Καρό μπορντώ πουκάμισο

-Ρε Μάκη,τι θα κάνεις καμιά φορά θα ετοιμαστείς;O Νίκος και η Ελένη είναι ήδη κάτω 10 λεπτά και μας περιμένουν.Μετά λες για εμένα ότι κάνω δυο ώρες να βγώ απ το μπάνιο και να ετοιμαστώ.

-Ρε Κατερίνα , έχω τρελλαθεί να ψάχνω το καρό πουκάμισο σε όλη τη ντουλάπα.Θα έρθεις να με βοηθήσεις καμιά φορά;Πόσες φορές σου έχω πεί να βάζεις χωριστά τα δικά σου ρούχα.

-Έρχομαι ρε Μάκη,έρχομαι,αμάν.

-Κατερίνα, σου έχω πεί να μην αλλάζεις θέση στα πουκάμισά μου,μετά δεν μπορώ να βρώ αυτό που θέλω,15 πουκάμισα όλα κι όλα.

-Μάκη,"ξεκόλλα" σε παρακαλώ,κάθε μέρα αλλάζεις 2 πουκάμισα και κάθομαι και πλένω και σιδερώνω λες και είμαστε 5 άτομα στο σπίτι,θα μου την πείς και απο πάνω;Ούτε με τα δικά μου τα ρούχα δεν κάνω έτσι.

-Εσύ παντρεύτηκες ασφαλιστή,τυχερά είναι αυτά,χαχα.

-Δεν σου φτάνει που φοράς ένα πουκάμισο τη μέρα,μου έρχεσαι εδώ και το απόγευμα στα ραντεβού αλλάζεις πουκάμισο.Δηλαδή έλεος.Έχω φτάσει στο σημείο να παρακαλάω να μην έχεις ραντεβού.

-Α καλά,εσύ το έχεις χάσει εντελώς,πες μας αν σε κουράσαμε να τα πηγαίνω σε καθαριστήριο να σε απαλλάξω.

-Δεν είπα αυτό,αλλά θα μπορούσες να παραμένεις με ένα πουκάμισο όλη την ημέρα...τελοσπάντων,πάω να φωνάξω τα παιδιά να έρθουν επάνω να κάτσουν γιατί δεν βλέπω να πηγαίνουμε σινεμά στο τέλος.

-Πήγαινε,εγώ άλλωστε ψάχνω συγκεκριμένο πουκάμισο να βάλω,εκείνο το καρό το μπορντώ...

-Νίκο,Ελένη,ελάτε επάνω καθυστερούμε λίγο ακόμα.

-Ανεβαίνουμε....Καλησπέρα,τι έγινε;

-Τι να γίνει,περιμένουμε τον φίλο σου ρε συ Νίκο να ντυθεί.

-Πλάκα μου κάνεις.

-Καμία πλάκα.Ψάχνει ένα πουκάμισο συγκεκριμένο να βάλει για να πάμε σινεμά!

-Καλά,πόση ώρα ψάχνει;

-Ήρθε 6 η ώρα απ την δουλειά,μέχρι να τσιμπήσει κάτι και να κάνει ένα μπάνιο 7...

-Ναι,αλλά η ώρα κοντεύει 8:30,θες να μου πείς ότι είναι σχεδόν 1 ώρα στο δωμάτιο ψάχνοντας ένα συγκεκριμένο πουκάμισο;

-Πήγαινε και θα το διαπιστώσεις και ο ίδιος μόλις δεις τα πουκάμισα,όλα αραδιασμένα στο κρεββάτι.

-Μάκη,τι κάνεις ρε; Θα χάσουμε την ταινία,τι είναι όλα αυτά αραδιασμένα πάνω στο κρεβάτι;

-Νίκο άσε με,έχω πελαγώσει,ψάχνω το καρό μου το πουκάμισο το μπορντώ,αλλά η Κατερίνα έχει νεύρα και έχει μπλέξει και τα δικά της ρούχα,μπορείς να με βοηθήσεις;

-Ρε συ Μάκη να σε βοηθήσω, αλλά γιατί το παίρνεις τόσο ψυχαναγκαστικά το θέμα;Τι θα γίνει δηλαδή αν βάλεις ένα άλλο,τόσα πουκάμισα έχεις και τόσες μπλούζες!

-Νίκο,θα αρχίσεις και εσύ σαν την Κατερίνα, ή θα με βοηθήσεις;

-Α,φίλε, έχεις πρόβλημα,οκ να σε βοηθήσω,αλλά να το κοιτάξεις αυτό το θέμα.

