ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΟΥΣΙΚΟΣ

 

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΟΥΣΙΚΟΣ

Χτύπησα στο google ( chat GPT-4 ) και ρώτησα:

Είμαι μουσικός πάνω από 20 χρόνια. Ποιό θα είναι το μέλλον μου;

Και η τεχνητή νοημοσύνη μου απάντησε: “Ποιό μέλλον; Εδώ δεν έχεις παρόν!”

Ο Αντώνης Βάμβουκας, με καταγωγή από το Ρέθυμνο, ασχολείται επαγγελματικά

με τη μουσική. Με αφοσίωση, δίψα για μάθηση, με αγάπη, μελέτη, επιμονή, οργάνωση και πρόγραμμα. Η οικογενειακή στήριξη και ενθάρρυνση, του τόνωσαν ακόμα πιο πολύ

την αυτοπεποίθηση για να συνεχίσει.

Έτσι, πολύ σωστά, όπως λέει και ο ίδιος, η μουσική τον επέλεξε!

Το ταλέντο και η ευφυϊα δεν αρκούν άλλωστε...Χρειάζονται και όλα τα παραπάνω.

Ο Αντώνης Βάμβουκας δούλεψε στην Κρήτη, στις μεγαλύτερες ξενοδοχειακές μονάδες,

σε εστιατόρια, ταβέρνες, καφέ, μπαρ και μουσικές σκηνές, δηλαδή παντού!

Κάποιες δύσκολες χρονιές πειραματίστηκε να έρθει στην Αθήνα, τότε με την λεγόμενη “κρίση”. Χάλασε η ψυχολογία του, απογοητεύτηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω!

Τα χρόνια πέρασαν, έμεινε στην Κρήτη, χωρίς να μπορέσει να ανοίξει τα φτερά του

και να απλωθεί...Και επειδή ζούμε στην Ελλάδα και είμαστε όλοι θεατές στο ίδιο έργο, ακόμα και τα 5άστερα ξενοδοχεία δεν θέλουν να βάλουν ένσημα μουσικού! Επίσης, ούτε το δώρο Χριστουγέννων! Θα πούν εκ των υστέρων ότι συμπεριλαμβάνεται στον μισθό και αν δεν συμφωνείς, θα πας σε εργατολόγο και στην επιθεώρηση εργασίας!

Όσον αφορά τα επιδόματα των μουσικών, συμβαίνουν τα απίστευτα! Για παράδειγμα, με τον κορονοϊό: Παίρνεις το εν λόγω επίδομα από τον ΟΑΕΔ και στο κρατάνε...Γιατί έτσι θέλουν! Χωρίς να υπάρχει νόμος!

Ευτυχώς, δεν χτύπησες στο GPT-4 ( “σύνταξη θα πάρω;”) Θα έβγαινε ο e-efka μετά μουσικής!

Και τώρα, εδώ στην Αθήνα πλέον, σ' αυτό το αστικό κολάζ, πάλι τρέχεις, όχι επειδή “είδες φως και μπήκες”, αλλά γιατί πιστεύεις ότι το επάγγελμα μουσικός θα έπρεπε να έχει μια εξέχουσα θέση στην κοινωνία. Όπως και αντικειμενική μεταχείριση θα έπρεπε να έχουν οι δημιουργοί, συνθέτες, στιχουργοί, τραγουδοποιοί, από τις εταιρίες πνευματικών δικαιωμάτων.

Η κατάσταση έχει ξεφύγει γενικώς και πάντα με τις εξαιρέσεις της!

Οι επιχειρηματίες απαιτούν το μέγιστο κέρδος! Οι μουσικοί θέλουν να εκτιμάται

η δουλειά τους και να αναγνωρίζεται. Τους επιχειρηματίες τους κυνηγάνε οι οργανισμοί πνευματικών δικαιωμάτων. Οι μουσικοί χρειάζονται μάνατζερς και έτσι γίνεται “ο κλέψας του κλέψαντος”...Έρχονται και οι ερασιτέχνες και απαιτούν και γίνονται αντίβαρο με τους επαγγελματίες στον επιχειρηματία και στο τέλος κερδίζει όποιος έχει περισσότερο κόσμο παρακαλώ! Αυτός όμως που είναι ο αρχηγός της κλεψιάς είναι το κράτος, που απαιτεί τον υψηλότερο φόρο και χώρισε τον κόσμο σε στρατόπεδα ( διαίρει και βασίλευε )...

