέρι.
Ευλογημένο το κορίτσι που τα έφερε, είπαν όλοι μαζί.
Δάκρυα χαράς κύλησαν απ’ τα μάτια μου. Εκείνη τη στιγμή έμαθα δύο πράγματα:
1️⃣ Όταν υπάρχει αποδοχή, δεν υπάρχει διαφορετικότητα — ούτε καν στο διαφορετικό χρώμα κουραμπιές και μελομακάρονο.
2️⃣ Η καλοσύνη δεν είναι εργαλείο που χρησιμοποιούμε επιδέξια για να κερδίσουμε κάτι· είναι μια ευγενική ταυτότητα που κουβαλάμε μέσα μας.
— Μαμά, θέλω ένα μελομακάρονο και έναν κουραμπιέ να φάω.
— Μα εσένα δεν σου αρέσουν αυτά!
— Βάλε μου σε ένα τάπερ, κάπου θέλω να το πάω...
✨ Εύχομαι η ψυχή σας να πλημμυρίζει από καλοσύνη, γιατί το καλό πάντα επιστρέφει!
Καλά Χριστούγεννα! 🎁
Αθανασία Παπαδοπούλου
17/12/2024