-Λοιπόν,έχω βγάλει όλα τα πουκάμισα...

-Το βλέπω....με το μάτι θα πω ότι είναι καμιά πενηνταριά,στα μαγαζιά έχουν λιγότερα να σε ενημερώσω πάντως...

-Όρεξη έχεις μου φαίνεται,δεν είναι όλα δικά μου όπως βλέπεις.

-Έλα μωρέ Μάκη,μου έρχεται να βάλω τα γέλια. Πες μου έναν λόγο που θες να βάλεις το καρό μπορντώ πουκάμισο.

-Δεν χρειάζεται να ξέρεις,αρκεί να με βοηθήσεις να το βρώ.

-Έλα λοιπόν,εγώ θα σου τα δίνω ένα-ένα για να τα βάζουμε στη θέση τους,μέχρι να βρούμε αυτό που θες,είμαστε σύμφωνοι;

-Ναι ρε φίλε σ ευχαριστώ,για μένα το ντύσιμο ήταν τελετουργία κάποτε,απ την αγορά μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια,όμως έχω αλλάξει φιλοσοφία τα τελευταία χρόνια.

-Δεν μπορώ να το καταλάβω,αλλά βλέποντας αυτό όλο τον περιποιημένο χαμό στην ντουλάπα σου και ιδιαίτερα στα πουκάμισά φαντάζομαι...

-Νίκο,αν παρατηρήσεις όλα μου τα πουκάμισα είναι τα ίδια,λέγοντας τα ίδια εννοώ τα ίδια με διαφορετικά χρώματα.Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα μου τα ρούχα.Υπάρχει λόγος να ξέρεις που επιλέγω τα ίδια ρούχα.Επίσης υπάρχει λόγος που το πρωί φοράω πουκάμισο,το απόγευμα πουκάμισο και τώρα που θα πάμε σινεμά πάλι πουκάμισο.

-Μάκη,δεν καταλαβαίνω αλλά πρέπει να σου πω ότι έτσι όπως το πάμε δεν μας βλέπω να πηγαίνουμε σινεμά...

-Ε ρε Νίκο, δεν έχεις πιάσει τη φιλοσοφία των ρούχων,θα στην εξηγήσω κάποια στιγμή πάντως.Α,νάτο επιτέλους το αγαπημένο μου καρό μπορντώ πουκάμισο...

-Τώρα που το λες ,βλέπω όντως, ότι όλα σου τα πουκάμισα είναι πανομοιότυπα σε διαφορετικό χρώμα.

-Νίκο,εγώ κάθε μέρα είμαι σε ραντεβού,προχθές που βραβεύτηκε η εταιρεία ξέρεις τι φορούσα;Αυτό το καρό μπορντώ πουκάμισο.Ήρθαν κανάλια,μας βάλανε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες,καταλαβαίνεις,είμαι γνωστός με αυτό το καρό μπορντώ πουκάμισο.

-Ναι,αλλά τώρα πάμε σινεμά,δεν είσαι στη δουλειά,ούτε στα φώτα της δημοσιότητας ρε φίλε.

-Στο δρόμο όμως Νίκο αν κάποιος θα με αναγνωρίσει είναι επειδή θα φοράω αυτό το πουκάμισο.Έχει σημασία για εμένα και την καριέρα που “χτίζω”..

-Ότι πείς Μάκη,άντε φόρα το να φύγουμε.

-Λοιπόν, έτοιμος ο Μάκης κορίτσια.

-Μάκη,τόση ώρα έψαχνες αυτό το πουκάμισο;Δεν προλαβαίνω να το πλένω και να το σιδερώνω.Τόσο πολύ σ αρέσει;

-Ναι ρε Κατερίνα,έχει μεγάλη αξία για εμένα αυτό το πουκάμισο.Λοιπόν, πάμε γιατί ήδη σας καθυστέρησα και αύριο να ξέρεις θα πετάξω τα μισά ρούχα απ τη ντουλάπα,δεν τα χρειάζομαι όλα πλέον.Θα κρατήσω μόνο όσα είναι ίδια με αυτό το καρό μπορντώ πουκάμισο.

-Θα με τρελάνει Ελένη μου αυτός ο άνθρωπος. Τελοσπάντων πάμε...

Μετά το τέλος της ταινίας πήγαν να φάνε σε μια κοσμική ταβέρνα.Ξαφνικά ένα ζευγάρι “καθώς πρέπει “σηκώθηκε και πλησίασε στο τραπέζι τους κοιτάζοντας επίμονα τον Μάκη.

-Συγγνώμη,μας διαφεύγει το όνομά σας ,αλλά σας γνωρίσαμε από το πουκάμισο,θα θέλαμε όποτε μπορείτε ένα ραντεβού να μας ενημερώσετε σχετικά με κάποια θέματα για ασφάλεια ζωής.

-Μάκης Δημητρόπουλος,πολύ ευχαρίστως,παρακαλώ πάρτε την κάρτα μου και καλέστε με τη Δευτέρα να προγραμματίσουμε ένα ραντεβού.

-Σας ευχαριστούμε πολύ,χαρήκαμε πολύ και καλή σας όρεξη.

-Παρομοίως.

-Καλά Μάκη,έχω μείνει άναυδος,Κατερίνα άκουσες τι είπαν οι άνθρωποι;”Σας γνωρίσαμε απ το πουκάμισο”,απίστευτο!

-Η κοινωνία έχει μια έμμονη ιδέα με τη μόδα,κι όμως εγώ το έχω ψάξει και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάζεται να έχεις πολλά ρούχα.Άλλωστε η δουλειά που κάνω εγώ είναι αρκετά αγχωτική και θέλει πολλές και γρήγορες αποφάσεις.Σκέψου τώρα κάθε μέρα να είχα να αποφασίζω και για τα ρούχα που θα βάλω!.Έρευνες λένε πως 10-15 ρούχα φτάνουν .Μην κοιτάς σήμερα το χαμό στη ντουλάπα,η Κατερίνα μου είχε μπερδέψει τα πουκάμισα με τα τα δικά της ρούχα.

-Πάλι εγώ φταίω....

-Αν προσπαθήσει κανείς να φέρει στο μυαλό του τον Steve Jobs η εικόνα που θα του έρθει είναι ότι φοράει πουλόβερ,τζιν,αθλητικά!Το ίδιο και ο Mark Zuckerberg,συνήθως φοράει ένα γκρί t-shirt,ακόμα και ο Barack Obama,πάντα φορούσε μαύρα ή γκρί κουστούμια.Αυτά όλα είναι αποδεδειγμένες έρευνες για αυτούς που πέτυχαν.

-Μια χαρά μας τα λες λοιπόν φίλε μου,το έχεις μελετήσει όντως το θέμα.Γεννημένος καριερίστας ο Μάκης Κατερίνα,είδες τι άντρα σου δώσαμε ε;χαχα

-Κοροιδεύεται εσείς αλλά εγώ μια μέρα θα διοικώ δική μου ασφαλιστική,θα δείτε...

-Μη μας ξεχάσεις Μάκη και εμάς τους φίλους σου μόνο,έτσι;χαχαχα

-Εσύ Νίκο μου κάτσε να είσαι βοηθός λογιστή όλη σου τη ζωή,εγώ θέλω να εξελιχθώ σαν άνθρωπος.

-Δηλαδή, εσύ πιστεύεις ότι το να εξελιχθείς σαν ασφαλιστής και να φτάσεις στην κορυφή σου “σφραγίζει” και την προσωπικότητά σου;

-Πιστεύω στον εαυτό μου και στις ικανότητές μου ,θεωρώ ότι έχω συνείδηση,πειστικότητα,ευγένεια,ευχάριστη προσωπικότητα και πάνω απ όλα μεταδοτικότητα και ανθρωπιά,γι αυτό έφτασα και εδώ που είμαι μέχρι σήμερα.

Δεν με ενδιαφέρει όμως μόνο το χρήμα,άλλωστε ο κόσμος σήμερα δεν είναι χαζός αντιλαμβάνεται αν κάποιος του λέει αλήθεια ή ψέματα.

Τέλοσπάντων,τι λέτε πάμε για ένα ποτό;Σας ζάλισα και εγώ με τα δικά μου.

-Και δεν πάμε;Εδώ παρακάτω έχει ένα ωραίο μπαράκι,φτιάχνει ωραία κοκτείλ,έχουμε πάει πολλές φορές με την Ελένη.Θέλετε να πάμε;

-Ας πάμε,μήπως και εγώ με τον Μάκη ξέρουμε κανένα άλλο;Πάμε σε αυτό που ξέρεις για να είμαστε και σίγουροι.

-Τι γίνεται εδώ ρε συ Νίκο,πολύς κόσμος,λεφτά μοιράζουν ;

-Άσε φίλε ,ωχ πήχτρα είναι όντως,πάμε να φύγουμε;Δεν θα στηθούμε και στην ουρά σαν τους μαλάκες,υπάρχουν και άλλα μπάρ εδώ γύρω.

-κ.Δημητρόπουλε,κ.Δημητρόπουλε,γειά σας -φωνάζει ο κύριος απ την πόρτα-ελάτε παρακαλώ.

-Γνωριζόμαστε;

-Φυσικά και γνωριζόμαστε,πρίν 4 χρόνια η γυναίκα μου είχε ένα τροχαίο, Παπαδημητρίου το επίθετό της, είχατε δώσει αγώνα μέσω της ασφαλιστικής σας όταν ο κύριος που την είχε τρακάρει είχε κάνει αρνητική δήλωση.

-Ναι,ναι,θυμάμαι,η υπόθεση που είχε τραβήξει 2 χρόνια στα δικαστήρια.Πως είναι η σύζυγος;

-Είναι μια χαρά,που να σας ξεχάσουμε κ.Δημητρόπουλε τέτοια ανθρωπιά και συνείδηση σπάνια τη βρίσκεις,είχατε δώσει αγώνα για να δικαιωθεί η σύζυγος.Θα ήταν ευχαρίστησή μου να περάσετε με την παρέα σας στο μπαρ και να σας κεράσω το ποτό σας.

-Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.Δεν θα ήθελα όμως να σας δημιουργήσω πρόβλημα,βλέπω πολύ κόσμο στην ουρά.

-Κανένα πρόβλημα,τιμή μου.Με την γυναίκα μου πάντα λέγαμε ότι εκτός απο επαγγελματισμό σας διακρίνει και ανθρωπιά.Γι αυτό και συνεχίσαμε να έχουμε ασφάλεια σε εσάς και προτείναμε και άλλους φίλους και γνωστούς.

-Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ και εγώ και η παρέα μου λοιπόν,από εδώ να σας συστήσω η σύζυγός μου Κατερίνα,και οι φίλοι μας, Νίκος και Ελένη.

-Χάρηκα πολύ,συγχαρητήρια για το ήθος του συζύγου σας κ.Κατερίνα.Θα πω και κάτι αστείο τώρα.Αυτό το καρό μπορντώ πουκάμισο το φορούσατε στο δικαστήριο την μέρα που δικαιώθηκε η σύζυγός μου,μάλιστα βγάλατε και μια φωτογραφία μετά μαζί της και δεν θα το πιστέψετε την έχει σε κορνίζα.Αστείο ε;Πάντα μου έλεγε, “ούτε ένα πουκάμισο δεν πήραμε δώρο στον κ.Δημητρόπουλο και έχει και ωραίο γούστο,κοίτα τι ωραίο καρό πουκάμισο”,χαχα.

Η παρέα μπήκε όλοι μαζί και τον ευχαρίστησαν γι αυτή του την κίνηση.

Η γυναίκα του Μάκη και οι φίλοι του περήφανοι για το ήθος του.

Τελικά το προσωπικό στύλ στο ντύσιμο αποτελεί μέσο επικοινωνίας με τους άλλους και αυτό-έκφρασης.Κανένα ρούχο επάνω μας δεν είναι τυχαίο .Το καρό μπορντώ πουκάμισο αποδεικνύει τη μοναδικότητα της προσωπικότητας του Μάκη.

Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στη ντουλάπα μας και στα ρούχα που φοράμε καθημερινά θα διαπιστώσουμε ότι πολλά από αυτά μας είναι άχρηστα.Αν προσέχουμε την εμφάνισή μας χωρίς υπερβολές τότε και οι άλλοι θα μας βλέπουν με τρόπο θετικό.

Βέβαια μη ξεχνάμε ότι συνδυαστικά με όλα τα παραπάνω ο χαρακτήρας μας παίζει πρωταρχικό ρόλο.Η κ.Παπαδημητρίου θυμόταν το καρό μπορντώ πουκάμισο αλλά διέκρινε και την ανθρωπιά του κ.Δημητρόπουλου.

Ο Μάκης έπειτα από αρκετά χρόνια κατάφερε να φτάσει ψηλά και να διοικεί δική του ασφαλιστική εταιρεία.

Ότι στυλ και να έχουμε, καλό είναι να προσαρμοζόμαστε στον τρόπο που ζούμε και σκεφτόμαστε.Το ντύσιμο εκφράζει άλλωστε τον εσωτερικό μας κόσμο,και όπως λένε το στυλ ντυσίματος μπορεί να είναι ταυτόχρονα ένα παραβάν που μας κρύβει και μια οθόνη που μας προβάλλει.Αυτό που μένει είναι να το αξιοποιήσουμε!



Αθανασία Παπαδοπούλου -19/4/2020