Ο Λαβή-ρει-νθος ( ΛΑΒΥ-ΡΙ-ΝΘΟΣ) και το Ζατρίκιον

 

Η πόρτα άνοιξε και το ταξίδι για τον μικρό Άγγελο ξεκίνησε. Ένας λαβύρινθος και ένα κόκκινο μπαλόνι πρόβαλαν μπροστά του. 

Μπροστά του, ένα τεράστιο τείχος το οποίο έκλεινε και ο Άγγελος τρέχοντας, ίσα που πρόλαβε να μπει. Το μπαλόνι είχε ήδη περάσει.

 Ένας γίγαντας εμφανίστηκε μπροστά του φαρδύς πλατύς.

- Ποιος είσαι και τι θες μέσα στο λαβύρινθο μικρέ;

- Δεν, δεν... ξέρω. Εγώ άνοιξα την πόρτα και βρέθηκα εδώ. Κύριε γίγαντα, μα εσύ υπάρχεις μόνο στα παραμύθια, είσαι ένα όν υπερφυσικό και τρομακτικό. Πελώριος με ακαταμάχητη δύναμη. Να ξέρεις όμως ότι εγώ δε σε φοβάμαι. 

- Έλα εδώ μικρέ, βρήκες ευκαιρία να το σκάσεις από το σπίτι και τώρα κάνεις ότι δε φοβάσαι;

- Όχι, εγώ άνοιξα την πόρτα γιατί...

- Ναι, άνοιξες την πόρτα γιατί...

- Γιατί, στην άκρη του ονείρου θα ξεφύγω...

- Γρύπα, έλα να ακούσεις εδώ τον μικρό τι λέει...

- Μπα, καλώς τον Άγγελο και το κόκκινο μπαλόνι. Είστε φίλοι;

- Ναι, εγώ και ο Άγγελος είμαστε χρόνια φίλοι. Ανοίξαμε την πόρτα να πάμε μια βόλτα και βρεθήκαμε εδώ. 

-  Μα εσύ είσαι ο γνωστός Γρύπας, το μυθικό πλάσμα με κεφάλι και φτερά αετού και το σώμα και ουρά λιονταριού.

-  Ώστε έτσι, με ξέρεις ε; Ελάτε όλοι εδώ να δείτε κάποιον που με γνωρίζει και μάλλον ήρθε να ζητήσει τη βοήθειά μας. 

Μόλις έφτασε ο γαλάζιος δράκος, η λευκή τίγρης, η μαύρη χελώνα και το κόκκινο πουλί ο Άγγελος αμέσως είπε:

- Ο γαλάζιος δράκος. Eσύ, γαλάζιε δράκε, συμβολίζεις την ανατολή. H λευκή τίγρης. Εσύ, λευκή τίγρη, συμβολίζεις την δύση. Η μαύρη χελώνα. Εσύ, μαύρη χελώνα, συμβολίζεις τον βορρά. Το κόκκινο πουλί. Εσύ, κόκκινο πουλί, το νότο.

- Ο γίγαντας και ο γρύπας κοιτάχτηκαν με ενθουσιασμό και ο μικρός Άγγελος έστρεψε το κεφάλι του στον ουρανό.

Τρέξτε είπε ο γίγαντας, ένα δυνατό κύμα έρχεται. Μαζί, ξέσπασε μια δυνατή μπόρα. Τότε, ο γαλάζιος δράκος έπιασε τον Άγγελο από τα μπράτσα και τον σήκωσε ψηλά.

 Οι δράκοι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το υγρό στοιχείο. Κατέχουν ακόμη τη δύναμη να ελέγχουν τα καιρικά φαινόμενα. 

- Δράκε, εσύ προκάλεσες τη βροχή το ξέρω. Μια ξαφνική νεροποντή είναι συνήθως η οργή του δράκου, που προκαλεί κάποιος ασεβής ή αφελής θνητός. Με ποιόν έχεις θυμώσει;

Οι γονείς του Άγγελου ζούνε το δράμα τους ύστερα από το χαμό του . Δεν θα ξεχάσουν ποτέ εκείνο το καλοκαίρι στην πισίνα του ξενοδοχείου, όπου λίγα δευτερόλεπτα από την έλλειψη της προσοχής τους, κόστισε τη ζωή του παιδιού τους.

Πώς συνεχίζεις τη ζωή σου όταν χάνεις το παιδί σου; Υπάρχει απάντηση; Υπάρχει γιατρειά; 

Η Κλαίρη σηκώθηκε από το κρεβάτι και φορώντας τη ρόμπα της κατευθύνθηκε σχεδόν υπό κατάρρευση στο μπάνιο. Μόνο με φάρμακα μπορούσε να ζήσει πλέον.

Ο Ντίνος χαμένος και με πολύ θυμό μέσα του δεν μιλούσε. Καθόταν με τις ώρες στο παράθυρο κοιτάζοντας τον ουρανό και η σιωπή αιμορραγούσε σα να του έσκιζε την καρδιά μια λεπίδα. 

Να γύριζε το χρόνο πίσω ήθελε, αλλά γυρίζει ο χρόνος πίσω ; Δεν γυρίζει. Ο χρόνος κυλάει μόνο μπροστά. Οι δείκτες του ρολογιού μπροστά. Ακόμα και σταματημένο, ρολόι είναι χαλασμένο. Πίσω δεν πάει ποτέ. Πίσω δεν γυρίζει τίποτα, ούτε τα λόγια, ούτε τα ρολόγια.

Η Κλαίρη και ο Ντίνος στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, κατέρρεαν μέρα με τη μέρα.

Πόσο μπορεί να αντέξει κανείς τέτοιο αβάσταχτο πόνο και μέχρι πότε. 

Οι μέρες κυλούσαν και ένα βράδυ ένα όνειρο μοιρασμένο στα δύο ήρθε να αλλάξει τη ζωή τους. Ο Άγγελος τους ζητάει να πάνε πάλι εκεί στο καλοκαιρινό θέρετρο και να κάνουν όλοι μαζί διακοπές.

Η Κλαίρη και ο Ντίνος ξυπνήσανε έντρομοι και μη μπορώντας να συνειδητοποιήσουν ότι είδαν το ίδιο όνειρο, μια μαύρη χελώνα εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός.

 Μαύρη χελώνα, σύμβολο μακροζωίας μονολογεί η Κλαίρη με τρεμάμενη φωνή και προλαβαίνει ο Ντίνος την επόμενη σκέψη της. 

- Το ίδιο όνειρο; Μα πώς είναι δυνατόν ; Τι μας συμβαίνει;

- Θα χρειαστεί να διορθώσετε το λάθος σας, είπε η μαύρη χελώνα, χρειάζεστε σκληρή δουλειά. 

Ο Ντίνος και η Κλαίρη τρόμαξαν. Η μαύρη χελώνα εξαφανίζεται και ευθύς αμέσως ετοιμάζουν μέσα στο καταχείμωνο βαλίτσες. Μα πώς θα πήγαιναν Ιανουάριο μήνα στο κλειστό ξενοδοχείο του νησιού στην πισίνα; Πως θα γύριζαν τον χρόνο πίσω ; Ο χρόνος και τα ρολόγια δεν γυρίζουν πίσω. 

Ο Άγγελος δεν γυρίζει πίσω, είπαν με τρεμάμενη φωνή και αγκαλιάστηκαν. 

Η πίστη όμως καμιά φορά....Ετοίμασαν μια βαλίτσα με τα απαραίτητα και κλείνοντας την πόρτα πίσω τους, η Κλαίρη θυμήθηκε ότι ξέχασε ένα κουτί από τα χάπια της.

- Μισό λεπτό Ντίνο, έρχομαι. 

Έπιασε τη λαβή (ΛΑΒΥ) της πόρτας, έβαλε το κλειδί αλλά η λαβή δεν άνοιγε. Το κλειδί έμπαινε στην κλειδαρότρυπα αλλά η πόρτα δεν άνοιγε. Έβαλε όλη της τη δύναμη, ώσπου στο τέλος η λαβή έσπασε!

- Μα δεν καταλαβαίνω Κλαίρη πως είναι δυνατόν να έγινε αυτό;

- Έλα να δοκιμάσεις και εσύ.

Κατευθυνόμενοι και οι δύο προς τα εκεί διαπίστωσαν ότι περπατούσαν για αρκετή ώρα χωρίς να φτάνουν ποτέ στο σπίτι. 

- Μα τι συμβαίνει, δεν καταλαβαίνω Ντίνο, φοβάμαι. Ονειρευόμαστε ή το ζούμε πραγματικά;

- Είμαστε μαζί μη φοβάσαι, πάμε στον Άγγελο, έχε πίστη Κλαίρη.

- Κοίτα Ντίνο ,ένας λαβύρινθος και ένα κόκκινο πουλί. Σύμφωνα με τη Βίβλο τα πουλιά είναι σύμβολα της αλλαγής, συμβολίζουν την τύχη των ανθρώπων, είναι αγγελιοφόροι, προικισμένα με γνώση.

- Υπάρχει και η άλλη εκδοχή όμως. Αυτό το πουλί έχει κόκκινα πόδια. Μοιάζει με κόρακα αλλά στο φτερό του κεφαλιού έχει διακοσμητικό σχέδιο, το ράμφος του είναι άσπρο . Το πουλί ονομάζεται «Τζινγκ Ουέι».

Αυτό το πουλί θεωρείται ότι είναι η μικρή κόρη του αυτοκράτορα Γιαν, και το όνομά της είναι Κοριτσάκι. Μια φορά το Κοριτσάκι κολυμπώντας στην Ανατολική Θάλασσα, πνίγηκε. Μεταμορφώθηκε στο πουλί Τζινγκ Ουέι. Συνήθως, με πετρούλες και κλαδάκια στο ράμφος, πετάει από το δυτικό βουνό στην Ανατολική Θάλασσα προσπαθώντας να την γεμίσει.

Αυτός ο μύθος έχει γίνει και μια παροιμία. Αφενός συμβολίζει την αποφασιστικότητα και την γενναιότητα, αφετέρου μπορεί να συμβολίσει και την μάταια προσπάθεια.

Έχω την εντύπωση ότι ο Θεός μας στέλνει σημάδια που χρειάζεται να ακολουθήσουμε για να γυρίσει ο Άγγελος.

Η λαβή έσπασε Κλαίρη, στο σπίτι αυτό δεν μπορούμε να ξαναζήσουμε. Ο περιβάλλοντας χώρος μας διαλύει ψυχολογικά. Η πόρτα κλείδωσε για πάντα και το πουλί συμβολίζει την αποφασιστικότητα και την γενναιότητα. Ας πάρουμε την θετική μεριά.

- Τα πάντα ρει (ΡΥ) Ντίνο. Τα πάντα είναι σε διαρκή κίνηση. Η ζωή διαδέχεται το θάνατο και τον θάνατο η ανάσταση. Η μακάρια ελπίδα των πιστών θνητών.

-  Υπάρχει και η αλληγορική σημασία του "τα πάντα ρεί"  Κλαίρη. Όλα μπορούν να αλλάξουν.

 

Τις σκέψεις τους σταμάτησε ένα δυνατός αέρας. Καλύφθηκαν αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλον. Όταν σταμάτησε ο δυνατός αέρας μπροστά τους εμφανίστηκε ένας λαβύρινθος.

-Ένας λαβύρινθος, τρέξε Ντίνο , να προλάβουμε να μπούμε.

 - Κρύο Ντίνο, μα που είμασ...

Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της και μια λευκή τίγρης  εμφανίστηκε μπροστά τους.

Η Κλαίρη και ο Ντίνος ξύπνησαν απότομα με το ίδιο «μοιρασμένο» όνειρο.

- Κλαίρη, που είμαστε;

-Σπίτι Ντίνο, το όνειρο, πάλι το «μοιρασμένο» όνειρο. Ο Άγγελος μας καλεί Ντίνο, ο Άγγελος.

- Σήκω, ετοιμάσου, πάμε. 

- Όχι ακόμα, κοιμήσου πρέπει να δούμε τη συνέχεια, αν βγούμε από το σπίτι η λαβή (ΛΑΒΥ) θα σπάσει , το πουλί με τα κόκκινα πόδια θα πνιγεί.

- Η μαύρη χελώνα, όμως Κλαίρη, είναι καλό σημάδι και η λευκή τίγρης έχει θετική δύναμη. Ας μείνουμε πιστοί .

-Φοβάμαι Ντίνο, φοβάμαι μήπως χάσουμε τους εαυτούς μας. Θέλω το παιδί μου πίσω.

 Άγγελε, γύρνα πίσω σε παρακαλώ,  και από το σπαραγμό του ουρλιαχτού του Ντίνου θρυμματίστηκαν τα τζάμια.

- Ντίνο, κοίτα γύρω σου. Που είμαστε; Παντού δωμάτια, πολλά δωμάτια.

- Ξέρω που είμαστε, στη Ζώμινθο. Ξέρεις η απάντηση ενός βοσκού, στην ερώτηση "που βόσκεις τα πρόβατά σου" και η απάντηση "στην ΖώμινΘΟ", αυτή η κατάληξη «νθος»(ΝΘΟΣ) έχει μεγάλη σημασία. 

-Δεν καταλαβαίνω. Κοίτα Κλαίρη, νομίζω ξέρω τι πρέπει να γίνει. Εδώ μέσα υπάρχει ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, θα χρειαστεί να παίξουμε.

- Μα τι λες Ντίνο;

- Ναι, είναι το Ζατρίκιον κάτι σαν σκάκι. Εγώ θα παίξω και θα πρέπει να νικήσω. 

- Μα τι λες, με ποιόν θα παίξεις; 

- Μην ανησυχείς, ξέρω θα έρθει να με βρει αυτός που είναι.

Ο Άγγελος παρέα πάντα με το κόκκινο μπαλόνι του είχε γίνει με όλους φίλους. Τον Γρύπα, τον γαλάζιο δράκο, τη λευκή τίγρη, τη μαύρη χελώνα, το κόκκινο πουλί, τον γίγαντα. Θα χρειαζόταν να ζήσει μέσα στο λαβή(ΛΑΒΥ)ρει(ΡΙ)νθο(ΝΘΟΣ), αν ο πατέρας του δεν κέρδιζε στο Ζατρίκιον. Εγκλωβισμένος, κοιτώντας τον ουρανό που ποτέ δεν θα κατακτούσε και μένοντας με την απορία τι ήταν αυτό που τον κράτησε μακριά από τον ουρανό.

Πέρασαν μήνες, οι εποχές άλλαζαν αθόρυβα και το παιχνίδι δεν τελείωνε.

Ώσπου, ένα πρωινό η λάθος κίνηση του αντιπάλου έδωσε την τελική νίκη στον Ντίνο.

- Ξύπνα Ντίνο, ξύπνα.

-Δεν μπορώ Κλαίρη είμαι τόσο κουρασμένος. 

-Ξύπνα, κέρδισες, το βλέπω στο μοιρασμένο όνειρο.

- Κλαίρη το παιχνίδι είχε αντάλλαγμα. Προτού ξεκινήσω έκανα μια συμφωνία. Το Ζατρίκιον σημαίνει και κατά κάποιο τρόπο ζω για να νικώ. 

Έδωσα το λόγο μου λοιπόν πως αν νικήσω, ο νικητής θα είναι ο γιός μας. Ο Γονιός πρέπει να γίνεται θυσία πάντα για το παιδί. Ο Άγγελος δεν θα μπορούσε ποτέ να ελευθερωθεί από τον λαβύρινθο.

- Μα ποιόν λαβύρινθο; Εμείς είμαστε μέσα στον λαβύρινθο.

- Είδες Κλαίρη, τα «μοιρασμένα» όνειρα δεν ήταν όλα τα ίδια. Όταν μια μέρα μου περιέγραφες το όνειρο είδα ότι δεν μου είπες για το λαβύρινθο του Άγγελου. Έβλεπα τον Άγγελο σιωπηλό να με κοιτάει και δεν σε είδα πουθενά. Εκεί κατάλαβα ότι εγώ είμαι αυτός που θα τον σώσω. Για αυτό και δεν πήγαμε ποτέ κείνο το ταξίδι, δεν χρειάστηκε.

Μην ανησυχείς ...μια σιωπή, προσπαθεί από το θόρυβο να φύγει, να σωθεί κάπου εκεί , που το νήμα του ονείρου ξετυλίγει.....

Τα βράδια που θα μ αναζητάς ,να το ξέρεις, στην άκρη του ονείρου θα με βρεις.

Πάντα θα μοιραζόμαστε το ίδιο όνειρο, πάντα.....και πάντα θα σας αγαπώ.

Αθανασία Παπαδοπούλου

23/3/2021

Το διήγημα φαντασίας είναι εμπνευσμένο από δύο τραγούδια του καθηγητή μουσικής, συνθέτη, τραγουδοποιού και ερμηνευτή  Αντώνη Βάμβουκα

"Στην άκρη του Ονείρου" & "Μια σιωπή"

Ο αστείος χαρταετός

 

Μικρέ μικρέ χαρταετέ πόσο ψηλά αρμενίζεις,

σε βλέπω και σε χαίρομαι και την καρδιά μου ανοίγεις.

