Η πόρτα άνοιξε και το ταξίδι για τον μικρό Άγγελο ξεκίνησε. Ένας λαβύρινθος και ένα κόκκινο μπαλόνι πρόβαλαν μπροστά του.
Μπροστά του, ένα τεράστιο τείχος το οποίο έκλεινε και ο Άγγελος τρέχοντας, ίσα που πρόλαβε να μπει. Το μπαλόνι είχε ήδη περάσει.
Ένας γίγαντας εμφανίστηκε μπροστά του φαρδύς πλατύς.
- Ποιος είσαι και τι θες μέσα στο λαβύρινθο μικρέ;
- Δεν, δεν... ξέρω. Εγώ άνοιξα την πόρτα και βρέθηκα εδώ. Κύριε γίγαντα, μα εσύ υπάρχεις μόνο στα παραμύθια, είσαι ένα όν υπερφυσικό και τρομακτικό. Πελώριος με ακαταμάχητη δύναμη. Να ξέρεις όμως ότι εγώ δε σε φοβάμαι.
- Έλα εδώ μικρέ, βρήκες ευκαιρία να το σκάσεις από το σπίτι και τώρα κάνεις ότι δε φοβάσαι;
- Όχι, εγώ άνοιξα την πόρτα γιατί...
- Ναι, άνοιξες την πόρτα γιατί...
- Γιατί, στην άκρη του ονείρου θα ξεφύγω...
- Γρύπα, έλα να ακούσεις εδώ τον μικρό τι λέει...
- Μπα, καλώς τον Άγγελο και το κόκκινο μπαλόνι. Είστε φίλοι;
- Ναι, εγώ και ο Άγγελος είμαστε χρόνια φίλοι. Ανοίξαμε την πόρτα να πάμε μια βόλτα και βρεθήκαμε εδώ.
- Μα εσύ είσαι ο γνωστός Γρύπας, το μυθικό πλάσμα με κεφάλι και φτερά αετού και το σώμα και ουρά λιονταριού.
- Ώστε έτσι, με ξέρεις ε; Ελάτε όλοι εδώ να δείτε κάποιον που με γνωρίζει και μάλλον ήρθε να ζητήσει τη βοήθειά μας.
Μόλις έφτασε ο γαλάζιος δράκος, η λευκή τίγρης, η μαύρη χελώνα και το κόκκινο πουλί ο Άγγελος αμέσως είπε:
- Ο γαλάζιος δράκος. Eσύ, γαλάζιε δράκε, συμβολίζεις την ανατολή. H λευκή τίγρης. Εσύ, λευκή τίγρη, συμβολίζεις την δύση. Η μαύρη χελώνα. Εσύ, μαύρη χελώνα, συμβολίζεις τον βορρά. Το κόκκινο πουλί. Εσύ, κόκκινο πουλί, το νότο.
- Ο γίγαντας και ο γρύπας κοιτάχτηκαν με ενθουσιασμό και ο μικρός Άγγελος έστρεψε το κεφάλι του στον ουρανό.
Τρέξτε είπε ο γίγαντας, ένα δυνατό κύμα έρχεται. Μαζί, ξέσπασε μια δυνατή μπόρα. Τότε, ο γαλάζιος δράκος έπιασε τον Άγγελο από τα μπράτσα και τον σήκωσε ψηλά.
Οι δράκοι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το υγρό στοιχείο. Κατέχουν ακόμη τη δύναμη να ελέγχουν τα καιρικά φαινόμενα.
- Δράκε, εσύ προκάλεσες τη βροχή το ξέρω. Μια ξαφνική νεροποντή είναι συνήθως η οργή του δράκου, που προκαλεί κάποιος ασεβής ή αφελής θνητός. Με ποιόν έχεις θυμώσει;
Οι γονείς του Άγγελου ζούνε το δράμα τους ύστερα από το χαμό του . Δεν θα ξεχάσουν ποτέ εκείνο το καλοκαίρι στην πισίνα του ξενοδοχείου, όπου λίγα δευτερόλεπτα από την έλλειψη της προσοχής τους, κόστισε τη ζωή του παιδιού τους.
Πώς συνεχίζεις τη ζωή σου όταν χάνεις το παιδί σου; Υπάρχει απάντηση; Υπάρχει γιατρειά;
Η Κλαίρη σηκώθηκε από το κρεβάτι και φορώντας τη ρόμπα της κατευθύνθηκε σχεδόν υπό κατάρρευση στο μπάνιο. Μόνο με φάρμακα μπορούσε να ζήσει πλέον.
Ο Ντίνος χαμένος και με πολύ θυμό μέσα του δεν μιλούσε. Καθόταν με τις ώρες στο παράθυρο κοιτάζοντας τον ουρανό και η σιωπή αιμορραγούσε σα να του έσκιζε την καρδιά μια λεπίδα.
Να γύριζε το χρόνο πίσω ήθελε, αλλά γυρίζει ο χρόνος πίσω ; Δεν γυρίζει. Ο χρόνος κυλάει μόνο μπροστά. Οι δείκτες του ρολογιού μπροστά. Ακόμα και σταματημένο, ρολόι είναι χαλασμένο. Πίσω δεν πάει ποτέ. Πίσω δεν γυρίζει τίποτα, ούτε τα λόγια, ούτε τα ρολόγια.
Η Κλαίρη και ο Ντίνος στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, κατέρρεαν μέρα με τη μέρα.
Πόσο μπορεί να αντέξει κανείς τέτοιο αβάσταχτο πόνο και μέχρι πότε.
Οι μέρες κυλούσαν και ένα βράδυ ένα όνειρο μοιρασμένο στα δύο ήρθε να αλλάξει τη ζωή τους. Ο Άγγελος τους ζητάει να πάνε πάλι εκεί στο καλοκαιρινό θέρετρο και να κάνουν όλοι μαζί διακοπές.
Η Κλαίρη και ο Ντίνος ξυπνήσανε έντρομοι και μη μπορώντας να συνειδητοποιήσουν ότι είδαν το ίδιο όνειρο, μια μαύρη χελώνα εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός.
Μαύρη χελώνα, σύμβολο μακροζωίας μονολογεί η Κλαίρη με τρεμάμενη φωνή και προλαβαίνει ο Ντίνος την επόμενη σκέψη της.
- Το ίδιο όνειρο; Μα πώς είναι δυνατόν ; Τι μας συμβαίνει;
- Θα χρειαστεί να διορθώσετε το λάθος σας, είπε η μαύρη χελώνα, χρειάζεστε σκληρή δουλειά.
Ο Ντίνος και η Κλαίρη τρόμαξαν. Η μαύρη χελώνα εξαφανίζεται και ευθύς αμέσως ετοιμάζουν μέσα στο καταχείμωνο βαλίτσες. Μα πώς θα πήγαιναν Ιανουάριο μήνα στο κλειστό ξενοδοχείο του νησιού στην πισίνα; Πως θα γύριζαν τον χρόνο πίσω ; Ο χρόνος και τα ρολόγια δεν γυρίζουν πίσω.
Ο Άγγελος δεν γυρίζει πίσω, είπαν με τρεμάμενη φωνή και αγκαλιάστηκαν.
Η πίστη όμως καμιά φορά....Ετοίμασαν μια βαλίτσα με τα απαραίτητα και κλείνοντας την πόρτα πίσω τους, η Κλαίρη θυμήθηκε ότι ξέχασε ένα κουτί από τα χάπια της.
- Μισό λεπτό Ντίνο, έρχομαι.
Έπιασε τη λαβή (ΛΑΒΥ) της πόρτας, έβαλε το κλειδί αλλά η λαβή δεν άνοιγε. Το κλειδί έμπαινε στην κλειδαρότρυπα αλλά η πόρτα δεν άνοιγε. Έβαλε όλη της τη δύναμη, ώσπου στο τέλος η λαβή έσπασε!
- Μα δεν καταλαβαίνω Κλαίρη πως είναι δυνατόν να έγινε αυτό;
- Έλα να δοκιμάσεις και εσύ.
Κατευθυνόμενοι και οι δύο προς τα εκεί διαπίστωσαν ότι περπατούσαν για αρκετή ώρα χωρίς να φτάνουν ποτέ στο σπίτι.
- Μα τι συμβαίνει, δεν καταλαβαίνω Ντίνο, φοβάμαι. Ονειρευόμαστε ή το ζούμε πραγματικά;
- Είμαστε μαζί μη φοβάσαι, πάμε στον Άγγελο, έχε πίστη Κλαίρη.
- Κοίτα Ντίνο ,ένας λαβύρινθος και ένα κόκκινο πουλί. Σύμφωνα με τη Βίβλο τα πουλιά είναι σύμβολα της αλλαγής, συμβολίζουν την τύχη των ανθρώπων, είναι αγγελιοφόροι, προικισμένα με γνώση.
- Υπάρχει και η άλλη εκδοχή όμως. Αυτό το πουλί έχει κόκκινα πόδια. Μοιάζει με κόρακα αλλά στο φτερό του κεφαλιού έχει διακοσμητικό σχέδιο, το ράμφος του είναι άσπρο . Το πουλί ονομάζεται «Τζινγκ Ουέι».
Αυτό το πουλί θεωρείται ότι είναι η μικρή κόρη του αυτοκράτορα Γιαν, και το όνομά της είναι Κοριτσάκι. Μια φορά το Κοριτσάκι κολυμπώντας στην Ανατολική Θάλασσα, πνίγηκε. Μεταμορφώθηκε στο πουλί Τζινγκ Ουέι. Συνήθως, με πετρούλες και κλαδάκια στο ράμφος, πετάει από το δυτικό βουνό στην Ανατολική Θάλασσα προσπαθώντας να την γεμίσει.
Αυτός ο μύθος έχει γίνει και μια παροιμία. Αφενός συμβολίζει την αποφασιστικότητα και την γενναιότητα, αφετέρου μπορεί να συμβολίσει και την μάταια προσπάθεια.
Έχω την εντύπωση ότι ο Θεός μας στέλνει σημάδια που χρειάζεται να ακολουθήσουμε για να γυρίσει ο Άγγελος.
Η λαβή έσπασε Κλαίρη, στο σπίτι αυτό δεν μπορούμε να ξαναζήσουμε. Ο περιβάλλοντας χώρος μας διαλύει ψυχολογικά. Η πόρτα κλείδωσε για πάντα και το πουλί συμβολίζει την αποφασιστικότητα και την γενναιότητα. Ας πάρουμε την θετική μεριά.
- Τα πάντα ρει (ΡΥ) Ντίνο. Τα πάντα είναι σε διαρκή κίνηση. Η ζωή διαδέχεται το θάνατο και τον θάνατο η ανάσταση. Η μακάρια ελπίδα των πιστών θνητών.
- Υπάρχει και η αλληγορική σημασία του "τα πάντα ρεί" Κλαίρη. Όλα μπορούν να αλλάξουν.
Τις σκέψεις τους σταμάτησε ένα δυνατός αέρας. Καλύφθηκαν αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλον. Όταν σταμάτησε ο δυνατός αέρας μπροστά τους εμφανίστηκε ένας λαβύρινθος.
-Ένας λαβύρινθος, τρέξε Ντίνο , να προλάβουμε να μπούμε.
- Κρύο Ντίνο, μα που είμασ...
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της και μια λευκή τίγρης εμφανίστηκε μπροστά τους.
Η Κλαίρη και ο Ντίνος ξύπνησαν απότομα με το ίδιο «μοιρασμένο» όνειρο.
- Κλαίρη, που είμαστε;
-Σπίτι Ντίνο, το όνειρο, πάλι το «μοιρασμένο» όνειρο. Ο Άγγελος μας καλεί Ντίνο, ο Άγγελος.
- Σήκω, ετοιμάσου, πάμε.
- Όχι ακόμα, κοιμήσου πρέπει να δούμε τη συνέχεια, αν βγούμε από το σπίτι η λαβή (ΛΑΒΥ) θα σπάσει , το πουλί με τα κόκκινα πόδια θα πνιγεί.
- Η μαύρη χελώνα, όμως Κλαίρη, είναι καλό σημάδι και η λευκή τίγρης έχει θετική δύναμη. Ας μείνουμε πιστοί .
-Φοβάμαι Ντίνο, φοβάμαι μήπως χάσουμε τους εαυτούς μας. Θέλω το παιδί μου πίσω.
Άγγελε, γύρνα πίσω σε παρακαλώ, και από το σπαραγμό του ουρλιαχτού του Ντίνου θρυμματίστηκαν τα τζάμια.
- Ντίνο, κοίτα γύρω σου. Που είμαστε; Παντού δωμάτια, πολλά δωμάτια.
- Ξέρω που είμαστε, στη Ζώμινθο. Ξέρεις η απάντηση ενός βοσκού, στην ερώτηση "που βόσκεις τα πρόβατά σου" και η απάντηση "στην ΖώμινΘΟ", αυτή η κατάληξη «νθος»(ΝΘΟΣ) έχει μεγάλη σημασία.
-Δεν καταλαβαίνω. Κοίτα Κλαίρη, νομίζω ξέρω τι πρέπει να γίνει. Εδώ μέσα υπάρχει ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, θα χρειαστεί να παίξουμε.
- Μα τι λες Ντίνο;
- Ναι, είναι το Ζατρίκιον κάτι σαν σκάκι. Εγώ θα παίξω και θα πρέπει να νικήσω.
- Μα τι λες, με ποιόν θα παίξεις;
- Μην ανησυχείς, ξέρω θα έρθει να με βρει αυτός που είναι.
Ο Άγγελος παρέα πάντα με το κόκκινο μπαλόνι του είχε γίνει με όλους φίλους. Τον Γρύπα, τον γαλάζιο δράκο, τη λευκή τίγρη, τη μαύρη χελώνα, το κόκκινο πουλί, τον γίγαντα. Θα χρειαζόταν να ζήσει μέσα στο λαβή(ΛΑΒΥ)ρει(ΡΙ)νθο(ΝΘΟΣ), αν ο πατέρας του δεν κέρδιζε στο Ζατρίκιον. Εγκλωβισμένος, κοιτώντας τον ουρανό που ποτέ δεν θα κατακτούσε και μένοντας με την απορία τι ήταν αυτό που τον κράτησε μακριά από τον ουρανό.
Πέρασαν μήνες, οι εποχές άλλαζαν αθόρυβα και το παιχνίδι δεν τελείωνε.
Ώσπου, ένα πρωινό η λάθος κίνηση του αντιπάλου έδωσε την τελική νίκη στον Ντίνο.
- Ξύπνα Ντίνο, ξύπνα.
-Δεν μπορώ Κλαίρη είμαι τόσο κουρασμένος.
-Ξύπνα, κέρδισες, το βλέπω στο μοιρασμένο όνειρο.
- Κλαίρη το παιχνίδι είχε αντάλλαγμα. Προτού ξεκινήσω έκανα μια συμφωνία. Το Ζατρίκιον σημαίνει και κατά κάποιο τρόπο ζω για να νικώ.
Έδωσα το λόγο μου λοιπόν πως αν νικήσω, ο νικητής θα είναι ο γιός μας. Ο Γονιός πρέπει να γίνεται θυσία πάντα για το παιδί. Ο Άγγελος δεν θα μπορούσε ποτέ να ελευθερωθεί από τον λαβύρινθο.
- Μα ποιόν λαβύρινθο; Εμείς είμαστε μέσα στον λαβύρινθο.
- Είδες Κλαίρη, τα «μοιρασμένα» όνειρα δεν ήταν όλα τα ίδια. Όταν μια μέρα μου περιέγραφες το όνειρο είδα ότι δεν μου είπες για το λαβύρινθο του Άγγελου. Έβλεπα τον Άγγελο σιωπηλό να με κοιτάει και δεν σε είδα πουθενά. Εκεί κατάλαβα ότι εγώ είμαι αυτός που θα τον σώσω. Για αυτό και δεν πήγαμε ποτέ κείνο το ταξίδι, δεν χρειάστηκε.
Μην ανησυχείς ...μια σιωπή, προσπαθεί από το θόρυβο να φύγει, να σωθεί κάπου εκεί , που το νήμα του ονείρου ξετυλίγει.....
Τα βράδια που θα μ αναζητάς ,να το ξέρεις, στην άκρη του ονείρου θα με βρεις.
Πάντα θα μοιραζόμαστε το ίδιο όνειρο, πάντα.....και πάντα θα σας αγαπώ.
Αθανασία Παπαδοπούλου
23/3/2021
Το διήγημα φαντασίας είναι εμπνευσμένο από δύο τραγούδια του καθηγητή μουσικής, συνθέτη, τραγουδοποιού και ερμηνευτή Αντώνη Βάμβουκα
"Στην άκρη του Ονείρου" & "Μια σιωπή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου