Οι κούπες του καφέ

Η Ευαγγελία μεγάλωσε στο Μέτς μια ανατολική συνοικία της Αθήνας που βρίσκεται απέναντι και νοτιανατολικά από το Ζάππειο.Παλαιότερα υπήρχαν ωραίες επαύλεις που κάποιες διατηρούνται ακόμη στο βόρειο τμήμα.Η συνοικία Μέτς πήρε το όνομά της από μια μπυραρία που εγκαταστάθηκε εκεί το 1870,"η μπυραρία του Μέτς". Η Ευαγγελία είναι σήμερα 50 χρονών.Στα 30 της κληρονόμησε ένα σπίτι απο τη γιαγιά της στο Μέτς στο οποίο και κατοικεί μέχρι και σήμερα. Ζεί μόνη της, από επιλογή της,και δουλεύει μέχρι και σήμερα ως τραπεζικός υπάλληλος.Έχει και μια αδελφή την Κατερίνα,η οποία βρίσκεται στην επαρχία και διατηρούν πολύ καλές σχέσεις. Όνειρό της,να πάει ένα ταξίδι στη Ν.Υόρκη. Όταν απέκτησε αυτό το σπίτι προσπάθησε να το διακοσμήσει όσο πιο μοντέρνα μπορούσε,όμως επειδή αντιλήφθηκε ότι το σπίτι έχει μια αρχοντική κλασσική ομορφιά αποφάσισε να πουλήσει όλα της τα έπιπλα και να αγοράσει άλλα πιο κλασσικά. Όταν μετακόμισε και τακτοποιήθηκε για τα καλά,ανακάλυψε ότι η γιαγιά της είχε πολλές κούπες του καφέ με πολλά σχέδια.Κούπες με τοπία,κούπες vintage,πορσελάνινες,κεραμικές,μέχρι και κούπες για ερωτευμένους με τον Αγ.Βαλεντίνο.Την πρόσεχε τη γιαγιά ο παππούς και την αγαπούσε! Η Ευαγγελία είχε 2 καλές φίλες,την Ζωή και την Ελπίδα.Η Ζωή δούλευε σε ένα λογιστικό γραφείο και η Ελπίδα σε ένα μεσιτικό γραφείο.Και οι 3 στο Μέτς. Γνωρίστηκαν τυχαία σε μια εκδήλωση που είχε κάνει εκείνα τα χρόνια ο Δήμος και έτσι τους δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξουν μια πολύ καλή και δυνατή φιλία. Η Ευαγγελία κάλεσε ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη του 1990 τις φίλες της να πιούνε καφέ στο όμορφο και αρχοντικό της σπίτι.Η Ζωή και η Ελπίδα δέχτηκαν με μεγάλη χαρά,άλλωστε μένανε τόσο κοντά η μια με την άλλη.Ενθουσιάστηκαν με το σπίτι και της εξέφρασαν τον θαυμασμό τους

για τη διακόσμηση.Τις κέρασε ελληνικό καφέ με μηλόπιτα που η ίδια είχε φτιάξει και έβαλε τον καφέ στα ποτήρια της γιαγιά της που τόσο λάτρευε.Από τότε η Ευαγγελία,η Ζωή και Ελπίδα έγιναν αχώριστες.Δώσανε υπόσχεση πως κάθε μέρα θα βρίσκονται στο σπίτι της Ευαγγελίας και θα πίνουνε ελληνικό καφέ.Άλλωστε,τα ωράριά τους ήταν κοινά. Η Ζωή παρατήρησε την ωραία κούπα που της έβαλε καφέ και της είπε: -Bλέπω στη κούπα το Λονδίνο,αχ τι ωραία,να πάω ένα ταξίδι στο εξωτερικό,πόσο μάλλον στο Λονδίνο! -Λοιπόν,απο εδώ και πέρα κάθε μέρα που θα πίνουμε καφέ θα σου κάνω σ'αυτή τη κούπα,δεν ξέρεις καμιά φορά μπορεί και να το καταφέρεις,μικρές είμαστε ακόμα,είπε η Ευαγγελία. -Α κορίτσια κοιτάχτε, εγώ πίνω στην κούπα που λέει επάνω Παρίσι είπε η Ελπίδα,λέτε να πάω και εγώ εκεί; -Γιατί όχι;Aποκρίθηκαν και οι δύο με μια φώνη.Ποτέ δεν ξέρεις. -Εγώ πάντως πίνω στη κούπα με την Ν.Υόρκη,είναι όνειρο ζωής για εμένα αυτό το ταξίδι,είπε η Ευαγγελία. Κορίτσια,ελάτε να σας δείξω πόσες κούπες είχε η γιαγιά μου,είναι όλες εντυπωσιακές,μου άρεσαν πολύ και τις κράτησα όλες. -Μα,πόσες κούπες,πόσα σχέδια,καταπληκτικές όλες,είπε η Ζωή. Η Ελπίδα παράμεινε για λίγο σκεφτική και αναρωτήθηκε: -Ευαγγελία,αυτές όλες τις κούπες η γιαγιά σου τις αγόραζε άραγε;Ξέρεις γιατί ρωτάω;Όλες μεταξύ τους ταιριάζουν,βλέπω κούπες vintage,από πορσελάνη,κεραμικές,αυτές οι 3 όμως που πίνουμε εμείς καφέ σαν να μη ταιριάζουν με το όλο στύλ της διακόσμησης του σπιτιού. -Χμμμ...σαν να έχεις δίκιο Ελπίδα τώρα που το σκέφτομαι,κούπες με το Λόνδίνο,το Παρίσι και τη Ν.Υόρκη,κούπες που δεν ταιριάζουν στο σπίτι,χμμ...με προβλημάτισες η αλήθεια είναι...-Ελάτε βρέ κορίτσια,είπε η Ζωή,κούπες είναι, δεν είναι για να προβληματιζόμαστε,ας ευχαριστηθούμε την παρέα και ας ευχηθούμε να πάμε όλες ένα ταξίδι σύντομα στο εξωτερικό. Επί 5 χρόνια τα κορίτσια συνέχισαν ανελλιπώς να πίνουν καφέ στις συγκεκριμένες κούπες,κάθε μέρα ραντεβού στις 6 στο σπίτι της Ευαγγελίας. Η Ζωή στη μώβ κούπα με το Λονδίνο,η Ελπίδα στη κόκκινη κούπα με το Παρίσι και η Ευαγγελία στη κίτρινη κούπα με τη Ν.Υόρκη. Η φιλία" έδεσε "τα επόμενα χρόνια ακόμα καλύτερα,όταν η Ζωή παντρεύτηκε και κουμπάρες έγιναν φυσικά η Ευαγγελία και η Ελπίδα.Καφέ συνέχιζαν να πίνουν κάθε μέρα,όλα τα χρόνια,στην ίδια κούπα.Περνούσαν την πιο ευχάριστη ώρα τους, 6 με 7 το απόγευμα κάθε μέρα,σπίτι της Ευαγγελίας. Ένα απόγευμα η Ζωή ένιωσε αδιαθεσία και δεν μπόρεσε να πάει στην Ευαγγελία για καφέ.Την επομένη όμως πήγε κανονικά.Συνέβει όμως το εξής παράξενο,την ώρα που πήγε να πιεί τον ελληνικό καφέ η κούπα της έφυγε από το χέρι και έσπασε.Το βλέμμα των κοριτσιών πάγωσε και διασταυρώθηκε,σιωπή για λίγα δευτερόλεπτα. -Ζωή μου,μη στεναχωριέσαι,θα φτιάξω άλλο καφέ,είπε η Ευαγγελία προσπαθώντας να ξεπεράσει και εκείνη το "σοκ" της σπασμένης κούπας. 5 χρόνια, αυτά τα κορίτσια πίναν καφέ στην ίδια κούπα,έτσι,χωρίς λόγο,και ξαφνικά σαν να χάλασε το όνειρο της παρέας. -Κορίτσια,δε νιώθω πολύ καλά,θέλω να πάω σπίτι είπε η Ζωή. -Μη φύγεις Ζωή είπαν και οι δύο κοπέλες,δεν χάλασε ο κόσμος,μια κούπα έσπασε,αλίμονο! -Πάω να σου φτιάξω σε μια άλλη,είπε η Ευαγγελία.Άνοιξε το ντουλάπι,επεξεργάστηκε λίγο τις κούπες με μια γρήγορη ματιά και πιάνοντας βιαστικά μια μώβ είδε ότι γράφει επάνω Λονδίνο και ήταν παρόμοια με την άλλη που έσπασε.Πολύ χάρηκε γι αυτό!Στη προσπάθειά της όμως να την κατεβάσει η κούπα έπεσε στο μαρμάρινο νεροχύτη και έσπασε.Αν είναι δυνατόν!Μα πώς έγινε αυτό ; Τα κορίτσια ακούγοντας το θόρυβο σηκώθηκαν να δούν τι γίνεται.Η Ευαγγελία όμως πρόλαβε και το κάλυψε τραβώντας τυχαία μια άλλη. -Ευαγγελία,τι έγινε; ρώτησε η Ελπίδα ακούσαμε σαν κάτι να έσπασε. -Τίποτα μωρέ,ένα κρασοπότηρο ήταν μπροστά από την κούπα και την ώρα που την τράβηξα έπεσε και έσπασε. -Χα,χα,τι κούπα είναι αυτή καλέ;Ρώτησε η Ζωή γελώντας,αυτή έχει πάνω δυο μωράκια,ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι.Μου φαίνεται Ευαγγελία πώς θα διαλέξω εγώ κούπα απ' τη συλλογή της γιαγιάς σου αν δε σε πειράζει. Κοίτα,τι ωραία αυτή με το Έλατο και τις καρδούλες,πολύ μου αρέσει. -Εντάξει,θα σου βάλω σε αυτήν που σου αρέσει λοιπόν,είπε η Ευαγγελία. -Όχι, είπε η Ελπίδα,εγώ ψηφίζω να πιείς σ'αυτήν με τα μωράκια. -Γιατί; ρώτησε η Ζωή. -Γιατί την θεωρώ τυχερή,για αυτό. -Άντε λοιπόν να μη σας χαλάσω χατήρι,βάλε τον καφέ σ΄αυτή με τα μωράκια,χαχα. Άλλο ένα ευχάριστο απόγευμα πέρασε με τις 3 φίλες να απολαμβάνουν τον καφέ τους. Η Ευαγγελία εκείνη τη μέρα προβληματίστηκε λίγο με την κούπα αλλά ποτέ δεν είπε στα κορίτσια τι ακριβώς έγινε. Πέρασαν κάποιοι μήνες,ο καφές συνεχιζόταν κανονικά,την ίδια ώρα όπως πάντα,όταν ένα απόγευμα η Ζωή τους ανακοίνωσε το ευχάριστο γεγονός.-Κορίτσια,μαντέψτε,είμαι έγκυος! -Συγχαρητήρια Ζωή, τι ωραία, θα γίνουμε νονές. -Έχω και άλλο ευχάριστο,έχω δίδυμα! -Μα τι ωραίο νέο είναι αυτό είπε η Ευαγγελία. -Η κούπα είπε η Ελπίδα,η κούπα με τα παιδάκια,για φαντάσου! -Έλα μωρέ που τα πιστεύεται αυτά,στη κούπα με το Λονδίνο έπινα τόσα χρόνια και ούτε με τα κυάλια δεν το είδα,χαχα. -Ναι,τώρα είναι 1 μήνας που έσπασε η κούπα όμως και πίνεις σε αυτή με τα μωράκια,τυχαίο;Πόσο μηνών είσαι; -1 μηνών! -Πες μας τώρα πως είναι αγόρι και κορίτσι! -Δεν ξέρω ακόμα!..Βρε κορίτσια, αρχίζω να πιστεύω ότι δεν ήταν τυχαίο.Τότε θα πρέπει να αρχίζουμε να πιστεύουμε πώς η Ευαγγελία θα πάει Ν.Υόρκη και εσύ Ελπίδα, Παρίσι! -Εγώ έχω αρχίσει ήδη και το πιστεύω, είπε η Ελπίδα. -Και εγώ το ίδιο,είπε η Ευαγγελία.Λοιπόν κορίτσια,αυτό θα είναι το μυστικό μας.Θα μας περάσουν για τρελές,μην το πούμε πουθενά. Τους επόμενους μήνες η Ζωή τους ανακοίνωσε ότι έχει δίδυμα αγόρι και κορίτσι! Οι μήνες πέρασαν,η Ευαγγελία και η Ελπίδα βάφτισαν τα δίδυμα της Ζώης.Η Ζωή ήταν λίγο δύσκολο πλέον να πηγαίνει, είχε τα μωρά,όμως κάνανε μια συμφωνία,να της χαρίσει η Ευαγγελία την κούπα να πίνει στο δικό της σπίτι καφέ,έτσι και έγινε. Η Ελπίδα συνέχισε να πηγαίνει αλλά κάποια απογεύματα που δεν μπορούσε πήγαινε βράδυ.Καμιά φορά η ώρα που πήγαινε ήταν ακατάλληλη για καφέ οπότε και έπινε τσάι ή ποτό,πάντα όμως στην κόκκινη κούπα,στο Παρίσι!Και η Ευαγγελία το ίδιο,στη κίτρινη με τη Ν.Υόρκη. Τα χρόνια πέρασαν,η φιλία δεν χάθηκε,η Ευαγγελία και η Ελπίδα επισκεπτόντουσαν συχνά την Ζωή,έκρυβαν τις κούπες στη τσάντα τους και γελούσαν και οι 3,ήταν το κοινό τους αθώο μυστικό. Η Ευαγγελία και η Ελπίδα δεν παντρεύτηκαν ποτέ.Σήμερα είναι 50 χρονών και τα 3 κορίτσια συνεχίζουν να κάνουν παρέα.Εργάζονται και οι 3.Η Ευαγγελία φέτος στη πίτα που έκοψαν στην τράπεζα κέρδισε το 1ο δώρο.Ναι,το ταξίδι στη Ν.Υόρκη.Η δε Ελπίδα δεν έμαθε ποτέ γιατί δεν πήγε εκείνο το ταξίδι στο Παρίσι. Ο χρόνος όμως δίνει πάντα απαντήσεις.Τη χρονιά που κέρδισε το ταξίδι η Ευαγγελία στη Ν.Υόρκη,έγινε τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι και στο Λονδίνο!Σκέφτηκα, "κάθε εμπόδιο σε καλό" και κάπως έτσι η Ελπίδα ζήτησε να αλλάξει κούπα.Την πέταξε στα σκουπίδια αυτή την κόκκινη ωραία κούπα που έλεγε Παρίσι και διάλεξε μια άλλη που πάνω είχε ένα φανταχτερό χριστουγεννιάτικο δέντρο. -Καλά,της είπα τα κορίτσια,Πάσχα έχουμε,σε χριστουγεννιάτικο δέντρο θα πίνεις καφέ; -Μου αρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα,είπε η Ελπίδα! Εκείνο το Δεκέμβρη,η Ελπίδα κέρδισα το λαχείο! Και έτσι λοιπόν όπως κάθομαι και γράφω αυτή τη φανταστική ιστορία,κοιτάω την κούπα του καφέ μου και βλέπω επάνω ένα νησί, την Τήνο. Αυτή την κούπα μου την έφερε μια φίλη μου πέρσυ το καλοκαίρι,λέει και το όνομα μου επάνω.Ελληνικό καφέ πίνω και εγώ κάθε μέρα,όπως τα κορίτσια,η Ευαγγελία,η Ελπίδα και η Ζωή. Όπως και να έχει εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο χαλαρώνουν

καθημερινά απολαμβάνοντας μια κούπα γευστικού καφέ της επιλογής τους.Πόσοι άραγε κοιτάνε την εξωτερική εικόνα της κούπας που πίνουν; Τι λέτε,δεν ήρθε η ώρα να το δείτε;H τύχη θα σας χαμογελάσει αργά ή γρήγορα αν κρίνω απ τη δική μου;Ίσως φέτος πάω στη Τήνο,μπορεί όμως και να μην πάω,το σίγουρο όμως είναι ότι έχω Άγιο!

Αθανασία Παπαδοπούλου - 15/5/2020