Στα μεγάλα φεστιβάλ – συναυλίες, δεν φτάνει η εμπειρία και η ικανότητα ενός επαγγελματία καλλιτέχνη, ο οποίος μπορεί να είναι και πάνω από 40 χρόνια στον χώρο...Χρειάζεται να έχει τέτοια “εμβέλεια” για να γεμίζει στάδια...Ειδάλλως, δεν είναι “άξιος” της συμμετοχής γι' αυτούς που οργανώνουν τις εκδηλώσεις αυτές και τους λοιπούς...

Η μουσική, όμως, όπως και η γλώσσα, χρονολογούνται την ίδια περίοδο. Αυτό σημαίνει ότι

άπτονται κάθε σεβασμού, γιατί έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό. Έναν πολιτισμό που βάλλεται συνεχώς! Μια χώρα δίχως πολιτισμό είναι καταδικασμένη! Πιάσαμε πάτο,ή όχι ακόμα;

Καλή τύχη λοιπόν!

Αθανασία Παπαδοπούλου

Συγγραφέας, φοιτήτρια Κοινωνιολογίας.

10-5-2025

Η ΓΑΖΑ ΖΗΤΑΕΙ...γάζα

 

Η Γάζα ζητάει...γάζα

Γενοκτονία στη Γάζα, 'ή πόλεμος; Δεν είμαι ιστορικός , αλλά ξέρω ότι σίγουρα η ζωή εκεί αργοπεθαίνει! Δεν υπάρχει ήλιος, δεν υπάρχει ημέρα, δεν υπάρχουν λουλούδια, δεν υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει η λέξη καλημέρα, καληνύχτα. Υπάρχει μόνο "αντίο ζωή"...

Δεν ανοίγουν τα παράθυρα του σπιτιού γιατί δεν υπάρχουν σπίτια, δεν κοιμούνται στα κρεβάτια τους αλλά στα νοσοκομεία, στις πέτρες, στο δρόμο μεχρι που δεν ξυπνάνε ξανά!

Ανεξέλεγκτη βαρβαρότητα. Η ελπίδα έχει πεθάνει και αυτή μαζί τους.

Σήμερα, ακούς στις ειδήσεις, σκοτώθηκε, αυτοκτόνησε, πέθανε ο "τάδε" και λένε το όνομά του. Εκεί στη Γάζα, δεν υπάρχουν ονόματα, λένε σκοτώθηκαν 100 παιδιά, σκοτώθηκαν τα 9 απ΄ τα 10 παιδιά της γιατρού, έτσι χωρίς όνομα, έτσι, ΑΠΛΑ!

Όποιος " τυχερός" μπήκε στο νοσοκομείο και ξύπνησε ζωντανός, ανακάλυψε ότι δεν έχει πλέον συγγενείς, οικογένεια, είναι μόνος. Μόνος στον πόλεμο, όχι στη ζωή, μέχρι να βρει την οικογένειά του, -αν τη βρει-.

Ποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο του Τζώρτζ Όργουελ," Η φάρμα των ζώων" και δεν θυμάται την φράση που άφησε εποχή: "Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα".

Ο πόλεμος καλά κρατεί και εσύ δεν θες να στείλεις ανθρωπιστική βοήθεια.. ούτε γάζα στη Γάζα! Ανυπολόγιστος αριθμός των νεκρών. Έτσι, γενικά και αόριστα, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς όνομα, χωρίς τίποτα!

Πού είναι η Ελλάδα στην βοήθεια που ζητάει η Γάζα; Από πότε ο πόνος γνωρίζει σύνορα; Η Γάζα ζητάει βοήθεια και η Ελλάδα δεν στέλνει ούτε γάζα.

Πώς το λένε εκείνο το ρητό που είπε ο Ν. Καζαντζάκης: " Αν έστω και ένα παιδί σε κάποια άκρη του κόσμου πεθαίνει από την πείνα ή από τον πόλεμο τότε ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει οικτρά”!

Ποιός πολιτισμός, ποιά κληρονομιά! Ο πολιτισμός και η συνέχεια της ανάπτυξής του εξαρτάται από την ικανότητα του ανθρώπου να μεταβιβάζει τις γνώσεις στις επόμενες γενιές. Ποιές γνώσεις; Τι θα πείτε αλήτες στις επόμενες γενιές; Δεν έστειλα στη Γάζα ούτε γάζα; Που είναι η τεχνολογία, η παιδεία και οι αξίες σου ; Πού είναι η δυναμική σου στη σύγχρονη κοινωνία; Ποιός είσαι τελικά;

Τα παιδιά που πρέπει να μεγαλώνουν μόνο σ΄ ένα κλίμα ειρήνης, αξιοπρέπειας, ισότητας και αλληλεγγύης, να ζούν με την οικογένειά τους με ασφάλεια, στερούνται όχι μόνο όλα αυτά εκεί στη Γάζα, αλλά ακόμα και τη γάζα που δεν στέλνει η χώρα μου!

Ζουν τη βία, το φόβο, την τρομοκρατία, τη φρίκη την εξαθλίωση μέχρι να αποχαιρετήσουν τη ζωή! Στερούνται το νερό και την τροφή που στο δικό σου καζανάκι, ναι καζανάκι είναι πόσιμο!

Απάνθρωποι, στείλτε μια γάζα στη Γάζα, πόσο κοστίζει; Εγκληματίες, στερείτε τα όνειρα απ΄ τα παιδιά! Και αν ζήσουν ποιός θα τους εξηγήσει το ανεξήγητο;

"Ανεπτυγμένε" κόσμε μην κλείνεις τα μάτια, μην αλλάζεις δρόμο, μην ρίχνεις το βλέμμα σου αλλού! Το μόνο πραγματικό πρόβλημα είναι η ζωή του παιδιού που χάνεται στον πόλεμο . Και εσείς οι καλλιτέχνες μην ρουφάτε το χρήμα με τη σέσουλα για συναυλίες εντός και εκτός. Αυτά που απασχολούν την κοινωνία, την επικαιρότητα πρέπει να σας ενώνουν. Άλλωστε, δεν είστε μόνο εσείς οι "μεγάλοι" , τρανοί και γνωστοί είναι και αυτοί που θα σας αντικαταστήσουν! Δεν σας αρέσει η λέξη άλλα έτσι είναι. Γι αυτό να μάθετε να είστε πολιτισμένοι και να μεταφέρετε τη γνώση σας! Ώρα να ενωθείτε!

Εκεί στη Γάζα ζούνε όλες τις μορφές ταπείνωσης, δεν έμεινε τίποτα όρθιο! Τι να σκέφτεται άραγε το 7χρονο κορίτσι μέσα στο καταφύγιο με τα μάτια στραμμένα στον ουρανό;

Τα μωρά θέλουν γάλα και πάνες και εσύ ακόμα δεν έστειλες μια γάζα στη Γάζα. ΓΙΑΤΙ;

Η ζωή σχεδόν τελείωσε εκεί γιατί υπάρχει ξηρασία, όχι μόνο από νερό αλλά από το βασικότερο, ξηρασία από αισθήματα.

Ένα απ΄ τα σημερινά θέματα των ειδήσεων ήταν :

Βουλή, με Τεχνητή Νοημοσύνη επιταχύνεται ο ψηφιακός μετασχηματισμός της Βουλής των Ελλήνων.

Ρε άνθρωπε, βάλε στην Τεχνητή Νοημοσύνη την πιο σημαντική φράση: "Ένα παιδί πεθαίνει στον πόλεμο" και πάρτην έστω και έτοιμη την απάντηση και εφάρμοσέ την αφού το Α και το Ω είναι η τεχνολογία!Εμπιστεύσου την και ΕΠΙΤΑΧΥΝΕ όσο πιο γρήγορα μπορείς. Στείλε έστω και μια γάζα στη Γάζα, αν θες να λέγεσαι άνθρωπος. Λαέ ένωσε τις δυνάμεις σου, καλλιτεχνικά,μαζικά αλλά πάνω απ΄ όλα ανθρωπιστικά!

Venceremos

Αθανασία Παπαδοπούλου

συγγραφέας, φοιτήτρια Κοινωνιολογίας

30/5/2025