Ανάποδος κόσμος

Δεν μπορώ να φανταστώ ένα παιδάκι στη πρώιμη ηλικία του να μην έχει ζητήσει ζωάκι.Ένα σκυλάκι , ένα κουνελάκι, ένα ψαράκι.

Εγώ, πάντα είχα ένα ζωάκι και το θυμάμαι καλά γιατί ήταν το καλό μου φιλαράκι.Το ζωάκι μόλις δει παιδί νιώθει μια οικειότητα λες και είναι φίλοι χρόνια, και το παιδί όμως αμέσως τρέχει να το χαϊδέψει, αθώα πλάσματα και τα δύο χωρίς κακία!

Και εκεί που λες πως όλα φαίνονται ιδανικά στη σχέση ζώου-παιδιού εμφανίζεται ο μεγάλος (ηλικιακά)άνθρωπος, ο κυρίαρχος που τα ξέρει όλα και φέρεται...«σαν ζώο»!

Ακούστε τώρα και την αλήθεια για τα ζώα που βρέθηκε γραμμένη σε μια σαμιακή εφημερίδα.

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να θυμάται 40.000 μυρωδιές όπως ο σκύλος.

Kανείς άνθρωπος δεν μπορεί να δει σαν το γεράκι ή να τρέξει σαν την αντιλόπη.

Επίσης,κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να εργαστεί σαν το μυρμήγκι και να οργανωθεί σαν τη μέλισσα.

Το ζώο θα σκοτώσει όσο χρειάζεται, για να φάει. Ο άνθρωπος θα σκοτώσει όσα χωρούν στη ρεκλάμα του καπό του αυτοκινήτου για φωτογράφιση. Η διαφορά είναι τεράστια και δεν περιποιεί καμιά τιμή στον αφέντη του σύμπαντος.

Το «ωραίο» είναι ότι ο άνθρωπος ενέταξε με κακές προθέσεις τα ζώα στη φιλολογία του, υπερτονίζοντας κάποιες ιδιότητές τους.

Είπε λ.χ. «γάιδαρο» τον άξεστο, αδιάντροπο και αφιλότιμο άνθρωπο, ιδιότητες που σίγουρα απουσιάζουν από τον πάλαι ποτέ πολύτιμο και καλοκάγαθο φίλο του και αγόγγυστο υπηρέτη.
Είπε «μουλάρι» τον πεισματάρη και το διανοητικά νωθρό (οι χαρακτηρισμοί προέρχονται από επίσημα λεξικά) και αλίμονο αν έλειπε το πείσμα και η αντοχή αυτού του ζώου σε καιρό ειρήνης, αλλά και σε δύσκολους καιρούς πολέμου.

Είπε «αλεπού» τον πονηρό άνθρωπο και «φάλαινα» μια υπερμεγέθη γυναίκα, χωρίς το θηλαστικό να διαθέτει ούτε ένα κιλό πάνω από το φυσιολογικό του βάρος.

Είπε «γουρούνι» τον ανάγωγο, τον ρυπαρό και τον χυδαίο, που είναι όλες ανθρώπινες, κυρίως, ιδιότητες και «βόδι» τον αγροίκο και το βραδύνουν.
Είπε «φίδι» τον κακεντρεχή, τον ύπουλο και τον αχάριστο, «κότα» το δουλικό και αδιαμαρτύρητο και, πρόσφατα, «ψάρι» τον χωρίς αντίδραση εύπιστο και φοβητσιάρη.

Είπε «κοπρόσκυλο» τον ανίκανο και τεμπέλη χρησιμοποιώντας ιδιότητες ανύπαρκτες για τον πολυτιμότερο και πιστότερο σύντροφό του. Εξάλλου ουδέποτε ο ίδιος (ο σύντροφος) θα του ζήταγε να είναι μαρτυρικά δεμένος μια βδομάδα για να πάει να κυνηγήσει ή να κυνομαχήσει…

Είπε, τέλος, «μπούφο» τον ηλίθιο και βλάκα, η στήλη στοιχηματίζει ότι το εν λόγω νυκτόβιο της οικογένειας των γλαυκιδών έχει μεγαλύτερο IQ από τους μισούς επικριτές του!

Είναι προφανές ότι ο κυρίαρχος άνθρωπος έχει βρει στις ιδιότητες των ζώων το άλλοθι των δικών του ατελειών, των δικών του κακών ιδιοτήτων και των θανασίμων αμαρτημάτων του.

Απ όλο αυτό μόνο το παιδί και το ζώο είναι “αθώοι,”το επιβεβαιώνει και το παρακάτω γνωμικό:

«Πολλοί που πέρασαν ολόκληρη τη ζωή τους με αγάπες, ξέρουν λιγότερα πάνω στην αγάπη, από το παιδί, που έχασε το σκύλο του χθες βράδυ»(Ουάιλντερ Θ.)

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα θελήσετε να αποκαλέσετε έναν “ανθρωπο” ζώο σκεφτείτε το καλύτερα,μπορεί τελικά να του δίνεται και αξία...ή μήπως όχι;

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Τι ανάποδος κόσμος τελικά!

Αθανασία Παπαδοπούλου - 8/5/2020