η σβούρα

 

Σβούρα είναι και γυρίζει,για να μας υπενθυμίζει πως όλα γύρω μας γυρνούν και ποτέ δε σταματούν.

Η Νάνσυ λάτρευε τον χορό και συγκεκριμένα τη Ρούμπα. Η Ρούμπα,χορός του έρωτα και του πάθους. Εξωτικός,κουβανέζικος, ερωτικός χορός. Ο Κωνσταντίνος ο δάσκαλος και μέντορας της την είχε σαγηνεύσει.

Στην τελευταία παράσταση που έδωσαν βγήκαν πρώτοι. Ο κόσμος χειροκροτούσε όρθιος επί 10 λεπτά. Τέτοια χημεία, τέτοια αρμονία σώματος, τέτοια σωματική έλξη. Την τραβούσε επάνω του και όλα τα μέλη του σώματος συνεργαζόντουσαν αρμονικά. Και μετά την ξεδίπλωνε από πάνω του αργά και αισθησιακά, και εκείνη σαν σβούρα ξετυλιγόταν και το κόκκινο φόρεμα της με το βαθύ ντεκολτέ άφηνε την αισθησιακή της αύρα να περιπλανιέται σε όλο το χώρο. Τα μαύρα μακριά μαλλιά της χαίδευαν απαλά του ώμους της και ο παρτενέρ της την κοιτούσε και ζήλευε ακόμα και τον αέρα που ανέπνεε. Δεν της άφηνε το χέρι λεπτό. Τη θέση της Ρούμπας έπαιρνε ο έρωτας και χανόντουσαν στο απόλυτο πάθος.

Η Νάνσυ ήταν μικροπαντρεμένη, αλλά τα τελευταία χρόνια δεν είχε καν ερωτική ζωή. Ήταν μια χυμώδης αισθησιακή γυναίκα, που αγαπούσε τη ζωή και τον έρωτα και απ ότι φαίνεται ο μόνος τρόπος πλέον να το εκφράσει ήταν μέσα απ το χορό. Δυο φορές την εβδομάδα ήταν αρκετές για να της δίνει ζωή.

Μαμά δυο αγοριών, με έναν σύζυγο αξιωματικό αεροπορίας με αρκετές μεταθέσεις στο παρελθόν λόγω του επαγγέλματος δεν είχε καν φίλες. Δεν είχαν καν ένα φιλικό ζευγάρι για παρέα.

Σαν τη σβούρα ανά δύο χρόνια, είχαν γυρίσει όλη την Ελλάδα, από άκρη σε άκρη. Το παράπονό της δεν ήταν αυτό όμως, το παράπονο της ήταν που δεν είχε ερωτική ζωή.

- Μα τι θες Νάνσυ, όλα δε στα παρέχω;

Κοίτα σε τι σπίτι μένεις, κοιτάξου στο καθρέφτη, δες τα μαλλιά σου, τα νύχια σου, κοκέτα είσαι, τι άλλο θέλει μια γυναίκα!

Όλη μέρα σπίτι με τις ανέσεις σου, βρες να ασχοληθείς με κάτι. Το μόνο που σε νοιάζει είναι ο χορός. Γυναίκα αξιωματικού να χαριεντίζεται με τον έναν και τον άλλον στους χορούς.

Δυο παιδιά έχεις,σε ενδιαφέρει; Αγόρια κ.Νάνσυ, μήπως θες να στα μεγαλώσω και αυτά εγώ; Ποιος άλλος έχει στις μέρες μας τέτοια οικονομική άνεση; Kυρία σε έχω.

- Νίκο,τα βράδια όμως κοιμάμαι μόνη, δεν κάνουμε παρέα, μου λείπει ο έρωτας, η επικοινωνία....

- Σταμάτα, ντροπή σου, μετά από τόσα χρόνια θυσίας να μου λες αυτά τα πράγματα. Λείπω τόσες ώρες για να σας τα παρέχω όλα και εσύ μου καταλογίζεις ευθύνες για έρωτες και χάδια.

Που ζείς; Έχεις οικογένεια κυρία μου τώρα, σε κάναμε κυρία αξιωματικού και έχεις και παράπονο. Καληνύχτα.

-Καληνύχτα Νίκο...

Πέρασαν αρκετά ανούσια χρόνια για τη Νάνσυ, στον ίδιο ρυθμό. Η Νάνσυ από ανασφάλεια έμεινε με το Νίκο όλα αυτά τα χρόνια. Ο Νίκος ποτέ δεν της συμπαραστάθηκε σε τίποτα.Το μόνο που ήξερε να λέει ήταν ότι της τα παρείχε όλα. Τα παιδιά μεγάλωσαν, σπούδασαν, και ανεξαρτητοποιήθηκαν. Βρήκαν δικά τους σπίτια και ξεκίνησαν τη δική τους προσωπική ζωή.

