Ο ήλιος και η Ηλιάνα

Είναι αρχές Ιουνίου και οι χαρούμενες φωνές των παιδιών του σχολείου μιας συνοικίας της μεγάλης πόλης απλώνονται παντού!

Μετά το διάλειμμα, στην τάξη της Ηλιάνας που πηγαίνει Α΄ δημοτικού, τα παιδιά ζωγραφίζουν.

Η Ηλιάνα έφτιαξε έναν ήλιο κι ένα κοριτσάκι, που τραβούσε τις ακτίνες του, για να τον ελευθερώσει απ΄ το σύννεφο που τον είχε σκεπάσει.

Στη ζωγραφιά της έδωσε τον τίτλο: "Ο ‘Ήλιος και η Ηλιάνα".

Η δασκάλα της τη ρώτησε πώς σκέφτηκε να ζωγραφίσει κάτι τέτοιο και η Ηλιάνα διηγήθηκε την ιστορία της λέγοντας:

- Καλέ μου ήλιε! Πότε θα βγεις; Καλοκαίρι έχουμε κι εσύ παίζεις κρυφτό; Κρυφτό παίζουν τα παιδιά. Εσύ είσαι ο ήλιος, ο βασιλιάς του Κόσμου! Γιατί κρύβεσαι; Ποιος σε πείραξε;

- Ηλιάνα μου, οι μεγάλοι άνθρωποι πολλές φορές κάνουν πράγματα, που με στενoχωρούν!

- Δηλαδή, τι κάνουν; Εγώ σ' αγαπάω! Όλα τα παιδιά σ' αγαπούν!

- Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν χημικές ουσίες, που ανεβαίνουν ψηλά στον ουρανό και με μαυρίζουν!

- Τι είναι οι χημικές ουσίες ήλιε μου;

- Θα σου πω ένα απλό παράδειγμα: Το νερό που πίνετε και σας κάνει καλό είναι μία ωφέλιμη χημική ουσία! Όμως και η βενζίνη είναι μια χημική ουσία που δεν μπορείτε όμως να την πιείτε! Θα σας κάνει κακό, αφού είναι βλαβερή για τον άνθρωπο. Υπάρχουν κάποιες χημικές ουσίες που αραιώνουν το όζον, που βρίσκεται ψηλά στην ατμόσφαιρα!

Όμως το όζον, που είναι ένα γαλάζιο αέριο, προστατεύει τους ανθρώπους απ' τις ακτίνες που κάνουν κακό!

- Πώς μπορείς εσύ να κάνεις κακό που μάς δίνεις τη ζωή;

- Κάποιες ακτίνες μου, αν δεν περάσουν μέσα απ' το όζον που τις κρατάει,βλάπτουν τους ανθρώπους, τα ζώα κ' τα φυτά. Στενοχωριέμαι, γιατί λυπάμαι τα ζώα, τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους, που δεν προσέχουν το περιβάλλον της Γης! Άρα δεν προσέχουν και τον εαυτό τους!

- Κι εγώ ήλιε μου λυπήθηκα πολύ! Τώρα θα πάω να μαλώσω τον μπαμπά και τη μαμά που αν σου κάνουν κακό, θα κρύβεσαι συνεχώς και δεν θα έχουμε καλοκαίρι! Δεν θα μπορώ λοιπόν να χαρώ τις διακοπές μου!

- Αχ, καλό μου κοριτσάκι! Μη λυπάσαι για μένα! Εγώ δεν παθαίνω τίποτα! Οι άνθρωποι κινδυνεύουν απ' τις πράξεις τους, που ρυπαίνουν το περιβάλλον σας!

- Ήλιε μου, θέλεις να γίνουμε φίλοι;

Πριν προλάβει ν' απαντήσει το μεγάλο μας άστρο, μια σταγόνα νερού έπεσε στο πρόσωπο της Ηλιάνας και την τρόμαξε λίγο!

- Ήλιε μου, τι έπαθες; Μήπως σε στενοχώρησα κι εγώ;

- Ποτέ ένα αθώο παιδί δεν μπορεί να βλάψει ή να στενοχωρήσει κανένα μεγάλο. Τα παιδιά δίνουν τόση χαρά! Δάκρυσα Ηλιάνα μου απ΄ τη χαρά μου που θα γίνουμε φίλοι!

- Ήλιε μου, μπορώ να σε αγκαλιάσω;

Το μικρό κορίτσι άνοιξε σαν φτερά τα χέρια του σαν να ‘θελε ν΄ αγκαλιάσει ολόκληρο τον ουρανό, δηλαδή το σπίτι του φωτεινού αστεριού μας με τους πλανήτες!

- Μικρή μου Ηλιάνα, θα ήθελα πολύ να μ' αγκαλιάσεις! Δεν φτάνω όμως εκεί που είσαι! Αύριο το πρωί μόλις ξυπνήσεις και θ' ανοίξεις το παράθυρό σου, θα σε χαιρετήσω και θα μιλήσουμε!

- Ωραία! Είμαι πολύ χαρούμενη! Είσαι ο νέος μου φίλος και θα σ' αγαπάω πάντα!

Την επόμενη μέρα το πρωί τράβηξε η Ηλιάνα την κουρτίνα του παραθύρου της γρήγορα γρήγορα και ο ήλιος ήταν εκεί λαμπερός, φωτεινός και χαμογελαστός!

- Ηλιάνα μου, καλημέρα! Τι κάνεις;

- Ήλιε μου αγαπημένε, είμαι πολύ καλά και χαίρομαι πολύ που σε βλέπω χωρίς να σ' εμποδίζουν τα σύννεφα! Περίμενε λίγο.....

Η Ηλιάνα έτρεξε στον κήπο τους κι έκοψε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο!

- 'Ηλιε μου, έλα να σου το δώσω! Σ' αγαπώ τόσο πολύ!

- Δεν μπορώ να κατεβώ! Βάλε το λουλούδι σ' ένα βάζο με νερό κι εγώ θα το βλέπω! Είναι τόσο όμορφο!

- Να πω στη μαμά μου πως το μεσημέρι περιμένω κι ένα νέο φίλο για φαγητό; Μπορείς να κατεβείς έστω και για λίγο;

- Εγώ θα είμαι ο φανταστικός αλλά αληθινός και πιστός σου φίλος. Όλο το καλοκαίρι θα κάνουμε παρέα και θα σ' ακολουθώ παντού! Κάθε πρωί θα λέμε καλημέρα και τα νέα μας, όπως κάνουν οι καλοί φίλοι!

- Ποτέ δεν είχα έναν τόσο καλό φίλο. Σ' ευχαριστώ πολύ! Όμως θα είμαστε μαζί μόνο το καλοκαίρι ή και τις άλλες εποχές;

- Ηλιάνα, τις άλλες εποχές δεν είμαι τόσο φωτεινός και ζεστός όπως το καλοκαίρι! Όταν εκεί που ζεις είναι χειμώνας, σε μιαν άλλη, μακρινή ήπειρο που λέγεται Αυστραλία, είναι καλοκαίρι! Όταν εσείς έχετε άνοιξη, αυτοί έχουν φθινόπωρο!

- Δηλαδή, έχεις κι άλλους φίλους πολύ μακριά από εδώ; Δεν είμαι εγώ η μοναδική σου φίλη;

- Μη στενοχωριέσαι, Ηλιάνα μου! Εσύ είσαι η καλύτερή μου φίλη! Θα πρέπει να πηγαίνω όμως σε όλα τα μέρη της Γης, αφού όλοι με χρειάζονται. Τον χειμώνα που χιονίζει, εσύ και οι φίλοι σου παίζετε χιονοπόλεμο και σας αρέσει πολύ! Έτσι δεν είναι;

- Έχεις δίκιο Ήλιε μου! Τον χειμώνα λέω στους γονείς μου πως δεν θέλω να λιώσουν τα χιόνια, για να παίζουμε πολύ και να φτιάχνουμε χιονάνθρωπους!

- Ποιος βγαίνει Ηλιάνα και λιώνουν τα χιόνια;

- Α, εσύ Ήλιε μου! Χα, χα,χα! Έχεις δίκιο! Τώρα θυμήθηκα πως έρχεσαι και μες στο καταχείμωνο! Φέτος όμως θα παρακαλέσω τον καιρό να μη χιονίσει πολύ, για να σε βλέπω περισσότερο!

- Καλή μου φίλη, εμείς οι δύο θα είμαστε αχώριστοι! Δεν θέλω ν' ανησυχείς.

Όλο το καλοκαίρι η Ηλιάνα πέρασε πολύ ευχάριστα τις διακοπές της. Όλη την ημέρα βρισκόταν στη θάλασσα και στην αμμουδιά. Όλη την ημέρα έπαιζε με τ’ άλλα παιδιά και με τους γονείς της. Όμως πάντα ήταν κοντά της και ο ήλιος, ο καλύτερος φίλος της τώρα πια!

Μια μέρα στα τέλη του Αυγούστου σε μiα εκπομπή κι ενώ οι διακοπές έφταναν προς το τέλος τους, άκουσε να λένε: "Για πρώτη φορά, έπειτα από 50 χρόνια περάσαμε ένα καλοκαίρι ολόκληρο χωρίς μπόρες και βροχές! Επιτέλους ο ήλιος ήταν ο καλύτερος σύμμαχος του καλοκαιριού και πολύς κόσμος ευχαριστήθηκε τα θαλασσινά μπάνια! Ήταν ένα ζεστό καλοκαίρι! Καλή σχολική χρονιά στους μαθητές και καλό φθινόπωρο σε όλους!"

Η Ηλιάνα έτρεξε στο παράθυρο και πρόσεξε πως ο ήλιος άρχισε να κρύβεται σιγά σιγά πίσω από ένα σύννεφο!

- Ήλιε μου, σ' αγαπάω! Είσαι ο καλύτερος φίλος μου! Σ' ευχαριστώ πολύ για το φετινό καλοκαίρι!

Ένα σύννεφο έκρυψε για λίγα λεπτά τον χρυσοκίτρινο δίσκο και ήρθε η πρώτη βροχή! Μύρισε η γη πρωτοβρόχια!

Η Ηλιάνα άρχισε να κλαίει...!

- Ηλιάνα μου, μην κλαις! Θα είμαστε για πάντα φίλοι! Θυμάσαι τι είπαμε για τις εποχές του χρόνου;

- Μη φεύγεις! Θέλω να σ' αγκαλιάσω! Δεν θέλω να σε στενοχωρούν οι άνθρωποι! Θέλω να κάνουν το σωστό, για να μην κινδυνεύει κανένα πλάσμα στη Γη μας!

- Ηλιάνα μου, μη φοβάσαι! Σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ! Άκουσες τι είπαν στην εκπομπή; Πρώτη φορά εδώ και 50 χρόνια είχατε επί 3 ολόκληρους μήνες καλοκαίρι. Ξέρεις γιατί;

- Γιατί, ήλιε μου;

- Γιατί όσο υπάρχουν παιδιά που ζητούν το σωστό, θα υπάρχει ελπίδα!

Η δασκάλα, ακούγοντας την ιστορία της Ηλιάνας, κοίταξε ξανά τη ζωγραφιά της και δάκρυσε!

Η Ηλιάνα έτρεξε στο ανοιχτό παράθυρο της τάξης και είπε:

- Κοιτάξτε όλοι! Θέλω να σας συστήσω τον καλύτερο φίλο μου! Τον λένε ήλιο και αγαπάει όλον τον κόσμο. Με το φως και τη ζεστασιά του δίνει ζωή σ' όλα τα πλάσματα της φύσης! Αν τον αγαπάμε, θα μας αγαπάει κι εκείνος! Δεν θα χρειάζεται να ζωγραφίσω ξανά εμένα να τραβάω τις ακτίνες του πίσω απ' τα σύννεφα! Θα βγαίνει μόνος του συνεχώς το καλοκαίρι. Όλοι θα κάνουμε τα μπάνια μας και θα είμαστε χαρούμενοι! Θα έρχεται όμως και την άνοιξη, το φθινόπωρο, ακόμα και τον χειμώνα!

Η δασκάλα κάλεσε την επόμενη μέρα τους γονείς της Ηλιάνας. Έφτιαξαν μία επιστολή με τη ζωγραφιά και την ιστορία του ήλιου και της Ηλιάνας και την έστειλαν στο Υπουργείο Παιδείας.

Η Ηλιάνα βραβεύτηκε για την ιδέα της απ' το υπουργείο και έστειλαν σε όλα τα σχολεία την ιστορία και τη ζωγραφιά της!

Στην Τηλεόραση και στο Ραδιόφωνο ακουγόταν ένα σποτάκι που έλεγε: " Ο ήλιος και η Ηλιάνα είναι η ελπίδα και το φως. Τα παιδιά μάς δείχνουν πάντα τον σωστό δρόμο! Ας τον ακολουθήσουμε!"

Η Ηλιάνα μεγαλώνοντας έγινε περιβαλλοντολόγος με μία υποτροφία που της δόθηκε! Μαζί με άλλους επιστήμονες εργάστηκε για την προστασία του πλανήτη μας!

Απ' όταν ήταν μικρή μαθήτρια κατάλαβε τους κινδύνους που παραμόνευαν πίσω από πολλά λάθη των ανθρώπων, που δεν σέβονται το περιβάλλον που ζουν! Δεν σέβονται τον πλανήτη που μάς φιλοξενεί! Αν τον καταστρέψουμε, οι πρώτοι που θα καταστραφούν θα είμαστε εμείς! Η Γη όμως θα ξαναγεννηθεί χωρίς εμάς! Η Ηλιάνα ξέρει πως το φως του ήλιου της ελπίδας θα φωτίσει έναν όμορφο δρόμο, που θα μάς οδηγήσει σ' έναν κόσμο καθαρό, ειρηνικό και ευτυχισμένο!

Αν την ακούσουν οι μεγάλοι, η Γη μας θα ομορφύνει και όλα τα πλάσματά της θα σωθούν και θα είναι χαρούμενα!

Αθανασία Παπαδοπούλου -26/6/2020

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΕ ΑΥΤΟΕΚΔΟΣΗ 1/8/2023