Τα αστεία σκουλαρίκια σου τα βλέπω και γελάω 

και συ με βλέπεις και γελάς για αυτό και σε αγαπάω.

Φρρρ... σ’ ακολουθούν πολλοί, γιατί είσαι ο πιο μικρός και κάνεις πτήσεις χαμηλές και άξαφνα υψηλές.

Φύσα αγέρα, φύσα αγέρα και άσε τον αητό μου να ξανοιχτεί όσο γίνεται ποιο πολύ.

Και έτσι όπως γίνατε πολλοί, πολύχρωμα ντυμένοι, τραβάω την ουρίτσα σου 

και όλους τους προσπερνάμε. Κάνεις σκέρτσα, τούμπες  και χαρές και όλοι μαζί γελάμε.

Ξανοίξου αητέ μου στον αγέρα  γιατί είναι Καθαρή Δευτέρα,

να γεμίζεις με χαρά κάθε παιδική αγκαλιά.

Εύχομαι ο χαρταετός της ψυχής μας να αρμενίζει στον κόσμο πάντα λεύτερος.

Καλά κούλουμα και καλή Σαρακοστή σε όλους.

Αθανασία Παπαδοπούλου

15/3/2021

Το ροζ μήλο

 

Εβελίνα, ετών 35. 10 χρόνια ατομικής ψυχοθεραπείας. Ψυχοθεραπεία, θεραπεία της ψυχής, το λέει άλλωστε και η λέξη. 10 χρόνια ψυχανάλυσης λοιπόν για την Εβελίνα, σε μια προσπάθεια να επανέλθει από το επαναλαμβανόμενο όνειρο, το ροζ μήλο.

Η Εβελίνα ζούσε όλα τα χρόνια με τους γονείς της και τον δίδυμο αδελφό της σε ένα προάστιο της Αθήνας. Ο αδελφός της ήταν ο προστάτης της όλα τα χρόνια. Άλλωστε τον περισσότερο χρόνο τον περνούσαν μαζί, σχολείο, φροντιστήρια, κοινές παρέες. Τελειώνοντας το Λύκειο, η Εβελίνα πέρασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στην Πολυτεχνική σχολή και συγκεκριμένα στο τμήμα Αρχιτεκτόνων. Σπουδές 5ετίας με απονεμόμενο μεταπτυχιακό τίτλο.

25 ετών κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές της με άριστα. Αγαπημένα αντικείμενα από μικρή ηλικία, στυλό, πενάκι, μολύβι,  κιμωλία, μαρκαδοράκια. Τώρα που τελείωσε η φοιτητική της ζωή αποφάσισε να μείνει στη συμπρωτεύουσα αναζητώντας δουλειά.

 Αρχικά ξεκίνησε μόνη της να ασχολείται στο σπίτι με μολύβι και χαρτί. Σχεδίαζε όλη μέρα και όλη νύχτα. 

Πολλές φορές άλλαζε τις δραστηριότητες της μέρας με εκείνες της νύχτας γιατί υπήρχε αδυναμία να κοιμηθεί. Από μικρή άλλωστε είχε και ένα θέμα με τον ύπνο. 

 Βέβαια αυτό είχε να κάνει και με το όνειρο που έβλεπε από όταν ήταν παιδί κάθε βράδυ, ένα ροζ μήλο.  Για χρόνια, το ίδιο όνειρο. Την αναστάτωνε σαν όνειρο, αλλά ποτέ δεν το είχε αναφέρει σε κανέναν.

Οι μέρες της περνούσαν μοναχικά στη Θεσσαλονίκη. Δεν είχε παρέες. Βρήκε δουλειά σε ένα γραφείο. Αρκετές ώρες απομονωμένης δουλειάς μπροστά στο σχεδιαστήριο, αρκετές ώρες μοναξιάς μπροστά στον υπολογιστή στο σπίτι. 

Τον ελεύθερο χρόνο της ήθελε να παίζει ένα συγκεκριμένο παιχνίδι στον υπολογιστή με μήλα. Μήλα σε όλα τα χρώματα. Ο σκοπός του παιχνιδιού ήταν να φέρνει ίδια χρώματα σε όλα τις στήλες κάτι το οποίο ήταν μάλλον ακατόρθωτο. Μια φορά μόνο είχε καταφέρει να φέρει σε 3 σειρές κόκκινα μήλα, αλλά ενδιάμεσα ένα ροζ μήλο την έκανε για άλλη μια φορά να χάσει. 

Τι χαζή που είμαι σκέφτηκε, ποτέ δεν θα κερδίσω, με τον υπολογιστή παίζω. Είναι δυνατόν να χάσει ο υπολογιστής;

Λίγες μέρες αργότερα πετάχτηκε από τον ύπνο της τρομαγμένη βλέποντας πάλι αυτό το ροζ μήλο. Αυτό ήταν, χρειάζομαι ψυχοθεραπεία δεν αντέχω άλλο. 

- Να πας, άκουσε μια φωνή. 

- Ποιος είναι εδώ;

- Να πας, άργησες ήδη.

Η Εβελίνα εκείνο το βράδυ κουκουλώθηκε τρομαγμένη κάτω από τη χνουδωτή κόκκινη κουβέρτα της ολόκληρη, από το κεφάλι μέχρι τα άκρα. Το ξημέρωμα ξύπνησε στο πάτωμα. Η κιτρινοκόκκινη πιτζάμα της είχε γίνει χάλια. 

Σηκώθηκε τρομαγμένη, κάλεσε στη δουλειά και ζήτησε άδεια. Είχε πολύ καλές σχέσεις με το γραφείο και ισχυριζόμενη προσωπικούς οικογενειακούς λόγους κατάφερε να πάρει 1 εβδομάδα. 

Σηκώθηκε, πλύθηκε, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, φόρεσε ένα καφέ κολάν, μια γαλάζια μπλούζα και το κόκκινο μπουφάν της. Έβαλε τα μποτάκια της τα μαύρα και σαν ουράνιο τόξο στάθηκε στον μεγάλο καθρέφτη της ντουλάπας της και μονολόγησε: 

Μια χαρά είμαι, ας βάλω και το μωβ καπέλο.

Από μικρή ντυνόταν με όλα τα χρώματα. Πολύχρωμα, τα άλλαζε διαρκώς, με χρωματισμούς που δεν ταιριάζουν. 

Βρήκε από το διαδίκτυο τυχαία 1 ψυχοθεραπευτή και έκλεισε ραντεβού για την επόμενη κιόλας μέρα.

Το επόμενο πρωινό και φορώντας τα ίδια ακριβώς ρούχα με εχθές, επισκέφτηκε τον ψυχοθεραπευτή.

Ένα πρώτο ιστορικό καταγράφηκε και οι δυο επισκέψεις την εβδομάδα κρίθηκαν απαραίτητες, τουλάχιστον για αρχή. Τη δουλειά της τη συνέχιζε για να μπορεί να αντεπεξέρχεται και οικονομικά σε συνεδρίες και έξοδα. 

Τα χρόνια πέρασαν. Η Εβελίνα επί μια 10ετία έκανε συνεδρίες ψάχνοντας να βρει τον εαυτό της, και την ψυχικής της ηρεμία. Προσπαθούσαν να ξετυλίξουν το κουβάρι του μυαλού της γιατί έβλεπε για χρόνια ένα ροζ μήλο που την τάραζε. Ένα ανεξήγητο καθημερινό όνειρο που στο μυαλό της και στην καθημερινότητά της είχε γίνει ο μόνιμος εφιάλτης.  Σε μια από τις επόμενες πρωινές επισκέψεις φανερά αναστατωμένη μπήκε κάθισε και είπε:

- Το μήλο δεν ήταν ροζ εχθές το βράδυ στο όνειρό μου, αλλά μπλε. Σηκώθηκα, πήγα στον υπολογιστή, έπαιξα και το παιχνίδι, πάλι έχασα, αλλά το μήλο που βγήκε μαζί με όλα τα κόκκινα ήταν αυτή τη φορά μπλε και αυτό.

 Δεν αντέχω άλλο, είμαι 35 χρονών, μόνη, χωρίς φίλους, και νιώθω τόση μοναξιά. Θέλω να βάλω τέλος στη ζωή μου, θα τρελαθώ.

- Η σχιζοφρένεια είναι κληρονομική Εβελίνα. Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος όπου στο παρελθόν είχε κακοποιηθεί από τον πατέρα του και εν συνεχεία κακοποίησε τον δίδυμο αδελφό σας.

 Είχε παραισθήσεις. Άκουγε φωνές, σας θυμίζει κάτι αυτό; Είχε ψευδαισθήσεις, νόμιζε ότι έβλεπε, αισθανόταν , πράγματα που στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν. Μήπως σας έρχεται στο νου κάτι;

- Μα τι λέτε; Εγώ μεγάλωσα σε μια φυσιολογική οικογένεια και πήρα πολύ αγάπη.

- Κοιτάξτε λίγο τον εαυτό σας, κοιτάξτε τα ρούχα σας. Όλοι οι συνδυασμοί επάνω σας, το ντύσιμο σας, όλα τα χρώματα που φοράτε δεν συνδυάζονται μεταξύ τους. Κάθε φορά διαφορετικά σαν ουράνιο τόξο. 

Κοινωνικά έχετε αποσυρθεί, βασικά ούτε καν έχετε προσπαθήσει να ξεκινήσετε. "Κουκουλώσατε" το πρόβλημα όπως εκείνη την πρώτη φορά που με επισκεφτήκατε έντρομη λέγοντας ότι κουκουλωθήκατε με την κόκκινη χνουδωτή κουβέρτα από το κεφάλι μέχρι τα άκρα επειδή νομίζατε ότι είχατε ακούσει κάτι φωνές, επειδή υποτίθεται βλέπετε αυτό το ροζ μήλο τόσα χρόνια.

Η φανερή παραμέληση του εαυτού σας μαζί και το ανέκφραστο πρόσωπό σας και η αρκετά απρόσεκτη ομιλία σας, σας οδήγησε ακόμα και στην επιλογή του επαγγέλματος. Γιατί νομίζετε επιλέξατε αυτό το επάγγελμα; Χρώματα, σχέδια. Μέχρι και σε χαρτοπετσέτες σχεδιάζατε ροζ μήλα. Όλα αυτά μαζί γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες δημιουργούν πιθανή σχιζοφρένεια. Είναι όμως και κληρονομικό. 

Δεν υπάρχουν ροζ μήλα όπως ξέρετε. Το ροζ μήλο είναι βγαλμένο από τη φαντασία σας αν και για την ιστορία να σας πω ότι υπάρχει η ποικιλία μήλων Pink Pearl η οποία μοιάζει να έχει έρθει από άλλο πλανήτη. Έχει ροζ έως κόκκινο χρώμα σάρκας και αναπτύχθηκε το 1944 από τον Albert Etter, βελτιωτή ποικιλιών μήλων της Καλιφόρνιας. Έχει προέλθει από την Αγγλική ποικιλία "Surprise", που έχει επίσης ροζ σάρκα. Αυτό όμως σαν πληροφορία. 

Εσείς ζείτε στην Ελλάδα, τα μήλα, είναι κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, αλλά όχι ροζ!

- Μα τι λέτε, έρχομαι επί μια 10ετία και μου καταλογίζεται όλα τα παραπάνω; Πώς γνωρίζεται όλα αυτά για την οικογένειά μου; Ποιος  είστε;

- Ακούστε για να ξεκαθαρίσουμε πρώτα την ιστορία με τα μήλα. Ο καρπός του Δέντρου της γνώσης που υποτίθεται ότι είναι το μήλο δεν είναι κόκκινο απαραίτητα, θα μπορούσε να είναι πράσινο. Το κόκκινο λοιπόν είναι ένα χρώμα που γίνεται αντιληπτό εννοιολογικά μετά τη δυάδα άσπρο-μαύρο. Λειτουργεί υποσυνείδητα ως το σωστό χρωματισμό. Μήλο=κόκκινο. Και στον υπολογιστή ακόμα το παιχνίδι που παίζετε τα μήλα είναι όντως κόκκινα. Το πράσινο και το κίτρινο χρώμα υπάρχει στο μήλο. Εσείς βλέπετε όμως ροζ μήλο, όπως και μια φόρα μπλε.  Αν είναι δυνατόν! 

- Δεν φταίτε όμως, "το μήλο κάτω απ' τη μηλιά θα πέσει" όπως είπε και ο Νεύτωνας όπως ο πατέρας σας λοιπόν. 

 Και τώρα που ξεκαθαρίσαμε για τα μήλα ότι το πρόβλημα είναι γεννητικό ίσως και κληρονομικό και  σας δημιουργεί μια πιθανή σχιζοφρένεια να σας πω ότι χρειάζεται να μπούμε σε μια νέα αγωγή και κύκλο συνεδριών για να σας αποδείξω ότι μπορεί να υπάρχει ροζ μήλο αλλά αποκλείεται εσείς να βλέπατε επί 10 χρόνια στο όνειρό σας 1 ροζ μήλο. 

- Αποκλείεται, τι είναι αυτά που λέτε; Αφήστε με, θέλω να φύγω από εδώ μέσα.

- Εβελίνα, Εβελίνα, μη ξυπνήσεις ακόμα σε παρακαλώ, χρειαζόμαστε λίγο χρόνο ακόμα το κτίριο δεν είναι ακόμα έτοιμο.

- Ποιο κτίριο, δεν καταλαβαίνω. Μου καταστρέψατε τη ζωή. Έρχομαι 10 χρόνια σε εσάς και με εξαπατήσατε, αφήστε με να φύγω.

- Εβελίνα, όχι σε παρακαλώ...

Η Εβελίνα άνοιξε την πόρτα και τρέχοντας κατέβηκε τις σκάλες κλαίγοντας. Ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σε ένα νηπιαγωγείο με διαγραμμίσεις με χρώματα κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο, μωβ, μπλε, όπως το ουράνιο τόξο. Πλήθος κόσμου την χειροκρότησε. Οι γονείς της, ο αδελφός της, οι φίλοι της, γονείς και παιδιά, όλοι παρών! Το κτίριο μωβ-ροζ. 

Σάστισε, κοίταγε περίεργα τον κόσμο, τα παιδιά, τις διαγραμμίσεις, τους γονείς της, τον αδελφό της τον κύριο που μόλις είχε βγει από το ψυχοθεραπευτικό δωμάτιο ή μήπως από το όνειρο;...  Και όταν το χειροκρότημα σταμάτησε ένα κοριτσάκι με μια κάπως ατημέλητη κιτρινοκόκκινη μπλούζα την πλησίασε και της είπε: 

- Μου είπαν ότι σας λένε Εβελίνα, έχουμε το ίδιο όνομα. Μας φτιάξατε αυτό το κτίριο του νηπιαγωγείου, μαζί με τους γονείς σας που είστε αρχιτέκτονες.  Το νηπιαγωγείο είχε καταστραφεί από το σεισμό που προκλήθηκε προ 10ετίας. Χρόνια προσπαθούσαμε και παρακαλάγαμε να το φτιάξουνε αλλά δεν μας έδιναν σημασία. Ξέρετε ήταν το μοναδικό κτίριο και δεν είχαμε που να πάμε τόσα χρόνια. Έτσι αναγκαστήκαμε και μέναμε σπίτια μας, χωρίς φίλους και χωρίς δραστηριότητες. Πολλές φορές νόμιζα ότι κάποιο άλλο παιδάκι μέσα στο σπίτι μου μιλούσε. Μάλλον είχα την ανάγκη της παρέας και φανταζόμουνα διάφορα.

 Τώρα όμως όλα είναι καλά. Σας περιμέναμε να κάνουμε εγκαίνια και να είστε η πρώτη που θα μπείτε μέσα και μετά εμείς, να ζήσουμε εκείνα τα χρόνια που μας στέρησαν. Ελάτε, πάμε, είμαστε όλοι τόσο χαρούμενοι. 

Ο κόσμος ξεκίνησε πάλι να χειροκροτεί καθώς η Εβελίνα και η μικρή Εβελίνα διέσχιζαν μαζί χέρι- χέρι το ουράνιο τόξο. Έφτασαν έξω από την πόρτα. 

-Δώσε μου το κλειδί, είπε η μικρή Εβελίνα στην Εβελίνα.

- Μα εγώ δεν έχω το κλειδί.

- Μέσα στη τσέπη σου το έχεις Εβελίνα. Αν είχες κοιμηθεί 2 λεπτά ακόμα το κλειδί θα ήταν στην πόρτα, δεν άντεξες όμως . Δεν πειράζει, το έχεις στην τσέπη σου πίστεψέ με. Μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις αν όλα εμείς τα παιδιά θα μπούμε μέσα στο νηπιαγωγείο που τόσο πολύ μας έλειψε πριν 10 χρόνια. Θα μας ανοίξεις;

Καθώς η Εβελίνα έβαζε το χέρι της στην τσέπη γύρισε με μια κλεφτή ματιά να κοιτάξει τον κύριο από το ψυχοθεραπευτικό δωμάτιο, ο οποίος της έγνεψε ήρεμα και συγκαταβατικά. 