- Τα παιδιά έφυγαν Νίκο, τόλμησε μια μέρα να πει η Νάνσυ. Έτσι γίνεται, τώρα μείναμε οι δυο μας.

- Νάνσυ, θα σου πω τα ίδια που σου είπα και πριν πολλά χρόνια. Δεν σου έλειψε τίποτα όλα αυτά τα χρόνια. Κοίτα γύρω σου, ποιος έκανε τη δική σου άνετη ζωή;

Το βλέμμα της Νάνσυ κενό, κοίταγε με απορία και η απάντηση ήρθε αυθόρμηματα....

- Ο έρωτας Νίκο. Είμαι 53, είσαι 55. Χάθηκαν πόσα χρόνια έρωτα και επικοινωνίας....χάθηκε όλη η ζωή μας.

- Εσύ Νάνσυ ζεις στο κόσμο του χορού, της φαντασίας και του έρωτα όλα αυτά τα χρόνια. Δεν σκληραγωγήθηκες, δεν πέρασες αυτά που περνάω εγώ όλα αυτά τα χρόνια. Έζησες βασίλισσα μέσα σε ένα παλάτι με τις ανέσεις σου και ήρθες πάλι να μου πεις ύστερα από τόσα χρόνια για έρωτες και μπούρδες.

Την επόμενη μέρα ο Νίκος βρήκε ένα σημείωμα στο κομοδίνο.

"Νίκο μου, σ΄ευχαριστώ για ότι έκανες μέχρι σήμερα για εμένα. Νομίζω πως προλαβαίνω να ζήσω τον έρωτα. Δεν θέλω πλέον να είμαι βασίλισσα, δεν με ένοιαξε ποτέ η άνεση. Εγκλωβίστηκα σε ένα σπίτι να γυρίζω σαν σβούρα όλη μέρα χωρίς νόημα. Πολλές φορές καθόμουν μπροστά στο καθρέφτη και γύριζα σαν σβούρα γύρω από τον εαυτό μου βλέποντας πάντα τον ίδιο στόχο,η σβούρα να είναι η απόλαυσή μου! Μου έδινα κουράγιο λέγοντας ότι μια μέρα θα κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, το χορό. Φταίει κ η δική μου ανασφάλεια, το ξέρω.

Τι σου λέω και εσένα τώρα, έρωτες και ρομαντισμούς. Τα λόγια και τα κλάματα στέρευσαν. Τώρα άνοιξα τα φτερά μου και πετάω, θα πετάξω μόνη μου γιατί πνίγηκα χωρίς έρωτα. Μα πως μπορείς να ζεις χωρίς έρωτα; Πώς;

Μη ψάξεις να με βρείς, είμαι ήδη πολύ μακριά. Είσαι ένας καλός άνθρωπος αλλά έχουμε ένα μεγάλο συναισθηματικό χάσμα, εγώ θέλω τον έρωτα και εσύ όχι. Αντίο...για πάντα."

Κάπως έτσι στα 53 η Νάνσυ αποφάσισε να ξαναζήσει τη ζωή της. Έφυγε στο εξωτερικό και ακολούθησε το όνειρό της. Με τα παιδιά της διατήρησε πολύ καλές σχέσεις και επαφή. Τον Νίκο δεν τον ξαναείδε. Ύστερα από μεγάλη προσπάθεια έγινε μια από τις καλύτερες χορεύτριες ρούμπας.

Την ζωή της την ξαναέφτιαξε με έναν αξιόλογο κύριο που εκτίμησε όλα τα ψυχικά της προσόντα. Είχαν πολλά κοινά και ποιο πολύ δίψα για έρωτα και ζωή. Την υποστήριξε σε όλα της τα θέλω. Δεν πίστευε ούτε και η ίδια ότι βρήκε το άλλο της μισό.

Ένα πρωινό έλαβε ένα δέμα. Μέσα είχε δύο σβούρες μια μαύρη και μια με όλα τα χρώματα,σαν ουράνιο τόξο. Μαζί, δύο ξεχωριστά σημειώματα. Κάθισε σαστισμένη και με αγωνία άνοιξε το φάκελο.

"Αγαπημένη μου Νάνσυ, πόσο λάθος έκανα. Το ξέρω τώρα είναι αργά, αλλά θα ήθελα να ξέρεις ότι από τότε που έφυγες γύριζα σαν τη σβούρα μέσα στο σπίτι μόνος, και πάλι στο ίδιο σημείο κατέληγα! Μόλις έφυγες κατάλαβα ότι η ζωή μου δεν είχε κανένα νόημα. Για φαντάσου, εγώ ο αξιωματικός που όλη μου η ζωή περιστρεφόταν γύρω απ τη δουλειά, απολογούμαι σήμερα για το λάθος μου.

