Γενοκτονία στη Γάζα ή πόλεμος; Δεν είμαι ιστορικός, αλλά ξέρω ότι σίγουρα η ζωή εκεί αργοπεθαίνει! Δεν υπάρχει ήλιος, δεν υπάρχει ημέρα, δεν υπάρχουν λουλούδια, δεν υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει η λέξη καλημέρα, καληνύχτα. Υπάρχει μόνο «αντίο ζωή»...
Δεν ανοίγουν τα παράθυρα του σπιτιού, γιατί δεν υπάρχουν σπίτια. Δεν κοιμούνται στα κρεβάτια τους, αλλά στα νοσοκομεία, στις πέτρες, στο δρόμο — μέχρι που δεν ξυπνάνε ξανά!
Ανεξέλεγκτη βαρβαρότητα. Η ελπίδα έχει πεθάνει κι αυτή μαζί τους.
Σήμερα, ακούς στις ειδήσεις: σκοτώθηκε, αυτοκτόνησε, πέθανε ο «τάδε» — και λένε το όνομά του. Εκεί, στη Γάζα, δεν υπάρχουν ονόματα. Λένε: σκοτώθηκαν 100 παιδιά, σκοτώθηκαν τα 9 απ’ τα 10 παιδιά της γιατρού... Έτσι, χωρίς όνομα, έτσι απλά!
Όποιος «τυχερός» μπήκε στο νοσοκομείο και ξύπνησε ζωντανός, ανακάλυψε ότι δεν έχει πλέον συγγενείς, οικογένεια — είναι μόνος. Μόνος στον πόλεμο, όχι στη ζωή· μέχρι να βρει την οικογένειά του — αν τη βρει.
Ποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ, Η φάρμα των ζώων, και δεν θυμάται τη φράση που άφησε εποχή:
«Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα».
Ο πόλεμος καλά κρατεί, κι εσύ δεν θέλεις να στείλεις ανθρωπιστική βοήθεια... ούτε γάζα στη Γάζα! Ανυπολόγιστος ο αριθμός των νεκρών — έτσι, γενικά και αόριστα, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς όνομα, χωρίς τίποτα!
Πού είναι η Ελλάδα στη βοήθεια που ζητάει η Γάζα; Από πότε ο πόνος γνωρίζει σύνορα; Η Γάζα ζητάει βοήθεια και η Ελλάδα δεν στέλνει ούτε γάζα.
Πώς το είπε εκείνο το ρητό ο Ν. Καζαντζάκης;
«Αν έστω και ένα παιδί σε κάποια άκρη του κόσμου πεθαίνει από την πείνα ή από τον πόλεμο, τότε ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει οικτρά!»
Ποιος πολιτισμός; Ποια κληρονομιά;
Ο πολιτισμός και η συνέχειά του εξαρτώνται από την ικανότητα του ανθρώπου να μεταβιβάζει τις γνώσεις στις επόμενες γενιές. Ποιες γνώσεις; Τι θα πείτε, αλήτες, στις επόμενες γενιές;
«Δεν έστειλα στη Γάζα ούτε γάζα»;
Πού είναι η τεχνολογία, η παιδεία και οι αξίες σου; Πού είναι η δυναμική σου στη σύγχρονη κοινωνία; Ποιος είσαι, τελικά;
Τα παιδιά, που πρέπει να μεγαλώνουν μόνο σ’ ένα κλίμα ειρήνης, αξιοπρέπειας, ισότητας και αλληλεγγύης — να ζουν με την οικογένειά τους, με ασφάλεια — στερούνται όχι μόνο όλα αυτά εκεί στη Γάζα, αλλά ακόμα και τη γάζα που δεν στέλνει η χώρα μου!
Ζουν τη βία, τον φόβο, την τρομοκρατία, τη φρίκη, την εξαθλίωση — μέχρι να αποχαιρετήσουν τη ζωή!
Στερούνται το νερό και την τροφή, που στο δικό σου καζανάκι — ναι, καζανάκι — είναι πόσιμο!
Απάνθρωποι, στείλτε μια γάζα στη Γάζα! Πόσο κοστίζει;
Εγκληματίες, στερείτε τα όνειρα απ’ τα παιδιά!
Κι αν ζήσουν, ποιος θα τους εξηγήσει το ανεξήγητο;
«Αναπτυγμένε» κόσμε, μην κλείνεις τα μάτια, μην αλλάζεις δρόμο, μην ρίχνεις το βλέμμα σου αλλού! Το μόνο πραγματικό πρόβλημα είναι η ζωή του παιδιού που χάνεται στον πόλεμο.
Κι εσείς οι καλλιτέχνες, μην ρουφάτε το χρήμα με τη σέσουλα για συναυλίες εντός και εκτός. Αυτά που απασχολούν την κοινωνία, την επικαιρότητα, πρέπει να σας ενώνουν.
Άλλωστε, δεν είστε μόνο εσείς οι «μεγάλοι» — τρανοί και γνωστοί. Είναι και αυτοί που θα σας αντικαταστήσουν! Δεν σας αρέσει η λέξη, αλλά έτσι είναι.
Γι’ αυτό να μάθετε να είστε πολιτισμένοι και να μεταφέρετε τη γνώση σας! Ώρα να ενωθείτε!
Εκεί στη Γάζα ζουν όλες τις μορφές ταπείνωσης. Δεν έμεινε τίποτα όρθιο!
Τι να σκέφτεται άραγε το 7χρονο κορίτσι μέσα στο καταφύγιο, με τα μάτια στραμμένα στον ουρανό;
Τα μωρά θέλουν γάλα και πάνες — κι εσύ ακόμα δεν έστειλες μια γάζα στη Γάζα.
Γιατί;
Η ζωή σχεδόν τελείωσε εκεί, γιατί υπάρχει ξηρασία — όχι μόνο από νερό, αλλά από το βασικότερο: ξηρασία από αισθήματα.
Ένα απ’ τα σημερινά θέματα των ειδήσεων ήταν:
Βουλή: Με Τεχνητή Νοημοσύνη επιταχύνεται ο ψηφιακός μετασχηματισμός της Βουλής των Ελλήνων.
Ρε άνθρωπε, βάλε στην Τεχνητή Νοημοσύνη την πιο σημαντική φράση:
«Ένα παιδί πεθαίνει στον πόλεμο»
και πάρε — έστω και έτοιμη — την απάντηση και εφάρμοσέ την, αφού το Α και το Ω είναι η τεχνολογία! Εμπιστεύσου την και επιτάχυνε όσο πιο γρήγορα μπορείς!
Στείλε έστω και μια γάζα στη Γάζα, αν θες να λέγεσαι άνθρωπος.
Λαέ, ένωσε τις δυνάμεις σου — καλλιτεχνικά, μαζικά, αλλά πάνω απ’ όλα ανθρωπιστικά!
Venceremos
Αθανασία Παπαδοπούλου
Συγγραφέας, φοιτήτρια Κοινωνιολογίας
30/5/2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου