20 βουβά γυναικεία αγάλματα

 

Το διώροφο κτήριο στο τέλος της επαρχιακής οδού Θεσσαλονίκης-Πανοράματος λειτουργεί ως πολυτελές ξενοδοχείο και καζίνο και διαθέτει 21 δωμάτια. 

Το 1899 λέγεται ότι είχε λειτουργήσει ως ορφανοτροφείο. Ένα ίδρυμα κατοικίας, αφιερωμένο στη φροντίδα ορφανών που έχουν χωριστεί από τις βιολογικές τους οικογένειες.

Η κυρία  Φιλομήλα η διευθύντρια του ορφανοτροφείου είχε να κάνει με 19 εγκαταλελειμμένα κορίτσια ηλικίας 13-15 ετών.

- Καλημέρα κορίτσια και καλώς ήρθατε στο Ορφανοτροφείο θηλέων Ζ.Ο.Σ.Ψ.Ω ("Ζω Όμορφα Στοχεύω Ψηλά και Ωριμάζω"). Είμαι η Φιλομήλα, και θέλω να στοιχηθείτε σε μια ευθεία γραμμή πιάνοντας η μια το χέρι της άλλης και να συστηθείτε. Έχοντας από όλες τους φακέλους σας θέλω να επισημάνω ότι εντυπωσιάστηκα αρχικά από τα αρχαιοελληνικά σας ονόματα. Πολλοί γονείς συνηθίζουν να βγάζουν τέτοιου είδους ονόματα. Ξεκινάμε λοιπόν:

- Είμαι η Αριάδνη.

- Είμαι η Βάτις.

- Είμαι η Γοργώ.

- Είμαι η Δελφίς.

- Είμαι η Ευδοξία.

- Είμαι η Ήβη.

- Είμαι η Θάλεια.

- Είμαι η Ίρις.

- Είμαι η Καλλιόπη.

- Είμαι η Λητώ.

- Είμαι η Μελπομένη.

- Είμαι η Νηρηίδα.

- Είμαι η Ξανθίππη.

- Είμαι η Πηνελόπη.

- Είμαι η Ρωξάνη.

- Είμαι η Τερψιχόρη.

- Είμαι η Υψιπύλη.

- Είμαι η Φαίδρα.

- Είμαι η Χιόνη.

- Πολύ ωραία κορίτσια, και από εδώ ο Φοίβος. Ο Φοίβος είναι ο γιός μου, 13 χρόνων.

Ξέρει κάποια να μου πει τι σημαίνει το όνομά μου;...

Μάλλον όχι, δεν πειράζει. Η Φιλομήλα λοιπόν ήταν αρχηγός των γυναικών της Δαυλίδας. Ο Φοίβος, σημαίνει φάος: φως, ο ακτινοβόλος.

Θα κάνω και μια αναφορά στα δικά σας ονόματα. Αριάδνη λοιπόν, αγνότητα. Βάτις, αδελφή του Επίκουρου, γυναίκα του Ιδομενέως. Γοργώ, προσωνυμία της Μέδουσας, όποιος την έβλεπε απολιθωνόταν. Δελφίς, κόρη του αστρονόμου Ευδόξου του Κνιδίου. Ευδοξία, η έχουσα καλή φήμη. Ήβη, (ακμή:) Η πάντοτε θαλερή, νέα. Θάλεια, η δροσερή, η ωραία, Μούσα. Ίρις, η αγγελιοφόρος των θεών. Καλλιόπη, η έχουσα ωραία μάτια. Λητώ, η μυστηριώδης. Μελπομένη, η ευφραίνουσα με το άσμα της. Νηρηίδα, σύντροφος της Αρτέμιδος. Ξανθίππη, η ξανθή ιππεύτρια. Πηνελόπη, η καλλιτέχνης υφάντρα. Ρωξάνη, σύζυγος του Αλέξανδρου. Τερψιχόρη, η τέρπουσα με το χορό της, Μούσα. Υψιπύλη, θυγατέρα του Βασιλιά της Λήμνου Θόαντα. Φαίδρα, η φωτεινή, η λάμπουσα από χάρη. Χίονη, γυναίκα του Ποσειδώνα.

Τα κορίτσια έμειναν άναυδες και κοιτάχτηκαν με κλεφτές ματιές αναμεταξύ τους. 

- Λοιπόν, τώρα που κάναμε μια πρώτη γνωριμία θα σας ανακοινώσω το πρόγραμμα το οποίο και θα πρέπει όλες να ακολουθείτε με πειθαρχία για να έχουμε καλή συνεργασία. Η ομαδικότητα είναι ο πυλώνας της επιτυχίας για καλή συνεργασία και απόδοση. Η ιδιότητα του ομαδικού είναι να έχει κάποιος ομαδικό πνεύμα και νοοτροπία.

Κάθε πρωί ξυπνάτε στις 7. 

10 δωμάτια στο 1ο όροφο και άλλα 10 στο 2ο. Η κάθε μια μόνη. Απέξω από το δωμάτιο υπάρχει το όνομά σας, οπότε δεν υπάρχει και περίπτωση λάθους. Απαγορεύεται ρητά να μπει η μια στο δωμάτιο της άλλης. Να γνωρίζεται ότι υπάρχει κλειστό 24ωρο κύκλωμα σε όλο το κτίριο. Το πρωινό σερβίρεται στη τραπεζαρία δεξιά σας. Επίσης, σε όλες τις καρέκλες υπάρχει το όνομά σας. Οι θέσεις είναι συγκεκριμένες. Καθόμαστε όλοι, λέμε το όνομα του κτιρίου "Ζω Όμορφα Στοχεύω Ψηλά και Ωριμάζω" και κάνουμε την προσευχή μας. Τρώμε,  δεν μιλάμε και μαζεύουμε το πιάτο μας μπροστά μας. Δεν σηκωνόμαστε από τη θέση μας αν δεν τελειώσουν όλοι το φαγητό. 

Μετά το πρωινό μαζευόμαστε στο καθιστικό και χωριζόμαστε σε ομάδες. Υπάρχει αρχηγός πάντα και σε κάθε ομάδα. Οι ομάδες θα είναι 2. Επειδή όμως είστε 19 θα συμμετέχει και ο Φοίβος ως αρχηγός μια στην μια ομάδα και μια στην άλλη. Όλες θα περάσετε από αρχηγοί, είναι κανόνας. 

- Εγώ δεν θέλω να είμαι αρχηγός είπε η Αριάδνη.

- Αριάδνη, αρχικά θα σου πω ότι για να πάρεις το λόγο να μιλήσεις θα πρέπει να σηκώνεις το χέρι. Κατά δεύτερον, δεν υπάρχει αυτή η επιλογή. Το όνομά σου  μας αποκαλύπτει ότι τίποτα δεν λέγεται ή γίνεται τυχαία. Άρι: πολύ+αγνή.

Συνεχίζουμε. Οι δυο ομάδες, εφόσον κάνουν όλες τις εξωτερικές δουλειές, κήπο, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, έχουν χρόνο να κάτσουν στο καθιστικό για 2 ώρες και να παρακολουθήσουν ένα ντοκιμαντέρ. Μετά, θα ανταλλάξουν απόψεις τις οποίες και θα καταγράψουμε μέσω του κυκλώματος. Αυτό γίνεται για να ακουστούν όλες οι απόψεις και φυσικά γιατί από τη φύση του ο άνθρωπος είναι κοινωνικό και συντροφικό ον. Είναι άλλωστε ο φυσικός τρόπος ύπαρξης του ανθρώπου. Η απόλαυση είναι μεγαλύτερη και καλύτερη με παρέα. Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος είναι ο λόγος που αναζητάτε παρέα για να παίξετε;  Είναι η αίσθηση του "είμαστε μαζί". Μας κάνει να νιώθουμε πιο δυνατοί. 

Έχουμε και ένα παράδειγμα. Μόλις ακούσαμε την Αριάδνη να λέει ότι δεν θέλει να πράξη χρέη αρχηγού. Η υποχρέωση της ομάδας είναι να την εμψυχώσει και να της δώσει να καταλάβει ότι όλα αυτά γίνονται για ένα κοινό ομαδικό αποτέλεσμα, που μόνο σκοπό έχει κοινό στόχο. Οι ομάδες μας κάνουν πιο ανθρώπινους καθώς μετακινούμαστε από το "εγώ" στο "εμείς". Η ομάδα μοιράζεται τα πάντα.

Συνεχίζουμε με το πρόγραμμα. Μεσημεριανό με την ίδια τακτική του πρωινού και ύπνο 2 ώρες. Το απόγευμα υπάρχει ένα ελεύθερο 3ώρο για όλους. Μπορείτε να απασχοληθείτε είτε εξωτερικά στο κήπο είτε στον εσωτερικό χώρο. Μαζεύεστε για βραδινό στις 19:30 και μέχρι τις 21:00 θα πρέπει να έχουν γίνει όλες οι δουλειές. Μετά η καθεμία στο δωμάτιό της. Υπενθυμίζω, καμία δεν πηγαίνει στο δωμάτιο της άλλης. Θα κάνω και μια τελευταία επισήμανση. Το χρώμα των δωματίων σας δεν είναι ροζ. Αν και είναι το αγαπημένο των κοριτσιών, έρευνες έχουν δείξει ότι προκαλεί άγχος. Ο χώρος που περνάμε τη νύχτα μας θα πρέπει να είναι ευχάριστος. Οπότε, το χρώμα που είναι τα δωμάτιά σας όπως διαπιστώσατε είναι το κίτρινο και το πορτοκαλί. 2 χρώματα που κάνουν τους ανθρώπους να νιώσουν ποιο άνετα. Βέβαια το πορτοκαλί προκαλεί υπερδιέγερση αλλά είστε στη πρώιμη εφηβική φάση οπότε η σεξουαλικότητα εκφράζεται σε πλατωνικό επίπεδο. 

Η Ήβη σήκωσε το χέρι της.

- Σε ακούμε Ήβη, τι απορία έχεις;

- Κυρία Φιλομήλα, θέλω να σας πω ότι εγώ τα βράδια πολλές φορές νιώθω αυτή την υπερδιέγερση που αναφέρετε, και έχω σκεφτεί ότι ίσως θα μπορούσα να έχω και μια φίλη μου στο κρεβάτι. 

Ένα ακόμα χέρι σηκώθηκε.

- Έλα Ξανθίππη πες μας.

- Θέλω να πω ότι έχω την ίδια σκέψη με την Ήβη. 

Και ακόμα ένα χέρι σηκώθηκε.

- Πες μας Θάλεια. 

- Και εγώ κυρία Φιλομήλα και εγώ.

- Μάλιστα. Ήβη, ακμή λοιπόν, η πάντοτε νέα. Ξανθίππη, η ξανθή ιππεύτρια. Θάλεια, η δροσερή, η ωραία Μούσα. 

Τα υπόλοιπα κορίτσια δεν μίλησαν. Απαντήσεις δεν δόθηκαν και κάπως έτσι ξεκίνησε η ζωή των έφηβων κοριτσιών. Με πρόγραμμα, πειθαρχία και πάντα ομαδικές δραστηριότητες. 

Η Γοργώ και η Ίρις μια μέρα κρυφάκουσαν την κυρία Φιλομήλα να λέει στο γιο της ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσει αν η Ήβη , η Ξανθίππη, ή η Θάλεια είναι οι κατάλληλες για να ξεκινήσει τη σεξουαλική του ζωή και πως δεν γίνεται να συνεχίσει να κοιμάται μαζί της.

 Φοίβο, "Ζω Όμορφα, Στοχεύω Ψηλά και Ωριμάζω", το σλόγκαν αυτό το έβγαλα για εσένα, τελειώσανε τα ψέματα. Ο πατέρας σου όταν γεννήθηκες ήθελε να σε πετάξουμε στα σκουπίδια. Ήθελε κορίτσι λέει, γιατί η μάνα του, η γιαγιά σου όταν ήσουνα μικρός σε κακοποίησε σεξουαλικά και φοβόταν πως και εσύ θα κακοποιηθείς. Και ένα πρωινό με άφησε με ένα μωρό στην αγκαλιά, εσένα, δίχως πατέρα.

 Έτσι και εγώ είπα ότι ο μόνος τρόπος για να ζήσουμε όμορφα εγώ και εσύ είναι να στοχεύσω ψηλά και να ωριμάσεις. Πήρα το ρόλο του πατέρα και της μάνας. Σε ωρίμασα σεξουαλικά, τώρα χρειάζεται να ανοίξεις μόνος σου τα φτερά σου. 19 κορίτσια αγόρασα,19 ταλαιπωρημένα κορίτσια. Τα πέταξαν και εκείνα οι γονείς τους χωρίς έλεος, και  είναι εδώ σήμερα ,προγραμματισμένες πειθαρχημένες και υποχρεωμένες να κάνουν ότι πω. 

Όλα αυτά για εσένα, όλα αυτά θυσία η μάνα Φοίβο για το παιδί. Για να είναι η ζωή σου γεμάτη αγάπη. Να μη φοβάσαι να απολαύσεις. Γιατί έχεις δικαίωμα και μερίδιο στη χαρά. Έχεις δικαίωμα να δίνεις και να παίρνεις.

Τα κορίτσια τρόμαξαν στο άκουσμα αυτό, αλλά και πάλι τι θα μπορούσαν να κάνουν. Πέρασαν 3 μέρες και η Ήβη, η Ξανθίππη και η Θάλεια εξαφανίστηκαν. 2 μέρες αργότερα, η Γοργώ, και η Ίρις. Μια αναστάτωση επικράτησε αλλά κανείς δεν μπορούσε να ρωτήσει τι γίνεται. Σε μια εβδομάδα εξαφανίστηκε η Πηνελόπη, η Ρωξάνη, η Τερψιχόρη και η Χιόνη. 

Μέσα στον επόμενο μήνα, η Αριάδνη, η Βάτις, η Δελφίς, η Καλλιόπη, η Νηρηίδα, η Υψιπύλη και η Φαίδρα εξαφανίστηκαν.

Η κυρία Φιλομήλα ζήτησε από την Λητώ, την Μελπομένη και την Ευδοξία να συνεχίσουν κανονικά το πρόγραμμα. Στο οίκημα έμεναν πλέον 5 άτομα. 

Τα χρόνια πέρασαν και φυσικά κανείς δεν αναζήτησε κανέναν. 

Η Ευδοξία, η Λητώ και η Μελπομένη συνέχιζαν να μένουν σε χωριστά δωμάτια. 18 χρονών τα κορίτσια, 18 χρονών και ο Φοίβος. Η κοινή συμβίωση συνεχίστηκε για χρόνια έτσι. 

Ένα πρωινό του Σεπτέμβρη καθώς η Μελπομένη τραγουδούσε αμέριμνα στη κούνια του κήπου ένας δυνατός σεισμός σαν σκηνικό ταινίας τρόμου κατεδάφισε το κτίριο.

Κάτω από τα συντρίμμια παρέμειναν μέρες, η Φιλομήλα, ο Φοίβος, η Ευδοξία, η Λητώ και η Μελπομένη. Η καταστροφή του κτιρίου ολοκληρωτική. Ύστερα από 7 μέρες κακουχίας ένα ελικόπτερο εντόπισε το κτίριο και ξεκίνησε τις ανασκαφές.

Και οι 5 βγήκαν ζωντανοί αλλά χωρίς να μπορούν να ανταποκριθούν λεκτικά. Παρέμειναν ένα χρόνο στο νοσοκομείο σε χωριστά δωμάτια σε καταστολή. Κανείς δεν γνώριζε ποιοι είναι, κανείς δεν γνώριζε ποιον να ειδοποιήσει, από πουθενά δεν υπήρχε καμία πληροφορία. 

Η πόλη άρχισε να ανακατασκευάζεται και τα κτίρια να επιδιορθώνονται. Το συγκεκριμένο κτίριο αποφάσισε το κράτος να το κάνει ξενοδοχείο και καζίνο. Έτσι η πόλη απέκτησε πάλι χρώμα και ζωή. Το ξενοδοχείο-καζίνο το ανέλαβε ένας μεγάλος επιχειρηματίας ο οποίος έκανε όπως φαίνεται σωστή επένδυση μιας και για τα επόμενα χρόνια ήταν το πιο κερδοφόρο κτίριο της πόλης. 21 υπερπολυτελή δωμάτια με κίτρινους και πορτοκαλί χρωματισμούς. Χρώματα άνετα που διεγείρουν τις αισθήσεις. Εστιατόριο και κήπος μεγάλος. Και μέσα μια σάλα διακοσμημένη με μοντέρνας τεχνολογίας αρχιτεκτονική και μπρούτζινα αγάλματα.

Το ξενοδοχείο λειτουργούσε και ως ξενοδοχείο ημιδιαμονής. 

Παραμονή Χριστουγέννων και όπως πάντα πολύς κόσμος βρέθηκε στο Καζίνο να δοκιμάσει την τύχη του. Ζευγάρια, άντρες μόνοι, γυναίκες μόνες, παρέες. Στην είσοδο, όπως και όλα τα καζίνο άλλωστε χρειαζόταν να γίνει έλεγχος με ταυτότητες. Μια παρέα 5 ατόμων βρέθηκε μπροστά. 

- Καλησπέρα σας. Ευδοξία, Λητώ, Μελπομένη, και Φοίβος. 27 ετών όλοι. 

Και εσείς κυρία Φιλομήλα αν επιτρέπεται τι τους είστε; 

- Είναι ο γιος μου και οι φίλες του από το Πανεπιστήμιο. Ο γιός μου σπούδασε μαθηματικός, ήταν χρόνια στο εξωτερικό και έχει μεγάλη αγάπη στο γυναικείο φύλο.

- Μα ποιος άντρας είναι αυτός που δεν αγαπάει τις γυναίκες κυρία Φιλομήλα μου; Αλήθεια, και εσείς έχετε ένα σπάνιο αρχαιοελληνικό όνομα, Φιλομήλα. Αρχηγός των γυναικών.

- Α, είστε διαβασμένος. Σχεδόν όλοι ρωτάνε δεύτερη φορά να το επαναλάβω.

- Μα και οι κυρίες, Λητώ, η μυστηριώδης. Μελπομένη, η ευφραίνουσα με το άσμα της, Ευδοξία, η έχουσα καλή φήμη. 

- Συγχαρητήρια αγαπητέ, μένω έκπληκτη. Αυτά τα κορίτσια που βλέπετε είναι οι καλύτερες φίλες του γιού μου μάλλον όχι τυχαία. Του προσφέρουν μυστήριο, τραγούδι και καλή φήμη. Ο ίδιος, Φοίβος= ακτινοβόλος.

- Χαχαχα, μα πραγματικά είστε φοβερή! Λες και το είχατε σχεδιασμένο τον συνδυασμό. Αλήθεια, βλέπω πρώτη φορά μας επισκέπτεστε. 

- Ναι, όπως είπα λείπαμε στο εξωτερικό για χρόνια. 

- Περάστε, νομίζω θα σας εντυπωσιάσει ακόμα και η διακόσμηση. Αντιλαμβάνομαι το λεπτό και διακριτικό σας γούστο. Το κτίριο διαθέτει 16 αγάλματα και όλα έχουν αρχαία Ελληνικά ονόματα, όπως οι φίλες του γιού σας! Απίστευτο; Ο επιχειρηματίας που έχει αγοράσει το κτίριο, και που ούτε εμείς οι ίδιοι οι υπάλληλοι ξέρουμε το όνομά του γιατί πληρωνόμαστε μέσω κάποιας άλλης εταιρείας, θέλει να τα κάνει 21 τα αγάλματα. Ακούστε το λόγο και γελάστε, αν και έξυπνο. 

21, μπλακ τζακ, γνωστό και ως εικοσιένα. Αφήστε που φέτος, εν έτη 2021, επικρατεί η άποψη ότι από το 21 δεν έχασε κάνεις. 

- Σας ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Πάμε παιδιά.

- Καλά Χριστούγεννα, και καλή διασκέδαση.

- Ευχαριστούμε!

Μπαίνοντας στη σάλα, κόσμος πολύς, και όλα τα τραπέζια γεμάτα. Ρουλέτα, τυχερά παιχνίδια, φρουτάκια. 

Γύρω- γύρω 16 βουβά αγάλματα που τίποτα δεν πρόδιδαν την αρχαία ελληνική ομορφιά βάση του ονόματός τους. Η Αριάδνη, η Βάτις, η Γοργώ, η Δελφίς, η Ήβη, η Θάλεια, η Ίρις, η Καλλιόπη, η Νηρηίδα, η Ξανθίππη, η Πηνελόπη, η Ρωξάνη, η Τερψιχόρη, η Υψιπύλη, η Φαίδρα, η Χιόνη. Και εκεί απέναντι στο μπαρ μια ταμπέλα γνωστή, Ζ.Ο.Σ.Ψ.Ω ("Ζω Όμορφα Στοχεύω Ψηλά και Ωριμάζω"). 

- Απίστευτο, τόλμησε να πει ο Φοίβος, ο έρωτας μου για εσένα, την ίδια μου τη μάνα με στιγμάτισε ως διεστραμμένο για την υπόλοιπη ζωή μου! Δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου και αρπάζοντας ένα μαχαίρι από τον πάγκο του μπαρ τη μαχαίρωσε στη καρδιά. Η Φιλομήλα έπεσε αιμόφυρτη στο πάτωμα και ένας πανικός επικράτησε. Η Λητώ, η Μελπομένη και η Ευδοξία κοιτούσαν με βλέμμα χαμένο στο κενό. 

Σύντομα το κτίριο σφραγίστηκε και τότε αποκαλύφθηκε και όλη η αλήθεια. 

Ο Φοίβος γεννήθηκε σε μια επαρχιακή πόλη από δυο γονείς βιοπαλαιστές. Η φτώχια ανάγκασε τους γονείς να το εγκαταλείψουν σε ένα ορφανοτροφείο θηλέων με ιδιοκτήτρια την Φιλομήλα. Η Φιλομήλα αγαπούσε πολύ τα παιδιά αλλά όχι τους άντρες, τους μισούσε. Ήθελε να μεγαλώσει μόνη της ένα παιδί και να δώσει όλη την αγάπη της εκεί. Μόνο που μπέρδεψε τις αγάπες. Έτσι ο Φοίβος από μικρή ηλικία συναναστράφηκε μόνο με γυναίκες. Η μητριά κατάφερε, από περιουσία που είχε, να αγοράσει με παράνομες υιοθεσίες κορίτσια και να κάνει το θετό παιδί της μαζοχιστή, δηλαδή να κάνει τα πάντα για να είναι αγαπητός. Να υποτάσσεται, να ταπεινώνεται, να είναι ευγενικός και μαλακός. Εν ολίγοις Θεό να τον αγαπούν με οποιοδήποτε τρόπο και τίμημα. Να υπάρχει συναισθηματική εξάρτηση και ανάγκη αποδοχής του άλλου για να λυτρωθεί εξασφαλίζοντας μια ψεύτικη ασφάλεια. Αυτός ο μαζοχισμός της ψυχής ήταν ο χειρότερος.

Όταν άνοιξαν τα δωμάτια του ξενοδοχείου, κάτω από όλα τα κρεβάτια βρέθηκαν χιλιάδες γράμματα φωτογραφίες  και αντικείμενα ερωτικών φαντασιώσεων. Με την Αριάδνη, με την Ξανθίππη, με τη Θάλεια. με την Ήβη, με όλες. 

Η Φιλομήλα, ήξερε ότι όλα αυτά τα κορίτσια για όλη τους τη ζωή θα ήταν κενά συναισθηματικά, θα αναζητούσαν συνεχής τροφοδότηση και τις λυπήθηκε. Οι γυναίκες, σκέφτηκε, δεν πρέπει να υποφέρουν, χρειάζονται αγάπη και τρυφερότητα. Κατάφερε, να τον κάνει να πιστέψει, συνειδητά ή ασυνείδητα ότι θα έχει για πάντα στη ζωή του γυναίκες και θα παίζουν το ρόλο των υποταγμένων. Θα είναι το εργαλείο επιβίωσης για το υπόλοιπο της ζωής του.

Η Λητώ, η Μελπομένη, και η Ευδοξία δεν κατάφεραν να ορθοποδήσουν τελικά στη ζωή τους. Αυτοκτόνησαν με τον ίδιο τρόπο, με γκάζι αερίου, και οι τρείς μέσα σε ένα σπίτι. Είχε δίκιο τελικά η Φιλομήλα;

 Αυτά τα κορίτσια δεν θα έβρισκαν ποτέ την πραγματική ευτυχία, ή μήπως το δικό της μίσος για τους άντρες οδήγησε στη καταστροφή του Φοίβου ;

Τα 16 αγάλματα, μαζί με τη Λητώ, τη Μελπομένη, την Ευδοξία και τη Φιλομήλα παρέμειναν για πάντα κλειδωμένα σε ένα κτίριο, βουβά, μόνα και θλιμμένα. 20 βουβά γυναικεία αγάλματα, που το μόνο που ήθελαν ήταν να έχουν μια ευτυχισμένη ζωή.

Άραγε τι ικανοποίηση πήραν αυτές οι γυναίκες Φοίβο; Πέθαναν τουλάχιστον ευτυχισμένες;

Ένα τηλεφώνημα έφερε όλη την ανατροπή. 

- Έλα αγάπη, που είσαι; 

- Λένα , έρχομαι.

- Τι έπαθες Φοίβο;

- Τίποτα μωρό μου διάβαζα ένα εξαιρετικό βιβλίο για τις γυναίκες.  Νιώθω τυχερός που σε έχω στη ζωή μου.

- Και εγώ, πολύ. Δεν ακούω όμως καλά, που είσαι; Πήρα και  σπίτι και μου είπε η Φιλομήλα ότι είσαι στο υπόγειο και όπως πάντα διαβάζεις. Να δω πότε θα με ξεναγήσεις σε αυτό το υπόγειο και εμένα. Νιώθω τόσο κενή και ανασφαλής όλα αυτά τα χρόνια και τόσο... μόνη.

- Ζω Όμορφα Στοχεύω Ψηλά και Ωριμάζω, Λένα μου. 

-   Ωραίο ρητό. Άκουσες για το κτίριο με τα 20 γυναικεία αγάλματα; Θα μπορούσε να είναι και αληθινή ιστορία. Άσε που υπάρχει και μια λεπτομέρεια που κανείς μέχρι σήμερα δεν παρατήρησε. Βάση των αρχαίων ονομάτων περιλαμβάνει όλη την αλφάβητο εκτός από το Ζ.Ο.Σ.Ψ.Ω. Φοβερό; Ευτυχώς δεν έχει Λ ή Ε! Πολύ ψυχαναγκαστικό και άρρωστο το άτομο. Ποιος ξέρει που κρύβεται.

- Αγάπη μου εγώ εσένα θα σε κάνω ευτυχισμένη. Η αλφάβητος δεν τελειώνει άλλωστε ποτέ. Και αν τελειώσει, ξεκινάει πάλι.

- Διπλωμάτη μου εσύ. Μόνο αυτό θέλω στη ζωή μου, να γίνω ευτυχισμένη!

- Σύντομα.... σύντομα αγάπη μου ...

Αθανασία Παπαδοπούλου

21/2/2021

Η κοκκινοσκουφίτσα που αγάπησε τον λύκο

 

Η Ζωή 35 ετών, ένα πρόσχαρο και δροσερό κορίτσι έμενε με τους γονείς της σε ένα προάστιο της Αθήνας. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα, με ρίζες από τη Μάνη Λακωνίας.

Εκρηκτικός χαρακτήρας, με πολλές δραστηριότητες, παρέες, που πάντα ήθελε να βοηθήσει τον κόσμο, που πάντα νόμιζε ότι θα σώσει τον κόσμο. Χωρίς να το παίζει ήρωας φιλοσόφησε μια μέρα πως η ζωή δεν ήταν μόνο η δουλειά της και οι γύρω της αλλά και η προσωπική της ευτυχία.

Ευτυχία; σκέφτηκε, και σα να πέρασε όλη της η ζωή μπροστά σα φωτογραφική μηχανή.

Έντονη, δραστήρια, μέσα σε όλα που λένε, αλλά είχε μια αδυναμία, δεν είχε μάθει να λέει όχι. Νόμιζε ότι στη ζωή υπάρχει μόνο το ναι. 

Βρε Ζωή, ακόμα και το Ν αλφαβητικά προηγείται του Ο .

Πρώτα είναι το Ν και μετά το Ο, τις έλεγαν οι δυο καλές τις φίλες που όχι μόνο την αγαπούσαν, αλλά ήθελαν την ευτυχία της…. ίσως ποιο πολύ και από τη δική τους!

Ώρες ατελείωτες η Ζωή περνούσε το χρόνο της σπίτι πλέον μιας και η ανεργία τον τελευταίο χρόνο της χτύπησε και εκείνης την πόρτα. Ανεργία, ούτε για πλάκα δεν το είχε σκεφτεί. Η επιδημία της εποχής. 

Και τώρα; σκέφτηκε, χωρίς δουλειά, ύστερα από μια 10ετία,θα χάσω άραγε την ψυχική μου ηρεμία; Θα χάσω κι την ισορροπία μου; Ποιος θα με βοηθήσει;

Πέρασαν σχεδόν 3 μήνες και η Ζωή ήθελε να ανοίξει τα φτερά της, έκανε τον απολογισμό της, έκανε την αυτοκριτική της, δεν ήθελε να νιώθει "διαφορετική ", άλλωστε το ίδιο άτομο ήταν. Ευτυχώς οι σκέψεις του τύπου "γιατί σε εμένα" δεν υπήρχαν στο μυαλό της.

 Και αφού τα συναισθήματά μας είναι αυτά που επηρεάζουν την συμπεριφορά μας ανέλαβε δράση. Τα έβαλε κάτω τα πράγματα και είπε: Είμαι 35 ετών, σπούδασα μηχανολόγος, ξέρω, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, η ανεργία τους τελευταίους μήνες μου άλλαξε ριζικά τη ζωή, άρα  ήρθε η ώρα να αλλάξω και εγώ ριζικά τη ζωή μου. 

Τρέχω για όλα, φίλους έχω, κοινωνική είμαι, οπότε έχω την ευκαιρία να φτιάξω τη ζωή μου και να δημιουργήσω πράγματα. Η τεχνική μου είναι απλή, βάζω στόχο και τον πετυχαίνω. 

Σαν κάτι να έλειπε όμως από το πάζλ ... Δε βαριέσαι είπε, και την άλλη μέρα ανακοίνωσε στους γονείς της ότι έχει σκοπό να φύγει από το σπίτι.

- Μαμά, μπαμπά, πάω Νάξο.

- Νάξο; Πώς σου ήρθε η Νάξος; 

- Στη τύχη.

- Στη τύχη;

- Ναι, στη τύχη. Γιατί, η ζωή θέλει ρίσκο, αν δεν ρισκάρουμε θα χάσουμε το τρένο. 

 Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς της της είχαν εμπιστοσύνη. Ο γονιός όμως έχει τις ανησυχίες του. Η Ζωή ήταν μόνη της, κατά καιρούς είχε συντροφιά, αλλά όχι κάτι σταθερό. Αυτό ήταν κάτι που τους ανησυχούσε. Ένιωθαν, και σαν μοναχοκόρη που την είχαν, κάποιες ενοχές, που δεν είχε αδέλφια, ότι είχαν μερίδιο ευθύνης. Γιατί το να έχεις αδέλφια είναι αδιαμφισβήτητα ένας ισχυρός δεσμός. Είναι πηγή συντροφιάς, επικοινωνίας και συναισθηματικής υποστήριξης.

Παρόλα αυτά, η Ζωή είχε μια ισορροπία στις κοινωνικές τις σχέσεις που είχε αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί στα πόδια της.

Έτσι λοιπόν, η Ζωή που ήταν γεμάτη από... ζωή βρέθηκε ένα πρωινό του Μάη στη Νάξο.

 Άνοιξη, και όλες οι αμυγδαλιές ανθισμένες, ένα ειδυλλιακό τοπίο, στην καρδιά του Αιγαίου ένα κυκλαδίτικο νησί με κοσμοπολίτικο αέρα. Η Νάξος άλλωστε προσφέρετε για όλα τα γούστα, για πεζοπόρους, για φυσιολάτρες. Η γεωργία, η κτηνοτροφία, το εμπόριο απασχολούν τους κατοίκους του νησιού. Ας μη γελιόμαστε, στην Ελλάδα ζούμε, η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει στα νησιά μας!

Η Ζωή ήταν ενθουσιασμένη από το νησί. Προσαρμόστηκε γρήγορα και με τη γρήγορη και διορατική σκέψη που είχε δικτυώθηκε και βρήκε και δουλειά σε ένα εστιατόριο της χώρας της Νάξου. Έτσι προσαρμόστηκε σε νέες συνθήκες προσπαθώντας να βάλει τη ζωή της σε νέα τάξη, και από ότι φαίνεται, μια χαρά τα κατάφερνε.

Γεμάτη η μέρα της όχι μόνο με τη δουλειά, γεμάτη ενέργεια, γιατί ήταν ο τρόπος της αυτός που την έκανε άξια να ασχολείται και με άλλα, η ισορροπία του μυαλού της. 

Η Ζωή είχε πολλά προτερήματα, ένα από αυτά,  ζωγράφιζε, ερασιτεχνικά. Έκανε συνήθως πορτρέτα και αυτό γιατί όταν έβλεπε κάποιον είχε το ταλέντο να τον περνάει από ακτινογραφία και να καταλαβαίνει σχεδόν πάντα περί τίνος πρόκειται. Μεγάλο ταλέντο να αποτυπώνεις τον χαρακτήρα του άλλου μέσα από το βλέμμα του σε έναν πίνακα ζωγραφικής! 

Κάτι σαν τον συγγραφέα, που μέσα στο βιβλίο πάντα υπάρχει κάτι δικό του, πάντα ταυτίζεται με κάτι από αυτά που γράφει και ας προσπαθεί να το κρύψει. Η αποτύπωση του βλέμματος όμως δεν μπορεί να κρυφτεί όσο και να το θέλει κάποιος. Τα μάτια είναι παράθυρα της ψυχής μας, λέει το ρητό,  τα οποία αποκαλύπτουν τα βαθύτερα αισθήματά μας, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα θέλαμε να κρατήσουμε κρυφά. Η Ζωή όμως ανέτρεπε τα δεδομένα σε αυτούς που τολμούσαν να αποκαλύψουν τον εαυτό τους.

Περνούσε ο καιρός και ήρθε και ο Ιούνιος. Καλοκαιράκι, κόσμος, τουρισμός Έλληνες, θάλασσα, ζωντάνια, και μια Ζωή ασταμάτητη, δραστήρια, και όπως όλα έδειχναν χαρούμενη με τη ζωή της. 

Το φετινό καλοκαίρι κάλεσε και τις δυο φίλες της να κάνουν διακοπές μαζί. Άλλωστε η επικοινωνία με τον κύκλο που είχε από Αθήνα συνεχιζόταν  καθημερινώς. Η μαγική λέξη διαδίκτυο ήταν αυτή που κράτησε ζωντανή τις κοινωνικές της  σχέσεις. 

Η Ζωή, η μηχανολόγος από την Αθήνα, είχε πιάσει το νόημα της ζωής, δούλευε σε ένα εστιατόριο, και ταυτόχρονα έκανε αυτό που αγαπούσε, ζωγράφιζε. Και όχι μόνο ζωγράφιζε, είχε το ταλέντο να αποτυπώνει του χαρακτήρες των ανθρώπων στον πίνακα με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Στις αρχές του Ιούλη, η Νάξος είχε κατακλυστεί από τουρισμό. Η Ζωή δεν προλάβαινε να ζωγραφίζει. Ουρά ο κόσμος. Ένας νεαρός με το κορίτσι του την πλησίασε και της ζήτησε να τους ζωγραφίσει. 

- Καλησπέρα, είμαι ο Νίκος και η φίλη μου Anna Nemeth.

- Καλησπέρα Νίκο, είμαι η Ζωή.

- Σε ακολουθώ στο διαδίκτυο καιρό τώρα και παρακολουθώ την εκπληκτική δουλειά σου και θα ήταν τιμή μου να κάνεις το πορτρέτο μου.

- Πολύ ευχαρίστως. Το κορίτσι από Ουγγαρία ;

- Εντυπωσιάζομαι. Πώς το κατάλαβες;

- Από τα ρούχα και το επίθετο.

-  Από τα ρούχα!

-  Σεμνή και καθώς πρέπει. Εσύ Έλληνας σίγουρα, από το όνομα και το ύφος, χαχαχα.

-  Έτσι ακριβώς. Ζωή, εσύ Αθηναία, μεσογειακό ταπεραμέντο με καταγωγή από τη Μάνη και Σκορπιός. 

- χαχαχαχα, θα μας παρεξηγήσει το κορίτσι σου Νίκο.

- Δεν μας παρεξηγεί μην ανησυχείς, ξέρω τι κάνω. Της έχω εξηγήσει το λόγο που ήρθα στη Νάξο.

- Της έχεις εξηγήσει το λόγο που ήθελες να έρθεις στη Νάξο; Ο οποίος είναι;

- Εσύ! Σε έχω μελετήσει Ζωή πολύ, φαίνεσαι, ένας άνθρωπος ερασιτέχνης με πάθος για αυτό που κάνεις. Δεν ήρθα στη Νάξο να διαβάσω αφηρημένο εξπρεσιονισμό με στοιχεία action theory, Ξέρεις, αυτούς τους πίνακες που μοιάζουν με πιτσιλιές που δεν τις πέρασε ο μπογιατζής με σπάτουλα.

- Εντάξει, δεν είσαι μόνο διαβασμένος, έχεις και απίστευτο χιούμορ.

-  Χωρίς χιούμορ δεν αξίζει η ζωή, αγαπημένη Ζωή! Το ξέρεις ότι τον Βαν Γκογκ τον θεωρούσαν ψιλό-άσχετο και τους πίνακές του αδιάφορους; Τώρα έχει χτιστεί ένα εκ των πιο εμβληματικών μουσείων του Άμστερνταμ στο όνομά του. 

Η Ζωή παρακολουθούσε έκπληκτη την τοποθέτηση του Νίκου και μια απορία της δημιουργήθηκε, την οποία όμως δεν τόλμησε να εκφράσει. Η Anna Nemeth τι ρόλο είχε ακριβώς στη ζωή του άραγε.

- Λοιπόν Ζωή, ξεκινάμε; Θα ήθελα να δω  το ταλέντο σου να αποτυπωθεί στο πίνακα. Ανυπομονώ να δω το δικό μου  συναίσθημα να εκφράζεται από εσένα.

Η Ζωή λοιπόν ξεκίνησε δουλειά προσπαθώντας να αποτυπώσει όλες τις λεπτομέρειες στον πίνακα ζωγραφικής εκείνο το καλοκαιρινό απόγευμα του Ιούλη. Η Αnna αμέτοχη αλλά με μεγάλη υπομονή κάθισε στην καφετερία να περιμένει τον καλό της. 

Το βλέμμα του Νίκου καθηλωτικό. Ύστερα από 4 ώρες ο πίνακας ολοκληρώθηκε. Ο Νίκος ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα.

- Ήμουνα σίγουρος Ζωή, ήμουνα σίγουρος για το αποτέλεσμα. Πες μου τι σου χρωστάω και θέλω να σου κάνω και μια ερώτηση. 

- Σε ευχαριστώ Νίκο. Σε ακούω.

- Βλέπω το βλέμμα μου στο πίνακα και αντιλαμβάνομαι πόσο μέσα πραγματικά έπεσες. Θέλω να μου πεις αν είσαι ευτυχισμένη.

- Ορίστε;  

- Ζωή  με το ωραίο όνομα, ρωτάω είσαι ευτυχισμένη;

- Νίκο, εγώ όπως κατάλαβες είμαι ένα κοινωνικό άτομο με πολλές δραστηριότητες. Έμενα Αθήνα όλα μου τα χρόνια, και τη φετινή Άνοιξη ήρθα στο νησί. Βρήκα δουλειά...

- Ζωή, είσαι ευτυχισμένη;

- Λοιπόν , 70 ευρώ για τον πίνακα, περιμένει η Anna.

- Θέλω πίσω από τον πίνακα να γράψεις κάτι που θα σου πω.

" Η ζωή είναι ωραία όταν είσαι ευτυχισμένος". το Ζ με μικρό. Γράψτο  Ζωή. Βάλε και ημερομηνία. Να ξέρεις ότι δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα της γνωριμίας μας.

- Ούτε εγώ Νίκο.

Τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν για λίγα δευτερόλεπτα και έμειναν εκεί λίγο παραπάνω δευτερόλεπτα, ίσως, από το φυσιολογικό. 

Και κάπως έτσι ο Νίκος με την Anna έφυγαν. 

Ένα από τα επόμενα βράδια, η Ζωή είχε ρεπό και πήγε με τις φίλες σε ένα μπαρ. Χόρεψαν, ξενύχτησαν, γέλασαν. Η Ζωή δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό της τον Νίκο. Παρόλα αυτά, τον Νίκο δεν τον ξαναείδε.

Το καλοκαίρι πέρασε, τα κορίτσια ευχαρίστησαν τη Ζωή για την φιλοξενία και επέστρεψαν σπίτια τους. Η ζωή της Ζωής συνεχίστηκε εκεί στη Νάξο, με μεγάλη επιτυχία στις κοινωνικές της επαφές, τη δουλεία της, το δίκτυό της και όλα έδειχναν να πηγαίνουν ρολόι.

Τα Χριστούγεννα η Ζωή επισκέφτηκε τους γονείς της και πέρασαν οικογενειακά. Η μαμά της την ρώτησε πως περνάει ο χρόνος της στο νησί και αν υπήρχε κάποιο φλερτ. Η Ζωή απέφυγε την συζήτηση. Άλλωστε στο παρελθόν μια σχέση που είχε από Αθήνα την είχε απογοητεύσει και δεν ήθελε να το συζητήσει. Περιορίστηκε στο πόσο ωραίο νησί είναι η Νάξος και πόσο σωστή επιλογή έκανε.

Οι γιορτές πέρασαν και μέσα Ιανουαρίου η Ζωή επέστρεψε στη Νάξο να συνεχίσει τη δουλειά της μιας και το εστιατόριο το συγκεκριμένο άνοιγε ΠΣΚ. Αυτό της έδινε και περισσότερο χρόνο να δικτυωθεί με τη ζωγραφική. Ξεκίνησε και ένα δικό της κανάλι όπου παρουσίαζε τη δουλειά της και πολύ σύντομα έγινε γνωστή σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Δύσκολοι οι χειμωνιάτικες μήνες σε νησί, δύσκολη και η μοναξιά. Αν και είχε ένα 24ωρο γεμάτο, πάντα στο μυαλό της έφερνε εκείνη τη συνάντηση με το Νίκο, εκείνο το αξέχαστο καλοκαιρινό απόγευμα του Ιούλη. Και αυτός ούτε ένα μήνυμα, σκέφτηκε. Τι  ψάχνω και εγώ ; Αφού έχει κορίτσι. Α ρε Νίκο, η ζωή είναι όντως ωραία όταν είσαι ευτυχισμένος, καλά το είπες.

Ξημέρωνε 2/2 , στη Νάξο, όπως και σε όλη την Ελλάδα άνοιξε το Τριώδιο. Απόκριες πρώτη φορά σε νησί. Η Νάξος φημίζεται για το Διονυσιακό καρναβάλι. Ένα αληθινό «διονυσιακό» γλέντι στήνεται σ’ ολόκληρο το νησί και ιδιαίτερες εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στη Χώρα της Νάξου, οι οποίες χαρίζουν ένα φαντασμαγορικό θέαμα. Οι εκδηλώσεις αυτές είναι εμπνευσμένες από την Αρχαία Ελλάδα και αφιερωμένες στον θεό Διόνυσο. 

Εκείνο το πρωινό η Ζωή έλαβε μια αποκριάτικη φορεσιά, αυτή που η μαμά της της έφτιαχνε από όταν ήταν παιδί. Την κοκκινοσκουφίτσα! Καθώς πήγε να σηκωθεί όμως μια απότομη ζάλη την σώριασε στο έδαφος.

Ξύπνησε στο νοσοκομείο του Νησιού με τους γονείς και τις δυο της φίλες. 

- Τι έγινε, ρώτησε τρομοκρατημένη;

- Ηρέμησε, της είπε η μητέρας της,  μια ξαφνική λιποθυμία, δεν είναι κάτι. Σύντομα θα βγεις είπαν οι γιατροί. Μάλλον από κούραση και υπερκόπωση πέσαν τα λευκά σου. Μπορεί και κάποιο κρύωμα.

- Τα χέρια μου, είναι πρησμένα ,δεν μπορώ να τα κουνήσω καλά.

- Ηρέμησε κοριτσάκι μου, μην ανησυχείς, σε λίγο θα μας ενημερώσουν οι γιατροί.

Οι δυο φίλες της καθόντουσαν αμίλητες και προβληματισμένες λίγο πιο πέρα και σκεφτόντουσαν τι να συνέβη άραγε σε ένα τόσο θετικό άνθρωπο που σε όλη της τη ζωή το μόνο που ήθελε είναι να είναι ευτυχισμένοι οι γύρω της και η ίδια και ποτέ δεν είχε προκαλέσει κακό. 

- Έλα της είπε καθησυχάζοντάς την η μητέρα της, φέτος στο νησί θα κάνουμε όλοι μαζί  απόκριες. Θυμάσαι, στο νηπιαγωγείο που σε έντυνα κοκκινοσκουφίτσα; Και φέτος είπα να σου κάνω έκπληξη και σου έστειλα τη στολή. 

- Τα χέρια μου μαμά, εγώ ζωγραφίζω με τα χέρια, δεν θέλω να πάθουν ζημιά τα χέρια μου.

Οι γιατροί σε έναν πρώτο έλεγχο που έκαναν έκριναν περαιτέρω εξετάσεις αλλά της έδωσαν εξιτήριο μιας και δεν υπήρχε λόγος να παραμείνει εντός του νοσοκομείου. Οι εξετάσεις άλλωστε θα έβγαιναν σε 20 μέρες. Κάπως έτσι και χωρίς να συντρέχει προς το παρών λόγος ανησυχίας η Ζωή αν και ανήσυχη βγήκε από το νοσοκομείο. Τα χέρια της επανήλθαν και όλα έδειχναν καλά.

Πέρασαν οι μέρες και την τελευταία Κυριακή των αποκριών το νησί γέμισε κόσμο. Οι γονείς της Ζωής έφυγαν, αλλά οι φίλες της παρέμειναν. Άλλωστε η Ζωή είχε επανέλθει  και περνούσαν όμορφα και οι τρείς μαζί. Ξαφνικά ένας άγνωστος ντυμένος λύκος την πλησιάζει και της λέει:

- Χορεύουμε κοτσάκι;

- Ντόπιος είστε;

- "Με κοτσάκια φανερώνω της καρδούλας μου τον πόνο", λέει το τραγούδι. Ξέρεις ότι κύριο χαρακτηριστικό των στιχουργών είναι ότι παρατηρώντας τους ανθρώπους ή ακούγοντας ιστορίες ή γεγονότα μπορούν με μεγάλη μαεστρία να συνθέσουν κοτσάκια; 

Ζωή, εσύ ζεις στη Νάξο, εγώ θα στα μαθαίνω ; Εσύ ακτινογραφείς και ζωγραφίζεις κόσμο...Τελικά, είσαι ευτυχισμένη;

- Νίκο; καλά δεν το πιστεύω.

- "Πίστευε και μη ερεύνα" κοκκινοσκουφίτσα.

-Η Anna;

-Η Anna  στην Ουγγαρία. Καλή κοπέλα, αλλά σαν τις Ελληνίδες....

- Μα πως βρέθηκες εδώ; Και ντυμένος λύκος;

-Ήρθα να σε βρω, σε σκεφτόμουνα συνέχεια. Ήθελα όλες μου οι κινήσεις να είναι προσεχτικές. Κάποια στιγμή στα τέλη Ιανουαρίου η αλήθεια είναι ότι σε έχασα από το διαδίκτυο και λίγο ανησύχησα. Σκέφτηκα, "λες να βρήκε κάναν άλλον"; Απόκριες έρχονται, μόνο επιθετικά τώρα, ή όλα ή τίποτα και έτσι ήρθα να σε διεκδικήσω εδώ και τώρα!

- Πρέπει να σου πω κάτι Νίκο. Πριν λίγες μέρες είχα ένα λιποθυμικό επεισόδιο.

-  Είναι που σου έλειπα βρε κοκκινοσκουφίτσα. Είναι που δεν μπορούσες να ζήσεις χωρίς εμένα. Έτσι κάνουν οι γυναίκες για έμενα, λιποθυμάνε.

- Χαχαχαχα...σταμάτα Νίκο...

- Μόνο όταν θα σε φιλάω θα σταματάω να μιλάω. Σε έψαχνα χρόνια, το ξέρεις; Θα σε κάνω ευτυχισμένη. Δε με νοιάζει που θα ζήσουμε, αρκεί να είμαστε μαζί. Εγώ εσένα δεν σε χάνω.

Ένα δεύτερο λιποθυμικό επεισόδιο όμως έφερε τα πάνω -κάτω. Ο Νίκος και οι δυο φίλες της την πήγαν άμεσα στο νοσοκομείο. Οι φίλες της εξήγησαν στον Νίκο τι είχε συμβεί τις προηγούμενες μέρες.

Πέρασαν 15 μέρες αγωνίας. Η διάγνωση ; Λύκος!

- Πλάκα μου κάνετε είπε σαστισμένη η Ζωή. Δεν είναι δυνατόν. 

Ο Νίκος έχοντας ενημερωθεί πλήρως για την κατάσταση της την  καθησύχασε και της είπε:  Ζωή, η μόνη επίθεση που δέχεσαι είναι από μένα, να μη φοβάσαι τίποτα, δεν υπάρχει λύκος στην πραγματικότητα, αυτά είναι παραμύθια. Ο λύκος σε αγαπάει, εσύ;

- Μα τι λες Νίκο ; 

- Ζωή , γεννήθηκες για να ζήσεις, το λέει το όνομα σου άλλωστε. Δεν βρεθήκαμε τυχαία εμείς οι δύο εκείνο το καλοκαίρι εδώ.

Ο καιρός πέρασε, η Ζωή διαγνώστηκε όντως με λύκο.

 Με τον Νίκο παντρεύτηκε στη Νάξο σε ένα ξενοδοχείο με μια καταπληκτική πισίνα και πολύ κόσμο. Ο πυλώνας που έλειπε από τη Ζωή ήταν η προσωπική της ευτυχία. Τώρα το τραπέζι είχε τέσσερα πόδι

α και ισορρόπησε για τα καλά!

- Την ημέρα του γάμου βούτηξαν μέσα στη πισίνα έτσι με το νυφικό και το κουστούμι, έτσι απλά!

 Ο Νίκος αγόρασε έναν πίνακα ζωγραφικής, την κοκκινοσκουφίτσα παρέα με τον λύκο, και τον κρέμασε στο σαλόνι. Ο Νίκος άλλαξε τα δεδομένα, άλλαξε την πραγματικότητα, άλλαξε την ιστορία γιατί ο Νίκος και η Ζωή δεν πιστεύουν στα παραμύθια. Ο λύκος είναι ένα παρεξηγημένο ζώο, η αγάπη νικάει τα πάντα ακόμα και τον λύκο. 

Και κάπως έτσι ,η Ζωή, ο Νίκος, τα κοριτσάκια τους και ο λύκος έζησαν ευτυχισμένοι το υπόλοιπο της ζωής τους. 

Μια φορά και και έναν καιρό ήταν ένας καλός λύκος....

  

Αθανασία Παπαδοπούλου

14/2/2021