- Μικρή μου Εβελίνα σου χαρίζω το κλειδί γιατί εγώ δεν το χρειάζομαι πια. Αυτό το κλειδί είναι για παιδιά, κοίτα, κλειδί ροζ μήλο.

-Α, πρώτη φόρα βλέπω κλειδί σε σχήμα μήλου...και πάλι, υπάρχουν ροζ μήλα ;

- Υπάρχουν, αλλά μόνο για τα παιδιά της ηλικίας σου. Μόνο αυτές τις πόρτες ανοίγουν.

- Καλορίζικο το κτίριο, συγχαρητήρια για την υπέροχη δουλειά σας είπε ο κύριος από το ψυχοθεραπευτικό δωμάτιο. Είμαι ο διευθυντής του νηπιαγωγείου και είναι τιμή μας που η κ. Εβελίνα μαζί με την οικογένειά της παρέδωσαν το κτίριο ύστερα από 10ειας. Ξέρω τον αγώνα που έκαναν και πραγματικά το εκτιμώ απεριόριστα και τους συγχαίρω. Ο σεισμός στέρησε από τα μικρά παιδιά τόσα χρόνια την ένταξη τους στο αυτονόητο.

Αν για κάποιο λόγο λοιπόν υποψιάζεστε πως η αρχιτεκτονική είναι για εσάς, τότε αυτό αρκεί. Δεν υπάρχει άλλωστε τίποτα πιο σημαντικό από το να επιλέγουμε να ασχολούμαστε με αυτό που μας ευχαριστεί γιατί μόνο έτσι γινόμαστε ευτυχισμένοι. 

Το κτίριο βραβεύτηκε ως ένα από τα καλύτερα αρχιτεκτονικά κτίρια νηπιαγωγείων, συνειδητοποιώντας επιπλέον, ότι ο χρόνος όπου β

ρισκόμαστε μέσα σε αυτό είναι ικανός να μας κάνει ευτυχισμένους.

 Μόλις η Εβελίνα και η μικρή Εβελίνα άνοιξαν την πόρτα με το ροζ κλειδί μήλο αντίκρισαν πάνω σε όλα τα θρανία ένα ροζ μήλο. Στη έδρα, ένα πράσινο μήλο και έναν υπολογιστή.

Η αίθουσα γέμισε παιδικές χαρούμενες φωνές και η Εβελίνα πλησίασε στην έδρα. Άνοιξε τον υπολογιστή, έπαιξε το παιχνίδι με τα μήλα και για πρώτη φορά έφερε σε όλες τις σειρές κίτρινα μήλα και κέρδισε. Πήρε το πράσινο μήλο, το δάγκωσε και  γνέφοντας με τα μάτια της ψυχής της προς το μέρος του διευθυντή στο ψυχοθεραπευτικό δωμάτιο χαμογέλασε τρυφερά.

12-3-2021

Αθανασία Παπαδοπούλου

Ο "χάκερ" του πάζλ

 

Πανεπιστήμιο Οξφόρδης στην Αγγλία. Καθηγητής, κύριος Edward.

- Το μεγαλύτερο και σκοτεινότερο τούνελ, η ανακάλυψη του εαυτού μας. Θα χρειαστεί να τον ανακαλύψετε. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να λύσετε το πάζλ.

Είμαι ο Edward ο καθηγητής σας, ψυχίατρος, με μετεκπαίδευση στην Ψυχοσωματική Ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Manchester της Μεγάλης Βρετανίας και σας καλωσορίζω στην αίθουσα που θα διεξαχθεί το πάζλ της χρονιάς, με θέμα: ανακαλύπτοντας τoν εαυτό σας μέσα από την επίλυση του δυσκολότερου πάζλ παγκοσμίως.

Κυρία Amelia, Anabella, Liliana και κύριε Zeke-Finn είναι τιμή μου που επιλέχτηκα ως επικεφαλής της πιο δύσκολης κατασκευής πάζλ και θα συνεργαστώ μαζί σας. 

Σας συγχαίρω και σας καλωσορίζω. 

Η προέλευση των πάζλ χρονολογείται πίσω στο 1760, όταν Άγγλοι χαρτογράφοι τοποθέτησαν χάρτες πάνω σε ξύλο και τους χώρισαν σε μικρά κομμάτια. O John Spilsbury, ξυλογλύπτης και χαρτογράφος, έχει οριστεί ως ο εφευρέτης του πρώτου πάζλ το έτος 1767. Αυτό για την ιστορία. 

Οι άνθρωποι είναι σαν κομμάτια puzzle. Πολλές φορές αφαιρούνε, άλλες πάλι προσθέτουνε. Κάποια κομμάτια μπορεί να χαθούν στη πορεία της ζωής τους, τη θέση τους θα πάρουν νέα. Ή μήπως θα μείνει κενό το κομμάτι εκείνο;

Η απόφαση είναι συνειδητή; Μπορούμε με χειρουργική  ακρίβεια να προγραμματίζουμε την κάθε μας κίνηση;

Επιλεχτήκατε, βάση του υψηλού δείκτη νοημοσύνης σας ύστερα από τεστ ευφυΐας, μέσα στους τέσσερις καλύτερους παγκοσμίως. Ο σκοπός του πάζλ είναι να ανακαλύψετε, φτιάχνοντάς το, την ταυτότητα του εαυτού σας. 

Η εικόνα είναι αυτή που βλέπετε εδώ στην οθόνη. 2 πιάτα, 1 ρολόι, 1 γέφυρα, 1 ποδήλατο, 1 γυναίκα, 1 βιβλίο, 1 ντουλάπα. 10.000 κομμάτια. Σε διάστημα 30 ημερών θα χρειαστεί να έχετε ολοκληρώσει το πάζλ. Δεν μπορείτε να βγείτε από τον συγκεκριμένο χώρο για καμία από τις 30 μέρες. Φυσικά θα σας παρέχονται όλα τα είδη πρώτης ανάγκης. Ο χρόνος ξεκούρασης, ύπνου και αναγκών θα είναι 12 ώρες. Τις υπόλοιπες 12 θα ασχολείστε με την κατασκευή.

Ο Zeke-Finn ρώτησε πολύ ευγενικά τα κορίτσια αν θα ήθελαν να τον ορίσουν αρχηγό ομάδας για να υπάρχει καλύτερος συντονισμός. Συμφώνησαν όλες. 

Η Anabella απευθυνόμενη σε όλη την ομάδα είπε:

- Πάντα στα ομαδικά παιχνίδια χρειάζεται αρχηγός. Μπράβο Zeke-Finn που το σκέφτηκες.

- Πιστεύω πως η ψυχική μας δύναμη θα ενωθεί μέσα από το παιχνίδι και θα καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε το πάζλ και μέσα στον απαιτούμενο χρόνο συμπλήρωσε η Amelia.

- Θα συνεργαστούμε πολύ καλά πρόσθεσε η Liliana. Αν και δεν γνωριζόμαστε είναι σαν ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο, όπως τα κομμάτια του πάζλ.

- Πολύ ωραία. Ξεκινάμε λοιπόν, είπε ο Zeke-Finn. 

Amelia, θέλω σε παρακαλώ να βρεις όλες τις γωνίες του πάζλ για αρχή.

Εσύ Anabella θέλω να βρεις τα κομμάτια της ντουλάπας. Εγώ με την Liliana θα προσπαθήσουμε να βρούμε μαζί τα κομμάτια από τα 2 πιάτα. 

Liliana, ότι κομμάτι του πάζλ βρίσκεις θα μου το δείχνεις, γιατί εγώ θα ψάχνω ταυτόχρονα και για τα υπόλοιπα αντικείμενα. 

Anabella όταν τελειώσεις με την ντουλάπα, θα με ακολουθήσεις στο ψάξιμο των υπολοίπων.

Ο χρόνος και οι μέρες περνούσαν με πλήρη συντονισμό από τον Zeke-Finn και το πρόγραμμα να ακολουθείτε πιστά.

 

Ο κύριος Edward παρακολουθούσε χωρίς να παρεμβαίνει σε οτιδήποτε. Έκπληξη του προκάλεσε το γεγονός ότι οποιοδήποτε κομμάτι συνέθεταν ήταν σωστό με την πρώτη φορά. Κανένα κομμάτι δεν άλλαξαν δεύτερη φορά. 

- Συγχαρητήρια κύριε Zeke-Finn είπε μια μέρα ο κύριος Edward ενθουσιασμένος από τον τρόπο που έβλεπε ότι χειριζόταν τα κορίτσια και κατάφερνε να τις καθοδηγεί όχι μόνο σωστά και μεθοδικά, αλλά έχοντας δώσει τις σωστές αρμοδιότητες στην καθεμία.

- Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Edward.

Φτάσανε στην 29η ημέρα και κάποιες μικρές τελευταίες λεπτομέρειες ολοκλήρωναν το δυσκολότερο πάζλ παγκοσμίως, την ταυτότητά του εαυτού τους.

 2 πιάτα, 1 ρολόι, 1 γέφυρα, 1 ποδήλατο, 1 γυναίκα, 1 βιβλίο και η ντουλάπα. Όλοι είχαν ασχοληθεί τον ίδιο ακριβώς χρόνο. Έμενε πλέον η τελευταία ημέρα για να ολοκληρωθεί όλο αυτό.

30η ημέρα λοιπόν και όλα έτοιμα. Ο κύριος Edward ύστερα από συστηματικό καθημερινό και λεπτομερή έλεγχο 24ώρου, καταγράφοντας όλες τις κινήσεις ήταν έτοιμος να ανακοινώσει το αποτέλεσμα.

-Καλησπέρα σε όλους και συγχαρητήρια. Είμαι ο καθηγητής σας ο κύριος Edward και παρακολούθησα  καταγράφοντας όλο το 24ωρο ανελλιπώς επί 30 ημέρες τις κινήσεις σας για την επίλυση του δυσκολότερου πάζλ παγκοσμίως. 6 διαφορετικά αντικείμενα και 1 γυναίκα συνθέτουν αυτό το πάζλ. 

Μέσα από την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους και συγκεκριμένα με την άψογη συνεργασία που είχατε ως ομάδα το αποτέλεσμα είναι άρτιο. Έτσι λοιπόν το δυσκολότερο πάζλ παγκοσμίως ολοκληρώνεται με 100% επιτυχία. 

Συνεργαστήκατε 4 διαφορετικοί άνθρωποι με τον πιο υψηλό δείκτη ευφυΐας και είμαι έτοιμος να σας αναφέρω την ταυτότητα του εαυτού σας μέσα από την επιτυχημένη ολοκλήρωση του πάζλ.

Κύριε Zeke-Finn ξεκινάω με εσάς ως αρχηγός της ομάδας και σας συγχαίρω που ως συντονιστής φέρατε εις πέρας στο 100% την ολοκλήρωση του πάζλ. 

Θα χρειαστεί βέβαια να σας πω, πως αυτή η τακτοποιημένη εικόνα που είχατε και καταφέρατε με τη διορατικότητα και τη γρήγορη σκέψη σας, δεν λειτουργεί το ίδιο για τον ψυχικό σας κόσμο. Το πρώτο πράγμα που λειτούργησε μέσα σας και αυτό είναι το φυσιολογικό, είναι η σχέση σας με τον εαυτό σας. Ξεκινήσατε ζητώντας την αρχηγία με ευγενικό μεν τρόπο αλλά και χειριστικό μην αφήνοντας περιθώριο άρνησης. Στρατηγική που ακολουθείτε από ανθρώπους που κερδίζουν την εμπιστοσύνη των άλλων αλλά χάνουν στο συναίσθημα. Οι ανάγκες και τα θέλω σας δεν ταυτίζονται, αντιθέτως έδειξαν να συγκρούονται κιόλας.

 Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την παιδική σας ηλικία. Μεγαλώσατε σε μια οικογένεια που προφανώς σας θεωρούσε υπόδειγμα για τα υπόλοιπα μέλη της. Η μητέρα σας, σας έδωσε την κυριαρχία και άθελά σας την πήρατε, παίρνοντας ρόλο αρχηγού. 

Στο πάζλ όλες αυτές τις μέρες επιλέξατε από την αρχή να φτιάξετε κομμάτια σχεδόν από όλα τα σχήματα, που σημαίνει ότι θέλατε να έχετε τον πλήρη έλεγχο για όλα. 

Δίνοντας συγκεκριμένη αρμοδιότητα στην Amelia είναι σα να καταλάβατε απευθείας ότι μόνο με κάτι συγκεκριμένο μπορεί να ασχοληθεί. Προκειμένου να ρισκάρετε να γίνει λάθος στο πάζλ λειτουργήσατε μηχανικά και όχι με το συναίσθημα. 

Η δε Anabella καταλαβαίνοντας ότι δεν έχει τη δυνατότητα να πάρει η ίδια τον ρόλο του αρχηγού σας συγχάρηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να της δοθεί ο αμέσως επόμενος ρόλος. Το καταλάβατε όμως και εσείς για αυτό και της δώσατε και επόμενο ρόλο μόλις ολοκληρώσει την ντουλάπα, του ακόλουθου σε εσάς. 

Είστε ένας άνθρωπος που δείχνετε ότι τα έχει καλά με τον εαυτό του. Έχετε αυτοπεποίθηση, άμυνες αλλά σε μικρή ηλικία έχετε δεχτεί συναισθηματικό πόνο. Δεν σας επέτρεψαν να βρείτε το κλειδί για τη διαχείριση του πόνου σας. Σας άφησαν να τον αγνοήσετε γιατί ήθελαν να είστε ο προστάτης της οικογένειας. Δεν σας άφησαν να βρείτε τον τρόπο να μιλήσετε με τον εαυτό σας ειλικρινά και έτσι εκτοπίζατε τον πόνο υποσυνείδητα και συνεχίζατε να ζείτε. Ο πόνος όμως δεν εκτοπίζεται, μένει εκεί μέχρι να μιλήσουμε και να τον αποδεχτούμε. Μέχρι να παραδεχτούμε τον πόνο, όσες άμυνες και να χρησιμοποιήσουμε, πάντα θα πονάμε και πάντα θα μεταφέρουμε λάθος συναίσθημα. 

Έτσι και στο πάζλ, αναλαμβάνοντας όλη την ευθύνη, αφήσατε τον συναισθηματικό σας κενό για άλλη μια φορά κενό, προκειμένου να ικανοποιήσετε το υλικό κομμάτι. Και μπράβο σας το καταφέρατε. 

Επειδή όμως δεν είμαστε μόνο ένα κομμάτι πάζλ, δηλαδή ο εαυτός μας όπως νομίζετε, αλλά κομμάτια πάζλ και άλλων σημαντικών ανθρώπων γύρων μας μείνατε ξαφνικά μόνος σας. 

Στην πορεία της ζωή σας χάσατε κομμάτια του πάζλ σημαντικά, όλοι χάνουμε. Χάνατε και τον εαυτό σας όμως χωρίς να το καταλαβαίνετε. Πάλι όμως βρήκατε τρόπο και τα αντικαταστήσατε. Λογικό, και μπήκαν άλλα κομμάτια στη ζωή σας. Εσείς όμως αυτή την αντικατάσταση δεν την βλέπετε και δεν την είδατε ποτέ γιατί λειτουργείτε ατομικά και για τον εαυτό σας. Όχι, υπάρχουν και τα νέα κομμάτια πάζλ. Αλλά για να "κουμπώσουν" σωστά χρειάζεται να δείτε ότι όσο επιμένετε στο παλιό δεν αφήνετε τον εαυτό σας ελεύθερο να δείτε το καινούργιο. Το καινούργιο μπορεί τελικά να συμπληρώνει περισσότερα κομμάτια σας από όσα φαντάζεστε και να σας απαλύνει μια για πάντα και τον πόνο. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να το δοκιμάσετε. Είστε εύστροφος, καταφέρατε να λύσετε το δυσκολότερο πάζλ, τώρα αυτό που απομένει είναι να απαλύνεται τον πόνο σας.

Ξέρετε, σας είδα όταν ψάχνατε τα κομμάτια του πάζλ, αναζητούσατε τα κομμάτια του ποδήλατου πιο έντονα από τα πιάτα που συμβολίζουν το οικογενειακό τραπέζι. Ποδήλατο, όχημα ανεξαρτησίας και αυτονομίας. Κίνηση, πρόοδος, αυτός ο άνθρωπος θέλει να προχωρήσει είπα, δεν θέλει να μείνει στάσιμος. Μην το φιλοσοφείτε πολύ, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να ζητήσετε βοήθεια.

Κυρία Anabella συγχαρητήρια και σε εσάς που καταφέρατε σε συνεργασία με τους υπόλοιπους να λύσετε το δυσκολότερο πάζλ παγκοσμίως. Ο κύριος Zeke-Finn είναι αυτός που σας καθοδήγησε αρχικά ως αρχηγός επιλέγοντας απευθείας το αντικείμενο που σας πονάει πιο πολύ, την ντουλάπα. Ντουλάπα, ο εσωτερικός κόσμος του ονειροπόλου, κρυμμένα πράγματα, κρυμμένα μυστικά για χρόνια. 

Σωστή επιλογή του κύριου Zeke-Finn. Μέσα σε 3 μέρες,- απίστευτο-, είχατε καταφέρει να συναρμολογήσετε μια ολόκληρη ντουλάπα. Κι όμως τόσα χρόνια την ντουλάπα του εαυτού σας την έχετε αφήσει ακατάστατη, δεν μπορείτε να την οργανώσετε και ξέρετε γιατί; Προέρχεστε από μια οικογένεια που αν και μεγαλώσατε με αγάπη δεν εκφράσατε σαν παιδί τα όνειρά σας, τις επιθυμίες σας. 

Είμαι σίγουρος, πως όταν ήσασταν μικρή ανοίγατε την ντουλάπα και κρυβόσασταν μέσα, όχι από φόβο αλλά για να ονειρευτείτε. Ανοίγατε και κλείνατε την ντουλάπα, ανοίγατε και κλείνατε την πόρτα της ντουλάπας παλεύοντας να βρείτε τα άγνωστα και μικρά μυστικά της ψυχής σας. Θέλατε να παραμείνετε παιδί για πάντα και παραμείνατε. 

 

Ποτέ δεν θα μπορούσα να σας φανταστώ να φτιάχνετε μια μικρή ντουλάπα. Τα μικρά θέλουν ηρεμία και υπομονή και εσείς βιαζόσασταν, τα θέλατε όλα εδώ και τώρα. Το μυαλό σας για χρόνια αναδύεται σε υπέρ αναλύσεις και υπερβολικές ανησυχίες γιατί κανείς ποτέ δεν σας είπε πως η ζωή είναι έξω από την ντουλάπα. Ονειρευόσασταν και μείνατε εκεί. Το μόνο πράγμα που κατάφερνε να σας ξυπνάει για χρόνια είναι οι εμμονές του να τα προλάβατε όλα και ξέρετε γιατί; Γιατί πάντα καταλήγατε μόνη.

 Έτσι όταν σε χρόνο ρεκόρ τελειώσατε την ντουλάπα και ακολουθήσατε τον Zeke-Finn τρέξατε να βρείτε τα κομμάτια του ρολογιού και να το συναρμολογήσετε, γιατί το ρολόι σας αγχώνει επειδή δεν μπορείτε να το ελέγξετε. Η λειτουργία του ρολογιού μαζί και των δεικτών δεν εξαρτώνται από κανέναν. Θα έπρεπε να βλέπατε τον εαυτό σας όταν τοποθετούσατε τα κομμάτια των δεικτών πάνω στο ρολόι όταν αντιληφθήκατε ότι οι δείκτες δεν θα κινηθούν επειδή είναι πάζλ. Ικανοποιηθήκατε γιατί μπορέσατε να ελέγχετε ακόμα και το ρολόι. 

Στην πραγματικότητα όμως δεν μπορείτε να ελέγξετε ούτε τους άλλους αλλά ούτε και τον εσωτερικό σας κόσμο. Παιδική ψυχή που έμεινε μέσα στην ντουλάπα και δεν μεταπήδησε φυσιολογικά στην εφηβεία. Μεγάλωσε απότομα, χωρίς να περνάει τα στάδια παιδί, εφηβεία, ενηλικίωση. Νομίζοντας ότι είναι γεμάτη από ζωή αλλά τελικά άδεια, να αναζητά πάλι το παιδί. Γιατί μόνο αυτό και η ντουλάπα την κάνουν χαρούμενη.

 Όλα θα τα καταφέρνετε στη ζωή σας, όλα τα πάζλ θα τα λύνετε, αλλά αν δεν βγείτε από την ντουλάπα θα μένετε μόνη και δεν θα προχωράτε. Ένας άπειρος αριθμός σκέψεων στο μυαλό σας άλυτος, ένα κουβάρι που θα μένει πάντα άλυτο. Περίπλοκο και πολύπλευρο σύμβολο το ρολόι. Πολύπλευρο σαν εσάς, που έχετε πολλές δυνατότητες, αρκεί να βρείτε τον τρόπο να τις λύσετε.

 Η αποτελεσματικότητά σας άλλωστε στο πάζλ απέδειξε το δυνατό μυαλό σας. Ώρα να αποδείξετε και τη δύναμη που κρύβεται μέσα σας βγαίνοντας από την ντουλάπα. 

Κυρία Amelia συγχαρητήρια και σε εσάς που καταφέρατε σε συνεργασία με τους υπόλοιπους να λύσετε το δυσκολότερο πάζλ παγκοσμίως. Ο κύριος Zeke-Finn σας επέλεξε για να φτιάξετε τις γωνίες του πάζλ. Ένα τραπέζι έχει 4 πόδια, η ζωή μας 4 πυλώνες. Μόνο ένα ισορροπημένο άτομο θα μπορούσε να φτιάξει γωνίες. Μη ξεχνάτε άλλωστε ότι ξεκίνησε με εσάς γιατί οι γωνίες αποτελούν τη βάση, τη στέρεα βάση και την αρχή.

 Η ψυχική σας δύναμη και η συνέπειά σας απέδειξε πόσο σωστή ήταν για άλλη μια φορά η επιλογή του Zeke-Finn. Ξεκινήσατε να φτιάχνετε τις γωνίες σωστά και μεθοδικά. Αν και καθυστερούσατε αρκετά, το αποτέλεσμα ήταν σωστό κάθε φορά. Και όμως η συναισθηματική πίεση που νιώθατε έβγαινε προς τα έξω σαν άγχος τελειομανίας. Αυτό σας άφηνε λίγο εκτός στη συνεργασία με την ομάδα.

 Παρατηρούσα ότι βάζατε το κομμάτι του πάζλ με σιγουριά αλλά το ελέγχατε και δεύτερη φορά, αν το έχετε κάνει σωστά, λες και δεν ήσασταν σίγουρη 100%. Ξέρετε γιατί το κάνετε αυτό; Μέσα από τις ψυχαναγκαστικές κινήσεις υπάρχει ανακούφιση από το αίσθημα του άγχους και της ανασφάλειας που νιώθετε. Μεγαλώσατε με αγάπη, αλλά και άγχος. Οι γονείς σας με την υπέρ προστασία τους δεν σας άφηναν να κάνετε ένα βήμα παραπάνω από άγχος μήπως πάθετε κάτι. Έτσι, σας άφηναν πάντα ένα βήμα πίσω από τους άλλους, σας άφηναν να νιώθετε πως ότι και να χρειάζεται να κάνετε θα το κάνετε μόνη γιατί δεν πρέπει να μοιραζόμαστε. 

Με μαθηματική ακρίβεια λοιπόν μάθατε και τους 4 πυλώνες να τους ισορροπείται, αλλά μόνη σας μέσα από την απέραντη μοναξιά σας. Και όταν ερχόντουσαν εκείνες οι ώρες που χρειαζόταν να μοιραστείτε δεν μπορούσατε γιατί δεν ξέρατε τον τρόπο. Για αυτό και στο πάζλ δεν μπορέσατε να συνεργαστείτε παραπάνω, θέλατε αλλά δεν ξέρατε τον τρόπο. Τα κομμάτια του πάζλ λειψά για εσάς. Δεν είχαν σημασία τα αντικείμενα του πάζλ, άλλωστε δεν σας ενδιέφερε η αρμοδιότητα που σας έδωσαν. Άνθρωπος με χαμηλή αυτοεκτίμηση, με δυνατή ψυχική δύναμη και θέληση, αλλά χωρίς ταυτότητα. 

Αλήθεια, πως θα μπορέσετε να συνεχίσετε χωρίς να μάθετε ότι στη ζωή μοιραζόμαστε και δεν είμαστε εμείς και ο καθρέφτης μας; Η γενναιοδωρία του να δίνω σας κάνει ευτυχισμένη αλήθεια; Η γενναιοδωρία του να δίνω και να μοιράζομαι μας κάνει ευτυχισμένους. Να ξέρετε ότι η αποτυχία σας είναι το κυρίως συστατικό της μεγάλης σας επιτυχίας.

 Ήρθε η ώρα να αποκτήσετε ταυτότητα, αλλιώς θα λύνεται μόνο πάζλ σε παιχνίδια και όλοι φυσικά θα σας συγχαίρουν για αυτό, αλλά εσείς θα είστε δυστυχισμένη. Θα παραμένετε συναισθηματικά εγκλωβισμένη. Μόνο όταν θα έρθει η ώρα να σπάσετε τον καθρέφτη να ξέρετε ότι θα έχετε κάνει το πιο σωστό σας βήμα. Οι πυλώνες δεν θα πέσουν, αντιθέτως ο  ψυχικός σας κόσμος θα ενωθεί με τον εξωτερικό σας και έτσι θα αποκτήσετε συναισθήματα όχι μόνο για τους άλλους αλλά επιτέλους και για τον εαυτό σας.

Κυρία Liliana συγχαρητήρια και σε εσάς που καταφέρατε σε συνεργασία με τους υπόλοιπους να λύσετε το δυσκολότερο πάζλ παγκοσμίως. Ο κύριος Zeke-Finn το πρώτο πράγμα που σας είπε ήταν ότι, ό,τι κομμάτι του πάζλ βρίσκετε να του το δείχνετε. Αυτό σημαίνει ότι για κάποιο λόγο δεν σας εμπιστεύτηκε. Παρόλα αυτά εσείς βγάλατε εις πέρας όλα τα κομμάτια του πάζλ που σας ανατέθηκαν και μπράβο σας.

 Για πιο λόγο όμως σας αμφισβήτησε και εσείς το δεχτήκατε; Όπως φαίνεται δεν ξέρετε να χειρίζεστε την κριτική με εποικοδομητικό τρόπο. Δεν λειτουργήσατε αμυντικά, δεν τον απορρίψατε, δεν προσπαθήσατε να δικαιολογήσετε κάτι, ούτε καν αντεπιτεθήκατε η οποία είναι και μια δελεαστική αντίδραση. Συνήθως οι αμυντικοί τρόποι αντίδρασης δεν πετυχαίνουν τίποτα θετικό. Θα μπορούσατε όμως να έχετε μια πιο εναλλακτική προσέγγιση υποστηρίζοντας τον εαυτό σας. Θα μπορούσατε να το δεχτείτε αλλά να υποστηρίξετε τον εαυτό σας ότι είστε σίγουρη για αυτό που κάνετε ακόμα και να αυτό αποκαλυφθείτε. Από ότι φαίνεται όμως δεν έχετε αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και έτσι δίνεται στον άλλον το δικαίωμα να σας χειρίζεται. Μεγαλώσατε σε μια οικογένεια που το καθετί που κάνατε ήταν πάντα σε κατάσταση αναστάτωσης. 

Σας έβλεπα να παίρνετε τα κομμάτια του πάζλ αναστατωμένη, να το δείχνετε στον Zeke-Finn, να σας επιβεβαιώνει και μετά να το τοποθετείτε. Αυτό δείχνει σαν να μην είναι ενεργοποιημένες οι αισθήσεις, να μην ήσασταν ήρεμη και να δουλεύατε υπό πίεση. 

Για διέξοδο θέλατε να φτιάξετε τη γέφυρα, την ψάχνατε οπωσδήποτε, αγχωθήκατε γιατί δεν έχετε εσωτερική ηρεμία. Προσπαθείτε να φτιάξετε σχέσεις όλα τα χρόνια ερωτικές, φιλικές αλλά δεν μπορείτε. Ξέρετε γιατί; Οι σχέσεις είναι σαν τις γέφυρες. Μια γέφυρα έχει κολώνες και από τη μια μεριά του γκρεμού και από την άλλη. Ανάλογα με το πόσο σταθερές μπορεί να είναι αυτές οι κολώνες τόσο σταθερή θα είναι και αυτή η σχέση. Οι κολώνες λοιπόν είναι οι μέτοχοι της σχέσης. 

Τα θεμέλια είναι προσωπική ευθύνη του καθενός να κρίνει πόσο γερά και σταθερά είναι και να κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις στο πέρασμα των χρόνων. Εσείς όμως φαίνεται ότι μείνατε μόνη, μάλλον δεν θέλατε να κάνετε διορθώσεις. Νομίζατε ότι μπορείτε μόνη σας. Και τώρα αναζητάτε τη γέφυρα, δεν είδα όμως να την βρίσκεται.

 Σκέφτηκα βέβαια ότι θα μπορούσαν οι δικές σας βάσεις να ήταν γερές αλλά το ότι δεχτήκατε από την αρχή να μην υποστηρίξετε τον εαυτό σας με οδήγησε στο ότι λείπουν πολλά κομμάτια πάζλ, τα δικά σας δομικά υλικά για τη γέφυρα. Υλικά όπως η υπομονή, η κατανόηση και η αποδοχή. Έπειτα όταν μια γέφυρα δεν είναι γερή δεν αφήνουμε τον κόσμο να περιφέρεται για χρόνια επάνω της γιατί στο τέλος θα καταρρεύσει από το βάρος. Επίσης όταν μια γέφυρα δεν είναι γερή την κλείνουμε για επισκευή.

 Μπήκατε σε μια διαδικασία ψυχολογικού κατακερματισμού επιβαρύνοντας την οποιαδήποτε σχέση. Αν όλα αυτά που ακούτε όμως τα θεωρείτε λάθος να σας πω ότι η απόγνωση στο να φτιάξετε γέφυρα φάνηκε πολύ έντονα. Δεν έχετε βρει τον τρόπο όμως. Γι αυτό θα ήθελα να σκεφτείτε ότι μόνο η αγάπη βρίσκει τρόπο, η αδιαφορία πάντα μια δικαιολογία. Και αυτό θέμα οπτικής βέβαια είναι.

Κάπου εδώ θα πρέπει να σας συγχαρώ για την επιτυχία στην επίλυση του δυσκολότερου πάζλ παγκοσμίως και να σας πω ότι είστε αποδεδειγμένα τα 4 ποιο ευφυή άτομα στο πλανήτη γη. Μαζί με αυτό αποκαλύπτεται και η ταυτότητα σας η οποία σας καθιστά για άμεση ιατρική επίβλεψη λόγω χρόνιων ψυχολογικών προβλημάτων που τείνουν ψυχιατρικής βοήθειας.

Μια γυναίκα μπήκε στην αίθουσα με ένα βιβλίο. Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους τρομαγμένοι. Ήταν η γυναίκα του πάζλ. 

- Κανείς από εσάς δεν παρατήρησε ότι λείπουν δυο αντικείμενα. Η γυναίκα και το βιβλίο. Είμαι ο "χάκερ" του πάζλ και μπόρεσα να σας αποδείξω ότι όσο ευφυής μπορεί να είναι κάποιος όταν συναισθηματικά είναι κενός, κάνει λάθος. 

Ανήκετε στην κατηγορία των ποιο σοβαρών περιπτώσεων όπου θέλοντας να καλύψετε το προσωπικό και συναισθηματικό σας κενό το οποίο σας κυνηγάει από την παιδική σας ηλικία σας, δεν το καταφέρατε και σας καθιστά αυτόματα τους ποιο έξυπνους ανθρώπους στον κόσμο. Θα χρειαστεί να επιλέξετε αν θέλετε να κερδίσετε σήμερα αυτό το πάζλ ή να κερδίσετε τον απόλυτο συναισθηματικό και ολοκληρωμένο εαυτό σας. 

Τα 4 ρομπότ λιποθύμησαν. Την επόμενη μέρα κυκλοφόρησε σε όλο τον πλανήτη το παρακάτω:

H Amelia,η Anabella, η Liliana και κύριος Zeke-Finn μπήκαν στο βιβλίο Γκίνες φτιάχνοντας το δυσκολότερο πάζλ παγκοσμίως, είναι οι 4 ποιο ευφυής στον πλανήτη Γη.

 

O Zeke-Finn ζει σήμερα με τη γυναίκα του την Amelia και τα δυο παιδιά τους, την Anabella και την Liliana σε ένα προάστιο της Αγγλίας. Ο πατέρας του Zeke-Finn ο Edward είναι πολύ περήφανος για εκείνον και την οικογένεια του. Είναι υπόδειγμα ισορροπημένης οικογένειας. Γιατί αυτό που μετράει είναι ο σεβασμός, η κατανόηση και η ενσυναίσθηση. Μόνο έτσι φτιάχνονται οικογένειες με γερές βάσεις.

Σ αγαπάμε πολύ παππού Edward, είπε η Anabella και η Liliana και o Zeke-finn φίλησε την Amelia.

Κανένας "χάκερ" δεν μπορεί να μπει στο μυαλό μας όταν υπάρχει ισορροπία. Όλα άλλωστε είναι τελικά θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων. Εμείς επιλέγουμε αν θέλουμε να είμαστε ρομπότ ή άνθρωποι. 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τέλειο πάζλ υπάρχει μόνο στα παιχνίδια και όχι στη ζωή.

Αθανασία Παπαδοπούλου

6/3/2021