Η δική μου ιστορία μέσα από την πιο τρομακτική(μέχρι στιγμής) λέξη του 2020 !
ΚορωνΑϊός ή κορωνΟϊός =Καραντίνα,ναι ΚΑ-ΡΑ-ΝΤΙ-ΝΑ,πολύ καλά διαβάσατε στην Ελλάδα του 2020.Ένα σχεδόν μήνα όμως πρίν η παραπάνω λέξη ήταν άγνωστη,δεν υπήρχε σε κανενός το λεξιλόγιο ούτε καν στη φαντασία μας!
Στη δική μου φαντασία(γιατί δεν έμελλε τελικά να γίνει πραγματικότητα)υπήρχε κάτι άλλο, ήταν το δώρο που θα έκανα στη φίλη μου που είχε τα γεννέθλιά της στις 26/2,ένα ταξίδι στην Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στη Ρώμη με θέα στη Φοντάνα ντι Τρέβι,(Fontana Di Trevi) απ΄το ξενοδοχείο .Ξέρετε.... εκεί που ρίχνουν το κέρμα και πραγματοποιείται η ευχή σου,το συντριβάνι με 25,9 ύψος και 49 μέτρα πλάτος...
Ωχχχχ καλά την ψωνίσαμε έλεγε η μια στην άλλη...Είχαμε κατεβάσει την εφαρμογή duolingo και μαθαίναμε ιταλικά,μη γελάτε, τα βασικά,και στο messanger ιταλικά μιλάγαμε ξέρετε τώρα για αρχάριους...(και γελάγαμε στα κρυφά οι δυο μας).
Τα εισιτήρια κλεισμένα 2 εβδομάδες πρίν ,προσφορά μού είπαν από το ταξιδιωτικό,χωρίς επιστροφή Κα Παπαδοπούλου...
-Καλά τι να την κάνουμε την επιστροφή,καμία περίπτωση ακύρωσης είπα γελώντας στο ταξιδιωτικό...προσφορά ναι, γιατί ως απολυμένη του ιδιωτικού τομέα μια ...προσφορά την χρειαζόμουν....ναι,και τη Ρώμη χρειαζόμουν,σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε,μια ζωή την έχουμε,εεε ναι λοιπόν...
Να απολογηθούμε και γι αυτό;
Και κάπως έτσι είχαμε ήδη“πετάξει στα σύννεφα”..οι μέρες πέρασαν γρήγορα …
Όλα όμως έμελλαν να αλλάξουν τα ονειρεμένα μας σχέδια όταν στις 24/2 η ανακοίνωση των 6 νεκρών στο βόρειο τμήμα της Ιταλίας αντήχησε σαν βόμβα στα αυτιά μας.
Τι γίνεται ρε παιδιά;Ένας πρώτος πανικός μας κατέβαλε και μια απότομη “ανώμαλη προσγείωση από τα σύννεφα” στη γη για το τέλος του ταξιδιού πρίν καν αρχίσει...Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι...26/2 το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα στην Ελλάδα(Θεσσαλονίκη)...
Σήμερα που σας γράφω 22/3/2020 έχουμε μπεί ήδη στο ρυθμό του “ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ” και όχι για χάρη γούστου,ούτε επειδή βλέπουμε πολλή τηλεόραση, αλλά για την ευθύνη που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας τόσο εγώ όσο και ο άντρας μου και φυσικά ευθύνη απέναντι στον περίγυρό μας.Πειθαρχούμε στο πόλεμο του αόρατου εχθρού και βάζουμε ένα δικό μας καθημερινό πρόγραμμα.
Δεν χάνουμε επαφή με φίλους και γνωστούς,υπάρχει και η τεχνολογία άλλωστε που είναι το πρώτο μέσο επικοινωνίας στην εποχή μας .
Βέβαια,να σας πω ότι ο πιο χαρούμενος σε όλη αυτή την ιστορία είναι ο σκύλος μας γιατί τώρα πάει κάθε μέρα βόλτα στον ήλιο και στο λιβάδι που έχουμε κάτω απ'το σπίτι μας.Στην Αθήνα μένουμε αλλά έχουμε την τύχη να είμαστε εξοχικά!
Πίνουμε πολύ νερό κάθε μέρα,παίρνουμε βαθιές αναπνοές,προσπαθούμε να τρώμε σωστά(καλά,προσπαθούμε είπα, με γελάτε),ασχολούμαστε με δημιουργικά πράγματα, ας πούμε εγώ ξεκίνησα Γεωγραφία.Βλέποντας ένα τηλεπαιχνίδι με έπιασα να μη γνωρίζω όλα τα κράτη που συνορεύει η Κίνα (απαράδεκτη)...Ίσως θα έπρεπε να βρείτε και εσείς το δικό σας αδύνατο σημείο(ποτέ δεν είναι αργά).
Τα τελευταία χρόνια γράφω κιόλας , ήδη είναι έτοιμο το πρώτο μου βιβλίο,-βρήκα και εγώ καιρό για παρουσίαση-,δεν πειράζει θα αναμένω με υπομονή και ευλάβεια...
Πάει και εκείνη η πολεμική τέχνη(ΚΡΑΒ ΜΑΓΚΑ λέγεται και έχει να κάνει με αυτοάμυνα) που ξεκίνησα πριν περίπου 6 μήνες με έναν υπέροχο δάσκαλο, τον Νίκο.
Δε βαριέσαι,θα έρθουν καλύτερες μέρες,είμαι αισιόδοξη...
Σημασία έχει ότι κάθε πρωί που ξυπνάω στέκομαι λίγα δευτερόλεπτα στον καθρέφτη μπροστά λέω ευχαριστώ που είμαι καλά και με χειροκροτώ για την υπομονή μου.Μου δίνω υπόσχεση ότι δεν θα τα παρατήσω και θα αντέξω όσο χρειαστεί.Θα ΜΕΙΝΩ ΣΠΙΤΙ για όσο χρειαστεί.Χειροκροτώ και όσους βοηθάνε σε όλη αυτή τη κατάσταση.
Χειροκροτώ και τον άντρα μου, που με γνώμονα την ευθύνη, σέβεται τον εαυτό του εμένα και τον περίγυρό του.
Φοβάμαι... (δεν το κρύβω),ανήκω και στις ευπαθείς ομάδες...
Σκέφτομαι ωστόσο ότι μπορεί να χρειαστεί να ζούμε και με αυτό από εδώ και πέρα και κάπως έτσι το αποδέχομαι...
...Όσο για εσένα αεροπορική εταιρεία ALITALIA που δεν μας επέστρεψες τα λεφτά μας επειδή σε καλύπτουν οι “όροι σου” να σου θυμίσω ότι υπάρχει και ο παράγοντας ΑΝΘΡΩΠΟΣ και “συγνώμη” που ήμασταν υπεύθυνοι και δεν ταξιδέψαμε στην Ιταλία για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας......Δεν ακύρωσες τις πτήσεις σου,”συγχαρητήρια”.Και εσείς αλήτες που δεν επιστρέφετε χρήματα έπειτα από ακυρώσεις σχολικών εκδρομών, τα οποία έχουν πληρωθεί από τους μαθητές και δίνετε μόνο το υποχρεωτικό δηλ. τους φόρους, να σας θυμίσω ότι η ζωή μας εξαρτάται από την υγεία μας και είναι -ως ένα σημείο- στο χέρι μας.
Ο Έλληνας κλαίει για την Ιταλία και της φωνάζει δυνατά “κράτα γερά γειτόνισσα”! #Ιταλία_κουράγιο...
Οι κυβερνήσεις κοιτάνε το συμφέρον τους,ο Άνθρωπος τον Άνθρωπο!
Και εγώ,ο Άνθρωπος της διπλανής πόρτας που συνεχίζω να με κοιτάω κατάματα στον καθρέφτη μου ,να πλένω σχολαστικά τα χέρια μου ( το επισήμανε και ο γιατρός μου”Αθανασία,πλένε καλά τα χέρια σου” )αρχίζω να μη φοβάμαι και μου λέω:
”Ρε πατέρα δεν έπαθες κατάθλιψη εσύ που έκανες εξορία θα πάθω εγώ”;
Υ.Γ. Ελίνα, σου χρωστάω ένα ταξίδι στην Ρώμη.
Αθανασία Παπαδοπούλου (άνεργη ετών 43)-22/3/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου