Σκίουρος ή βερβερίτσα είναι το κοινό όνομα μικρού θηλαστικού της οικογένειας Σκιουρίδες.Το όνομα αυτό προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις σκιά και ουρά. Οι σκίουροι έχουν μεγάλη φουντωτή ουρά. Συνήθως τρώνε σπόρους, κάρυα (καρύδια, φουντούκια κτλ) μπουμπούκια λουλουδιών, μανιτάρια και κάστανα. Η καλύτερη τροφή για τους σκίουρους είναι ένα μείγμα από φουντούκια, καρύδια, ηλιόσπορους, ψιλοκομμένα καρότα, παξιμάδια χωρίς ζάχαρη, καρπούζι, ψιλοκομμένα μήλα, σταφύλια, ακτινίδια και πολύ φρέσκο νερό.
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μικρή πολιτεία δίπλα στο δάσος ζούσε ο Αντωνάκης με τους γονείς του!
Ήταν πολύ τυχερό παιδί, γιατί το σπίτι του βρισκόταν πολύ κοντά στο δάσος!
Μια μέρα λέει στη μητέρα του:
- Μαμά, θέλω ένα σκιουράκι για φίλο!
- Αγάπη μου, τα σκιουράκια δεν είναι κατοικίδια ζώα!
- Έλα μαμάκα, θέλω παρέα.
- Θέλεις να πάρουμε ένα σκυλάκι ή ένα γατάκι;
- Όχι, εγώ θέλω σκιουράκι! Το είδα στο petshop του κ.Γιάννη. Ξέρεις πώς με κοίταζε;
Σαν να μου έλεγε: "θέλω παρέα!.Είμαι μόνο εδώ!
- Αχ βρε Αντωνάκη, δεν μπορώ να σου χαλάσω το χατίρι. Θέλω να μου υποσχεθείς όμως πως θα το φροντίζεις και θα το περιποιείσαι εσύ.
- Ναιιι, ευχαριστώ μαμά! Είσαι η καλύτερη μητέρα του κόσμου!
Το απόγευμα της ίδιας μέρας πήγαν στο μαγαζί με τα ζώα.
- Γεια σας κ.Γιάννη, ήρθαμε να πάρουμε το σκιουράκι.
- Τι ευχάριστη έκπληξη! Το έχω πολύ καιρό αυτό το σκιουράκι. Πολύ χαίρομαι που θα το πάρει ο Αντωνάκης. Είμαι σίγουρος ότι θα γίνουν δυο πολύ καλοί φίλοι.
- Ναι κ.Γιάννη, του βρήκα και όνομα! Θα τον φωνάζω Γιούπι.
Η μαμά του Αντωνάκη και ο κ.Γιάννης έσκασαν στα γέλια.
Ένα τεράστιο κλουβί την ίδια κιόλας ημέρα τοποθετήθηκε στο δωμάτιο του Αντωνάκη ώστε το σκιουράκι να έχει άφθονο χώρο, για να αναρριχάται. Για υπόστρωμα έβαλαν ροκανίδια από σκληρό ξύλο. Ο Αντωνάκης είχε μια κακή συνήθεια όμως. 'Ετρωγε αρκετά γαριδάκια, πατατάκια και σοκολάτες. Τα έκρυβε πολλές φορές, γιατί η μαμά του τον μάλωνε.
- Γιούπι, κοίτα τι θα φάμε σήμερα! Έλα, πιάσε γαριδάκια!
- Αντωνάκη, τι είναι αυτό; Πρώτη φορά θα φάω κάτι τέτοιο!
- Γιούπι μιλάς;
- Ναι, αλλά μην το πεις σε κανέναν.
- Α, τι ωραία! Πολύ χαίρομαι γι 'αυτό! Θα κάνουμε καλή παρέα. Έχω κρυμμένα πολλά πατατάκια, σοκολάτες και μπισκότα.
- Πρώτη φορά δοκιμάζω από αυτά.
Μιαμ...μιαμ, νόστιμα είναι. Κάνει να τα τρώμε όμως;
- Ναι Γιούπι, αλλά κρυφά.
- Φέρε μου μπισκότα Αντωνάκη! μιαμ...μιαμ...
Ο Γιούπι και ο Αντωνάκης εκείνη τη μέρα έφαγαν μέχρι σκασμού σοκολάτες, καραμέλες και μπισκότα.
Η μαμά του Αντωνάκη το μεσημέρι τον φώναξε να φάνε όλοι μαζί στο τραπέζι. Ο Αντωνάκης δεν μπορούσε όμως να φάει τίποτα, γιατί είχε σκάσει απ΄ τις σοκολάτες, τα μπισκότα και τις καραμέλες σε σημείο που τον πόνεσε η κοιλιά του!
- Μα τι συμβαίνει Αντωνάκη; Μη μου πεις πως πήρες απ΄ το ντουλάπι τις καραμέλες, τις σοκολάτες και τα μπισκότα!
- Μαμάκα μου, με πονάει η κοιλίτσα μου, θέλω να κάνω εμετό.
- Αχ βρε Αντωνάκη τι είπαμε, δεν ακούς!