Σου κατέστρεψα τη ζωή, εσύ όμως η ανασφαλής, η κοκέτα, η βασίλισσα βρήκες τρόπο να πετάξεις τελικά μακριά μου και όχι μόνο πέταξες,απέδειξες πως χωρίς έρωτα, νόημα και στόχους η ζωή είναι μίζερη. Σε θυμάμαι να κάθεσαι σε έναν καθρέφτη μπροστά με το κόκκινο καφτό φόρεμα του χορού και να κάνεις σβούρες-βλέπεις είχα βάλει κάμερες σπίτι γιατί νόμιζα ότι με απατάς. Εκεί είχε φτάσει το άρρωστο μυαλό μου-. Αυτές οι σβούρες όμως ήταν που δίναν νόημα στη ζωή σου. Τελικά δεν είχα κάνει λάθος, με...απατούσες, με απατούσες με τον έρωτα και τη ζωή που δεν ήθελα εγώ να ζήσω. Κάθε μέρα το ίδιο σκηνικό, σε έβλεπα, αλλά δεν με συγκινούσε αυτό το βλέμμα σου που τώρα που το ξαναβλέπω με γεμίζει ντροπή. Συγχαρητήρια, σε θαυμάζω αγαπημένη μου.

Η μαύρη σβούρα είμαι εγώ. Πάρτην στα χέρια σου και γύρισε την, θα δεις ότι δεν θα προλάβει ούτε μια σβούρα να κάνει. Πάρε και την πολύχρωμη. Κοίτα χρώματα,μωβ, κόκκινο,κίτρινο. Εσύ είσαι και ο κόσμος που σε χειροκροτάει. Κάπου στη γωνία είμαι και εγώ. Σε χειροκροτώ και εγώ από ψηλά...Πάντα θα σε χειροκροτώ.

Τα παιδιά μας σου έμοιασαν ευτυχώς, κατάφερες και απο μακριά να τα κάνεις να αγαπήσουν τη ζωή και τον έρωτα. Είναι ευτυχισμένα και αγαπάνε τη ζωή. Πέτα την μαύρη τη σβούρα σε παρακαλώ, κράτα μόνο την πολύχρωμη και κάνε μου μια χάρη, πήγαινε στον καθρέφτη του σπιτιού σου βάλε το κόκκινο το φόρεμα, κάνε μια σβούρα και πες δυνατά, η ζωή είναι ωραία μόνο όταν υπάρχει ο έρωτας και η αγάπη. Θα σε ακούσω να ξέρεις."

Η Νάνσυ με δάκρυα στα μάτια έβαλε το κόκκινο φόρεμα πήγε μπροστά στο καθρέφτη και έδωσε τον καλύτερό της εαυτό κάνοντας μια σβούρα. Φώναξε δυνατά, "η ζωή είναι ωραία μόνο όταν υπάρχει έρωτας και αγάπη".

Το τηλέφωνο χτύπησε.

-Μαμά, χάσαμε τον μπαμπά.....

Εσείς, είστε ευτυχισμένοι; Μια σβούρα μπροστά στον καθρέφτη σας θα σας δώσει την απάντηση. Η αίσθηση που θα σας αφήσει είναι το κλικ του μυαλό σας. Μην αφήσετε ποτέ τον εαυτό σας να πιστέψει ότι η όποια αλλαγή είναι ανέφικτη. Η Νάνσυ έκανε για χρόνια σβούρες. Δεν τα παράτησε όμως ποτέ.

Η ζωή,γεμάτη επιλογές, είναι άλλωστε σαν μια σβούρα. Αν θέλετε να έχετε διαφορετικά αποτελέσματα είναι καιρός να κάνετε και διαφορετικές επιλογές. Σε κάποιους ίσως χρειαστούν περισσότερες σβούρες, σε κάποιους λιγότερες. Σημασία έχει να μη ζαλιστείτε, να μείνετε όρθιοι και να πιστέψετε ότι είστε πολύ κοντά σε αυτό το κάτι που θα αλλάξει τη ζωή σας.

Η μαγκιά όμως κρύβεται και στο πόσο καλή φόρα θα πάρουμε στην αρχή κάθε στροβιλισμού της σβούρας.

Ας τσαλαπατηθείτε και λίγο, δεν πειράζει, πως αλλιώς άλλωστε θα αλλάξετε τον μικρόκοσμό σας;

Μόνο μη την φοβηθείτε, όσα και αν φέρνει, όσα και αν παίρνει σε κάθε στροφή της!

 

                             Αθανασία Παπαδοπούλου - 15/9/2020