Ο Αντωνάκης πέρασε ένα άσχημο απόγευμα κάνοντας εμετούς. Όταν η μαμά του μπήκε μέσα στο δωμάτιό του Αντωνάκη, το σκιουράκι έλειπε και μέσα στο κλουβί βρήκε εμετό.
- Μα Αντωνάκη, μη μου πεις! Έδωσες καραμέλες, μπισκότα και σοκολάτες και στο σκιουράκι; Έτσι το προσέχεις; Κοίτα, έφυγε, γιατί το σκιουράκι έπαθε τα ίδια μ΄ εσένα. Έφαγε τροφές που δεν επιτρέπονται για σκιουράκια και έκανε εμετό. Κατάφερε και το έσκασε.
- Μαμά, συγγνώμη δεν θα το ξανακάνω. Κλαψ...Πού είναι ο Γιούπι;
- Ο Γιούπι έφυγε, γιατί θέλει να ζήσει με τα καρύδια, τα φουντούκια και όλα όσα χρειάζεται στην πραγματικότητα ο οργανισμός του!
- Μαμά, θέλω πίσω τον Γιούπι. Σου υπόσχομαι ότι δεν θα του ξαναδώσω καραμέλες, σοκολάτες και μπισκότα!
- Αντωνάκη, ο Γιούπι έφυγε και δεν θα ξαναγυρίσει. Είδε ότι κάνεις κι εσύ κακό στον εαυτό σου και δεν θέλει να ζει έτσι!
- Μα πού το ξέρεις;
- Όταν καθίσαμε το μεσημέρι στο τραπέζι, άκουσε ότι πονούσε η κοιλίτσα σου και έκλαιγες! Τον είδα εγώ τον Γιούπι στην άκρη της πόρτας που κρυφοκοίταζε!
- Μαμά, μαμά, σε παρακαλώ! Θέλω τον Γιούπι πίσω! Δεν θα ξαναφάω καραμέλες, σοκολάτες και μπισκότα! Στο υπόσχομαι, αρκεί να γυρίσει ο Γιούπι πίσω!
- Αντωνάκη μου, δεν ξέρω! Πρέπει από τώρα να το εφαρμόσεις και ίσως γυρίσει.
Απ΄ την επόμενη κιόλας μέρα ο Αντωνάκης σταμάτησε να τρώει τα ζαχαρωτά, που έβλαπταν την υγεία του!
- Μαμά, πέρασαν 5 μέρες που δεν τρώω καραμέλες και σοκολάτες! Πού είναι ο Γιούπι;
- Δεν ξέρω αγάπη μου! Ίσως ακόμα δεν συνήλθε.
- Μαμά, θέλω τον Γιούπι.
Το ίδιο βράδυ ο Γιούπι ήρθε στο όνειρο του Αντωνάκη.
- Αντωνάκη, πονάει η κοιλίτσα μου και πήγα στο δάσος να φάω φιστίκια, για να γίνω καλά!
- Γιούπι, σου ζητάω συγγνώμη! Σταμάτησα κι εγώ να τρώγω σοκολάτες, καραμέλες και μπισκότα! Γύρνα πίσω σε παρακαλώ και σου υπόσχομαι ότι θα τρως φουντούκια, καρύδια και όλα αυτά που πρέπει να τρώνε τα σκιουράκια. Κι εγώ έμαθα πλέον να τρώγω το νόστιμο φαγητό της μαμάκας!
- Αν είναι έτσι, να γυρίσω.
Το πρωί ο Αντωνάκης ξύπνησε και έτρεξε να διηγηθεί στη μαμά του το ωραίο όνειρο που είδε.
- Πάμε σχολείο Αντωνάκη και ίσως μέχρι το μεσημέρι να έχει έρθει, είπε η μαμά του.
Το μεσημέρι που γύρισε ο Αντωνάκης απ΄ το σχολείο ο Γιούπι ήταν μέσα στο σπιτάκι του πολύ χαρούμενος! Μόλις τον είδε, έτρεξε να το αγκαλιάσει! Ο Γιούπι ήταν πολύ ευτυχισμένος που συνάντησε ξανά τον Αντωνάκη!
- Γιούπι, σ΄ αγαπάω! Απ' εδώ και πέρα θα τρώμε υγιεινά και θα παραμείνουμε οι καλύτεροι φίλοι για πάντα!
- Γιούπιιιι, φώναξε και ο Γιούπι και οι δυο τους αγκαλιάστηκαν!
Πέρασαν πολλά χρόνια και ο Γιούπι με τον Αντωνάκη παρέμεναν οι καλύτεροι φίλοι! Ο Αντωνάκης σπούδασε στη γυμναστική ακαδημία και έμαθε τον Γιούπι να κάνει ασκήσεις!
Ωραία που είναι η ζωή όταν έχεις καλούς φίλους! Ωραία που είναι η ζωή, όταν οι φίλοι σου έχουν υγεία! Ζούνε περισσότερα χρόνια και έτσι έχεις την ευκαιρία να περνάς πολλές και όμορφες στιγμές μαζί τους!
Ζουν όλοι πολύ καλά! Και ο Γιούπι με τον Αντώνη ακόμη καλύτερα!
Αθανασία Παπαδοπούλου
19-9-2021
